Svetlana Alexievich

Svetlana Alexievich
	; Svetlana Alexievich en Berlín, 8 de febreiro de 2011
Nome orixinal	(be) Святлана Аляксандраўна Алексіевіч; (be-tarask) Сьвятлана Аляксандраўна Алексіевіч
Biografía
Nacemento	31 de maio de 1948 (75 anos); Stanislav, República Socialista Soviética de Ucraína, Unión Soviética
Datos persoais
Residencia	Berlín
País de nacionalidade	Belarús (1991–); Unión Soviética (–1991)
Grupo étnico	Pobo bielorruso
Formación profesional	Xornalismo
Educación	Faculty of Journalism of the Belarusian State University (en) (–1972)
Actividade
Campo de traballo	Escrita creativa e profesional e xornalismo
Ocupación	escritora , xornalista
Empregador	Q104889640 (–1973) ; Prypyatskaya Prauda (en) (–1966) ; Сельская газета (en) ; Нёман (en)
Partido político	Partido Comunista da Unión Soviética
Membro de	Belarusian PEN Centre (en) (1989–); USSR Union of Writers (en) (1976–); Coordination Council for the Transfer of Power (en) ; Second convocation of the Coordination Council (en)
Xénero artístico	Literatura de non ficción e novela curta
Movemento	Realismo literario
Lingua	Lingua rusa e Lingua belarusa
Obra
	Obras destacables (1985) As últimas testemunhas (pt) ; (1985) O rosto impassível da guerra (pt) ; (1989, 1991) Rapazes de Zinco (pt) ; (1997) Vozes de Chernobyl (pt) ; (2013) Tempo de segunda mão (pt) ;
Premios
	Premios Nobel no 2015
	Sinatura
Páxina web	alexievich.info
	Lista (2022) Doutor honoris causa pola Universidade Complutense de Madrid; (15 de xuño de 2021) Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña; (3 de maio de 2021) honorary doctorate of the Vrije Universiteit Brussel (en) ; (2018) Anna Politkovskaya Award (en) ; (2017) Honorary doctorate from the University of Geneva (en) ; (2015) Premio Nobel de Literatura; (2014) oficial da Orde das Artes e as Letras; (2013) Premio da Paz do Comercio Libreiro Alemán; (2013) Prémio Médicis ensaio (pt) , premiado polo traballo Tempo de segunda mão (pt) ; (3 de decembro de 2011) Prêmio Ângelus (pt) ; (13 de maio de 2011, 14 de maio de 2015) prêmio Ryszard Kapuściński de reportagem literária (pt) , premiado polo traballo O rosto impassível da guerra (pt) , Tempo de segunda mão (pt) ; (2007) Oxfam Novib/PEN Award (en) ; (1999) Herder Prize (en) ; (1998) Leipzig Book Award for European Understanding (en) ; (1996) Kurt Tucholsky Prize (en) ; (1986) Lenin Komsomol Prize (en) ; (1985) Q20641784 ; (1984) Q20641783 ; Orde da Insignia de Honra; Triumph (en) ; Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal (en) ; Andrei Sinyavsky prize (en) ; Das politische Buch (en) ; ;

Svetlana Aleksandrovna Aleksievich, (en ruso: Светлана Александровна Алексиевич, belaruso: Святлана Аляксандраўна Алексіевіч), nada en Stanislav (Ucraína) o 31 de maio de 1948, é unha escritora e xornalista belarrusa en lingua rusa, galardoada co Premio Nobel de Literatura no ano 2015.^[1]

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Traxectoria editar

Naceu en Ivano-Frankivsk, entón chamada Stanislav, no oeste de Ucraína de pai belaruso e nai ucraína e criouse en Belarús. Logo de rematar os seus estudos na Universidade Estatal de Belarús, traballou como reporteira para varios periódicos locais e foi correspondente da revista literaria Neman de Minsk.^[2]

Como xornalista destacouse pola incorporación das narracións orais das testemuñas dos asuntos tratados. Como escritora este recurso caracteriza a súa obra, pois para os seus libros realizou numerosas entrevistas sobre os acontecementos máis importantes vividos en Belarús e na antiga Unión Soviética: como a segunda guerra mundial tratada en У войны не женское лицо (1984) e en Последние свидетели: сто недетских колыбельных (1985), a Guerra soviético-afgá en Цинковые мальчики (1991), a caída da URSS en Зачарованные смертью (1993) e Время секонд хэнд (2013) e o desastre de Chernóbil en Чернобыльская молитва (1997).

