Sant Andreu de Llavaneres
Sant Andreu de Llavaneres, coñecido tamén como Llavaneres, é un concello español da provincia de Barcelona, en Cataluña, pertencente á comarca do Maresme. Segundo datos do INE tiña 10.406 habitantes en 2011.
Localización | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Estado | España | ||||
Comunidade autónoma | Cataluña | ||||
Provincia | provincia de Barcelona | ||||
Ámbito funcional territorial | Ámbito metropolitano de Barcelona | ||||
Comarca | Maresme | ||||
Capital | Sant Andreu de Llavaneres (en) | ||||
Poboación | |||||
Poboación | 11.831 (2023) (1.002,63 hab./km²) | ||||
Número de fogares | 64 (1553) | ||||
Lingua oficial | lingua catalá | ||||
Xeografía | |||||
Superficie | 11,8 km² | ||||
Altitude | 114 m | ||||
Comparte fronteira con | |||||
Identificador descritivo | |||||
Código postal | 08392 | ||||
Fuso horario | |||||
Código INE | 08197 | ||||
Código territorial IDESCAT | 081976 | ||||
Sitio web | ajllavaneres.cat | ||||
Está situado a 36 km ao norte de Barcelona, á beira da costa mediterránea onde conta co porto deportivo Port Balís. Está entre o mar situado ao leste e o Parque Natural do Montnegre e o Corredor ao oeste. A poboación ten boas comunicacións coa capital grazas á liña 1 de Rodalies de Barcelona, así como a autoestrada C-32 e a N-II.
Etimoloxía editar
Unha lenda etimolóxica, carente de verosimilitude, supón que Llavaneres significa Serena Vall (Sereno val) lido ao revés. Na súa forma máis antiga o topónimo aparece coa forma labandarias.
Historia editar
Os restos arqueolóxicos máis antigos que se atopan no termo son as rocas de Sant Magí, na serra de Montalt, as cales datan do neolítico.
Antigamente entre a riera de Llavaneres e o torrente de Les Bruixes estaba Can Sanç, unha vila rural que desde a romanización desprazouse desde zonas iberas. Alí cultivábanse viñas e oliveiras. A actividade económica, como en Mataró e outros municipios, era soamente agrícola e centraba o seu interese nos cultivos hortícolas.
Máis tarde, Sant Andreu de Llavaneres foi parte de Mataró e ao final, cara á metade do século XVI conseguiu a independencia. O que nun inicio era unha poboación dispersa foise desenvolvendo e fóronse formando barrios como o de Cal Sanç, onde a xente xuntábase aos poucos.
Máis adiante, Llavaneres resultou ser tamén un bo recuncho para moitos barceloneses que buscaban fuxir temporalmente do núcleo urbano. De aquí a gran cantidade de edificios modernistas da localidade.
Actualmente trátase dun gran foco residencial e turístico.
Demografía editar
1900 | 1930 | 1950 | 1970 | 1981 | 2000 | 2010 |
---|---|---|---|---|---|---|
1.129 | 1.508 | 1.758 | 2.575 | 2.918 | 7.161 | 10.303 |
Lugares de interese editar
- Igrexa antiga de Sant Andreu
- Torre Gran
- Torre del Sot
- Ca l'Alfaro
- Cal Tomàs
Festividades editar
- Festa maior: fin de semana máis próximo ao 30 de novembro.
- Festa maior da Minerva: terceiro domingo de xullo.
- Festa do Pèsol (chícharo): fin de semana de abril.
- Mostra Gastronómica do Pèsol: mes de abril.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Sant Andreu de Llavaneres |