Tambor (arquitectura)
En arquitectura, o tambor é un elemento arquitectónico estrutural sobre o que se asenta unha cúpula e prolonga esta.[1] Na maioría dos casos a súa forma é cilíndrica aínda que pode ser poligonal, xeralmente octogonal.
Tamén se refire, a cada unha das pezas cilíndricas que forma o fuste dunha columna; especialmente no estilo dórico da arte grega antiga.
Características editar
A súa función principal consiste en eleva-la cúpula respecto do corpo principal da edificación. Así mesmo, ao contar con xanelas ou vans que permiten a entrada de luz, brinda á cúpula un efecto de lixeireza ou sensación de estar "a flotar", ademais de incrementar a luminosidade interior.[2]
O tambor, na arquitectura románica, como elemento estrutural transmite as cargas da cúpula cara aos arcos torais.[3]
Galería de imaxes editar
- Tambores exteriores
-
Tambor octogonal na basílica de San Vital de Rávena (século VI) -
Tambores das cúpulas da basílica de san Marcos de Venecia (século XI), inspiradas nas das igrexa dos Santos Apóstolos de Constantinopla (século VI). -
-
- Sofisticados tambores ornamentados
-
-
Tambor con columnas e xanelas da cúpula da basilica de San Pedro no Vaticano -
Tambor octogonal da cúpula da basílica de Santa Maria della Salute en Venecia -
Tambor de dobre columnata da cúpula do Capitolio de Washington
- Interiores do tambor
-
Sección da cúpula de Santa Sofía en Constantinopla na que se aprecia o pequeno tambor de paso á cúpula -
Interior de cúpula da catedral de Aquisgrán -
Interior da cúpula de San Pedro do Vaticano -
Luminoso interior da cúpula do Capitolio
Notas editar
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Tambor  |
Bibliografía editar
- Bails, Benito (1802). Diccionario de arquitectura civil (en castelán). Madrid: Imprenta de la viuda de Ibarra.
- Lewin, Alicia (2001). DICCIONARIO BILINGÜE DE TÉRMINOS DE ARTE (PDF) (en castelán). Madrid: Comunidad de Madrid. ISBN 84-451-1600-2.