Perseguida polo réxime de Lukašenka deixou Belarús no ano 2000.^[3]^[4] Logo de vivir en París, Gotemburgo e Berlín regresou a Minsk en 2011.^[5]^[6] Nunha entrevista a un diario alemán, citouse que consideraba a lingua belarusa "unha lingua rural e literariamente inmadura", feito que a escritora negou posteriormente.^[7]^[8]

En 2015 foille concedido o Premio Nobel de Literatura ”pola súa obra polifónica, un monumento ao sufrimento e á coraxe no noso tempo”.^[9] Deste xeito foi a primeira persoa de nacionalidade belarusa en obtelo así como a primeira xornalista.^[10]

En 2020, durante as eleccións presidenciais de Belarús, Alexievich posicionouse contra Aliaksandr Lukašenka e apoiou á candidatura da oposición, Sviatlana Tsikhanouskaia. Despois da vitoria de Lukašenka nunhas eleccións que non cumpriron coas garantías democráticas,^[11] Svetlana Alexievich participou nas protestas e uniuse ao presidíum co Consello de Coordinación da oposición sendo dende entón unha das voceira máis recoñecida da oposición ao réxime de Belarús.^[12]^[13] Polos seus compromiso tivo que prestar declaración ante a policía,^[14] optando finalmente por deixar de novo Belarús, traslandadose a Berlín.^[15] En 2022, logo da invasión rusa de Ucraína, asinou unha carta de condena dos feitos canda outros autores en lingua rusa na que urxían aos comunicadores rusos a contar a verdade sobre os acontecementos.^[16] Pola súa banda, cualificou o papel exercido por Aliaksandr Lukašenka na guerra como un "crime".^[17]

Obra editar

У войны не женское лицо (U voyny ne zhenskoe litso), Minsk: Mastatskaya litaratura, 1985.
Последние свидетели: сто недетских колыбельных (Poslednie svideteli: sto nedetskikh kolybelnykh), Moscova: Molodaya Gvardiya, 1985
Цинковые мальчики (Tsinkovye malchiki), Moscova: Molodaya Gvardiya, 1991
Зачарованные смертью (Zacharovannye smertiu), Moscova: Slovo, 1994. ISBN 5-85050-357-9
Чернобыльская молитва (Chernobylskaya molitva), Moscova: Ostozhye, 1997. ISBN 5-86095-088-8
Poslednie svideteli: sto nedetskikh kolybelnykh, Moscova, Palmira, 2004, ISBN 5-94957-040-5.
Время секонд хэнд (Vremia sekond hend), Moscova: Vremia, 2013. ISBN 978-5-9691-1129-5

