Segunda República Francesa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2016.) |
A Segunda República Francesa foi o réxime político republicano instaurado en Francia durante o período comprendido entre o 25 de febreiro de 1848 e o 2 de decembro de 1852. A pesar da súa brevidade, producíronse grandes reformas, que levarían a implantar o sufraxio universal masculino, ademais da abolición da escravitude.
Deuxième République (fr)  | |||||
| Himno | Le Chant des Girondins (en)  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Localización | |||||
| |||||
| Capital | París | ||||
| Poboación | |||||
| Lingua oficial | lingua francesa | ||||
| Datos históricos | |||||
| Precedido por | |||||
| Creación | 24 de febreiro de 1848 | ||||
| Disolución | 2 de decembro de 1852 | ||||
| Sucedido por | Segundo Imperio Francés | ||||
| Organización política | |||||
| Forma de goberno | presidencialismo | ||||
| Moeda | franco francés | ||||
.svg)
Historia editar
Antecedentes editar
Logo da Revolución de 1830 contra Carlos X, subiu ao trono Lois Filipe de Orleáns chamado o rei burgués. Lois Filipe, estableceu a Carta Magna aplicando unhas reformas máis liberais; porén, estas só favorecían á alta burguesía, en detrimento dos traballadores, os intelectuais e a baixa burguesía. Non outorgaba o sufraxio universal, que era o que estes sectores buscaban, posto que neste momento só tiñan dereito a votar a alta burguesía, os terratenentes e os que pagaban os máis altos impostos.
A partir de 1845, Francia comezou a sufrir unha gran crise económica: pecháronse fábricas, aumentou o número de desempregados e a fame xeneralizouse. A pequena burguesía e os estudantes uníronse ás protestas dos obreiros, de xeito que cando o Goberno tentou de empregar á policía e as forzas armadas, estas se negaron, obrigando ao rei a abdicar.
As dúas Repúblicas editar
A Segunda República desenvólvese en dúas etapas claramente diferenciadas: De febreiro de 1848 ata o 23 de abril do mesmo ano, data das primeiras eleccións á Asemblea Nacional, o goberno provisional da República componse de republicanos moderados (Alphonse de Lamartine, Garnier-Pagès, Arago, Crémieux, Marie), de radicais (Ledru-Rollin, Marrast, Flocon) e de socialistas (Louis Blanc e Albert). En apenas dous meses, toman unha serie de medidas políticas e sociais sen precedentes: é a chamada «República Social e Democrática».
Nas eleccións xerais, as primeiras con sufraxio universal, o peso do voto campesiño, tradicionalmente dominado polas clases máis conservadoras, imprime á política nacional un franco xiro cara a dereita. Os radicais e máis os socialistas son apartados dun goberno reducido a cinco membros: Arago, Lamartine, Ledru-Rollin, Marie e Garnier-Pagès. Unhas primeiras medidas impopulares adoptadas sen demora provocan manifestacións de protesta en París do 23 ao 26 de xuño 1848. Rapidamente os obreiros toman as rúas e levantan barricadas. Declárase o estado de sitio e a revolta é duramente reprimida polo xeneral Cavaignac. Son coñecidas como as «Xornadas de xuño», e marcan o paso sen transición a unha república conservadora e autoritaria.
Da Segunda República ao Segundo Imperio editar
O 10 de decembro de 1848, o primeiro Presidente da República Francesa é elixido por sufraxio universal: trátase de Luís Napoleón Bonaparte, o príncipe-presidente, sobriño de Napoleón Bonaparte. A Constitución prevía un mandato presidencial de catro anos sen posibilidade de reelección.
A partir de 1850, Luís Napoléon Bonaparte multiplica as Xiras en provincias con vistas a unha posible reelección. Ante a negativa da Asemblea a modificar a Constitución nese sentido, prepara minuciosamente un golpe de Estado que leva a cabo o 2 de decembro de 1851, tomando militarmente os puntos estratéxicos do país. A represión e aniquilación dos seus opoñentes é fulminante. A súa toma do poder é ratificada por un referendo organizado o 21 de decembro, no que boa parte do electorado se ve privado do dereito a votar.[1] A Constitución é modificada establecendo un mandato presidencial de 10 anos, limitando as prerrogativas da Asemblea Nacional e concentrando os poderes en mans do executivo. O 7 de novembro de 1852, un novo referendo pon fin a Segunda República e instaura o Segundo Imperio. Luís Napoléon Bonaparte convertese oficialmente en «Napoleón Terceiro, Emperador dos franceses», o 2 de decembro de 1852, data recordatoria da coroación de Napoleón I e da batalla de Austerlitz.
Notas editar
- ↑ Víctor Hugo, Napoléon le petit, ed. Jeffs, 1862