Squilla mantis
| Squilla mantis Galera | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||
| Squilla mantis (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
A galera,[Cómpre referencia] esquila ou esquila común,[1] Squilla mantis, é unha especie de crustáceo malacostráceo da subclase dos hoplocáridos, orde dos estomatópodos e familia dos esquílidos, unha das numerosas comprendidas no xénero Squilla.[2]
É un marisco que se pesca en grandes cantidades,[3] aínda que non é moi apreciado gastronomicamente, pese ao seu excelente sabor, debido a que posúe pouca carne.[4]
Taxonomía editar
Descrición editar
A especide foi descrita en 1758 por Linneo na 10ª edición do seu Systema Naturae baixo o nome de Cancer mantis.[2]
Sinónimo editar
Ademais de polo nome actualmente válido a especie coñeceuse tamén polo sinónimo:[2]
- Cancer mantis Linnaeus, 1758 (protónimo)
Características editar
A galera pode chegar a alcanzar uns 200 mm de lonxitude.[5]
Presenta oito pares de apéndices no cefalotórax (pereiópodos), sendo os cinco primeiros fortes e curtos, terminados nunha uña curvada e adaptados para escavar.[5]
O segundo par é máis robusto e de maior lonxitude que o resto, e preséntase dentado con cinco espiñas.[5]
A súa coloración é amarela ferruxenta, parda clara ou cor salmón, con bordos azulados e avermellados, sendo de cor máis clara na zona ventral.[3]
Os ollos son verdosos, con manchas de cor púrpura rebeteadas de branco.[3]
Os ollos están sustentados por longos pedúnculos móbiles, e son moi complexos.[6]
Distribución e hábitat editar
Distribución editar
Squilla mantis é unha espècie propia do mar Mediterráneo e do Atlántico noroeste.[2]
Hábitat editar
Encóntrase sobre fondos pedregosos ou lamacentos fangosos do litoral.[4]
Bioloxía editar
_brighter_and_quality.jpg)
Alimentación editar
A galera é un animal carnívoro. A súa dieta componse principalmente de peixes e doutros crustáceos.[5] Captura as súas presas utilizando o seu longo par de brazos, suxeitándoas coas afiadas espiñas ou golpeándoas coa grosa punta.[6]
Reprodución editar
Pesca editar
Squilla mantis é o único estomatópodo nativo que se pesca a escala comercial no Mediterráneo. Máis de 7 000 t captúranse anualmente, o 85% das cales se apañan nas costas italianas do mar Adriático.[7] Tamén se captura no mar Xónico, fronte a Sardeña, e fronte á costa de Cataluña e das Illas Baleares. Fóra do Mediterráneo, consómese en Andalucía, no golfo de Cádiz, que é de onde procede o nome vulgar de galera.[8]
Notas editar
- ↑ A Chave (2020): Os nomes galegos dos crustáceos. Xinzo de Limia (Ourense): A Chave Consultado o 25 de xuño de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Squilla mantis (Linnaeus, 1758) no WoRMS. Consultada o 28 de febreiro de 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Riedl, R. (2011). Fauna y Flora del Mar Mediterráneo. Barcelona, España: Ediciones Omega. ISBN 978-84-282-0767-6.
- ↑ 4,0 4,1 Antonio Jonch Cuspinera; Carlos Bas Peired (1972). La Vida Maravillosa de los Animales, Tomo II, Invertebrados. Barcelona, España: Instituto Gallach de Librería y Ediciones.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Bellmann, H. (1994). Arácnidos, Crustáceos y Miriápodos. = Madrid, España: Ediciones Blume. ISBN 84-8076-065-6.
- ↑ 6,0 6,1 Debelius, H. e Wirtz, P. (2004). Guía de Invertebrados del Mediterráneo y Atlántico. Elx, España: Grupo Editorial M&G Difusión. ISBN 978-84-9522-320-3.
- ↑ "Global Production Statistics 1950-2005". FAO. Consultado o 28 de febreiro de 2021.
- ↑ Squilla mantis (Linnaeus, 1758) en ictioterm.es
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Squilla mantis |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Squilla mantis |
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Ficha en pescaderiascorunesas.es (en castelán).
- Saquilla mantis (Linnaeus, 1758) en asturnatura.com
- Long Bodied Crab. Squilla mantis na EOL.