Notas editar

↑ Colás, Xavier; Alemany, Luis (8 de outubro de 2015). "Svetlana Alexievich, una periodista, gana el Premio Nobel de Literatura 2015". elmundo.es (en castelán). Consultado o 6 de outubro de 2023.
↑ "Ficha de Svetlana Alexievich do Who is who in Belorussia (en ruso)". Arquivado dende o orixinal o 18 de setembro de 2014. Consultado o 08 de outubro de 2015.
↑ Biografía de Aleksievich da web da Lannan Foundation
↑ "Svetlana Alexievich: The Empire Will Not Pass Away Without Bloodshed". www.belarusians.co.uk. 18 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 19 de setembro de 2015. Consultado o 08 de outubro de 2015.
↑ PEN-Zentrum Deutschland (ed.). "Svetlana Alexievich". www.pen-deutschland.de. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.
↑ Friedenspreis des Deutschen Buchhandels (ed.). "Winners of the Peace Prize". www.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels.de. Arquivado dende o orixinal o 13 de outubro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.
↑ ""Svetlana Alexievich: Belarusian Language Is Rural And Literary Unripe" BelarusDigest, 28 de xuño de 2013". Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2013. Consultado o 08 de outubro de 2015.
↑ "Nobel Prize for Literature: Svetlana Alexievich of Belarus wins honour for 'extraordinary' witness accounts of war". ABC News (en inglés). 8 de outubro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.
↑ Diario, Nós. "A descoñecida bielorrusa Svetlana Alexievich gaña o Nobel de Literatura". Nós Diario. Consultado o 2022-03-12.
↑ "Svetlana Alexievich wins Nobel Literature prize". BBC News (en inglés). 2015-10-08. Consultado o 2022-03-12.
↑ "OSCE Rapporteur’s Report under the Moscow Mechanism on Alleged Human Rights Violations related to the Presidential Elections of 9 August 2020 in Belarus" (PDF). osce.org.
↑ Rapp, Tobias; Weidermann, Volker (2020-11-20). "Svetlana Alexievich on the protests against Alexander Lukashenko in Belarus". Der Spiegel (en inglés). ISSN 2195-1349. Consultado o 2022-03-12.
↑ "Executive Committee". Rada.vision (en inglés). Consultado o 2022-03-12.
↑ "Nobel laureate Svetlana Alexievich appears for police questioning in Minsk but remains defiant". Meduza (en inglés). Consultado o 2022-03-12.
↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. "Alexievich: 'It's a shame the road to freedom is so long'". DW.COM (en inglés). Consultado o 2022-03-12.
↑ International, P. E. N. (2022-02-27). "Nobel Laureates, writers and artists worldwide…". PEN International (en inglés). Consultado o 2022-03-12.
↑ "Belarusian Nobel Laureate Alexievich Says Lukashenka's Actions Over Ukraine A 'Crime'". RadioFreeEurope/RadioLiberty (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Páxina web de Svetlana Alexievich (en inglés)

[1] Colás, Xavier; Alemany, Luis (8 de outubro de 2015). "Svetlana Alexievich, una periodista, gana el Premio Nobel de Literatura 2015". elmundo.es (en castelán). Consultado o 6 de outubro de 2023.

[2] "Ficha de Svetlana Alexievich do Who is who in Belorussia (en ruso)". Arquivado dende o orixinal o 18 de setembro de 2014. Consultado o 08 de outubro de 2015.

[3] Biografía de Aleksievich da web da Lannan Foundation

[4] "Svetlana Alexievich: The Empire Will Not Pass Away Without Bloodshed". www.belarusians.co.uk. 18 de setembro de 2014. Arquivado dende o orixinal o 19 de setembro de 2015. Consultado o 08 de outubro de 2015.

[PEN-5] PEN-Zentrum Deutschland (ed.). "Svetlana Alexievich". www.pen-deutschland.de. Arquivado dende o orixinal o 24 de setembro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.

[6] Friedenspreis des Deutschen Buchhandels (ed.). "Winners of the Peace Prize". www.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels.de. Arquivado dende o orixinal o 13 de outubro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.

[7] ""Svetlana Alexievich: Belarusian Language Is Rural And Literary Unripe" BelarusDigest, 28 de xuño de 2013". Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2013. Consultado o 08 de outubro de 2015.

[8] "Nobel Prize for Literature: Svetlana Alexievich of Belarus wins honour for 'extraordinary' witness accounts of war". ABC News (en inglés). 8 de outubro de 2015. Consultado o 8 de outubro de 2015.

[9] Diario, Nós. "A descoñecida bielorrusa Svetlana Alexievich gaña o Nobel de Literatura". Nós Diario. Consultado o 2022-03-12.

[10] "Svetlana Alexievich wins Nobel Literature prize". BBC News (en inglés). 2015-10-08. Consultado o 2022-03-12.

[11] "OSCE Rapporteur’s Report under the Moscow Mechanism on Alleged Human Rights Violations related to the Presidential Elections of 9 August 2020 in Belarus" (PDF). osce.org.

[12] Rapp, Tobias; Weidermann, Volker (2020-11-20). "Svetlana Alexievich on the protests against Alexander Lukashenko in Belarus". Der Spiegel (en inglés). ISSN 2195-1349. Consultado o 2022-03-12.

[13] "Executive Committee". Rada.vision (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

[14] "Nobel laureate Svetlana Alexievich appears for police questioning in Minsk but remains defiant". Meduza (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

[15] Welle (www.dw.com), Deutsche. "Alexievich: 'It's a shame the road to freedom is so long'". DW.COM (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

[16] International, P. E. N. (2022-02-27). "Nobel Laureates, writers and artists worldwide…". PEN International (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

[17] "Belarusian Nobel Laureate Alexievich Says Lukashenka's Actions Over Ukraine A 'Crime'". RadioFreeEurope/RadioLiberty (en inglés). Consultado o 2022-03-12.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

Biografía
Svetlana Alexievich en Berlín, 8 de febreiro de 2011
Nome orixinal	(be) Святлана Аляксандраўна Алексіевіч (be-tarask) Сьвятлана Аляксандраўна Алексіевіч
Nacemento	31 de maio de 1948 (75 anos) Stanislav, República Socialista Soviética de Ucraína, Unión Soviética




Datos persoais
Residencia	Berlín
País de nacionalidade	Belarús (1991–) Unión Soviética (–1991)
Grupo étnico	Pobo bielorruso
Formación profesional	Xornalismo
Educación	Faculty of Journalism of the Belarusian State University ^(en) (–1972)
Actividade
Campo de traballo	Escrita creativa e profesional e xornalismo
Ocupación	escritora , xornalista
Empregador	Q104889640 (–1973) Prypyatskaya Prauda ^(en) (–1966) Сельская газета ^(en) Нёман ^(en)
Partido político	Partido Comunista da Unión Soviética
Membro de	Belarusian PEN Centre ^(en) (1989–) USSR Union of Writers ^(en) (1976–) Coordination Council for the Transfer of Power ^(en) Second convocation of the Coordination Council ^(en)
Xénero artístico	Literatura de non ficción e novela curta
Movemento	Realismo literario
Lingua	Lingua rusa e Lingua belarusa
Obra
Obras destacables (1985) As últimas testemunhas ^(pt) (1985) O rosto impassível da guerra ^(pt) (1989, 1991) Rapazes de Zinco ^(pt) (1997) Vozes de Chernobyl ^(pt) (2013) Tempo de segunda mão ^(pt)
Premios
Premios Nobel no 2015
Sinatura

Páxina web	alexievich.info

Lista (2022) Doutor honoris causa pola Universidade Complutense de Madrid (15 de xuño de 2021) Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña (3 de maio de 2021) honorary doctorate of the Vrije Universiteit Brussel ^(en) (2018) Anna Politkovskaya Award ^(en) (2017) Honorary doctorate from the University of Geneva ^(en) (2015) Premio Nobel de Literatura (2014) oficial da Orde das Artes e as Letras (2013) Premio da Paz do Comercio Libreiro Alemán (2013) Prémio Médicis ensaio ^(pt) , premiado polo traballo Tempo de segunda mão ^(pt) (3 de decembro de 2011) Prêmio Ângelus ^(pt) (13 de maio de 2011, 14 de maio de 2015) prêmio Ryszard Kapuściński de reportagem literária ^(pt) , premiado polo traballo O rosto impassível da guerra ^(pt) , Tempo de segunda mão ^(pt) (2007) Oxfam Novib/PEN Award ^(en) (1999) Herder Prize ^(en) (1998) Leipzig Book Award for European Understanding ^(en) (1996) Kurt Tucholsky Prize ^(en) (1986) Lenin Komsomol Prize ^(en) (1985) Q20641784 (1984) Q20641783 Orde da Insignia de Honra Triumph ^(en) Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal ^(en) Andrei Sinyavsky prize ^(en) Das politische Buch ^(en)