Sam Posey

Sam Posey, nado en Nova York o 26 de maio de 1944, é un expiloto de automobilismo e xornalista deportivo estadounidense.

Sam Posey

Biografía
Nacemento	26 de maio de 1944 (79 anos) Nova York, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Escola de Design de Rhode Island (pt) The Gunnery (en) Buckley School (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un , xornalista
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans

Surtees TS9B de Posey no Goodwood Festival of Speed de 2008.

Andaina nas carreiras

Sam Posey comezou como piloto deportivo afeccionado e formouse na Can Am e Trans Am. Posey correu cun Sunoco Camaro para Roger Penske en 1968 na serie Trans Am. Chevrolet gañou o campionato baseado no esforzo do equipo Penske. Mark Donohue foi o piloto principal e gañou unhas notables 10 de 13 carreiras. A primeira carreira de Posey foi en Bridgehampton, onde terminou terceiro. Outros acabados foron: Meadowdale, 3º, St Jovite, 3º, Bryar, 6º, Watkins Glen, 2º que foi a única carreira que Donohue foi batido por un Camaro en 1968. O coche de Posey era o mesmo Sunoco Blue con letras amarelas como Donohue. Posey lucía un spoiler amarelo e Donohue un spoiler vermello.

En 1969, gañou a Lime Rock na Trans-Am nun Ford Mustang de fábrica. En 1970, Posey foi o condutor de Autodynamics Dodge Challenger de Ray Caldwell na Trans-Am, correndo contra Parnelli Jones, Dan Gurney, Mark Donohue e Jim Hall, no que a maioría dos historiadores de carreiras consideran a mellor tempada de carreiras profesionais na historia dos Estados Unidos. Posey tamén participou nas USAC Championship Car series nas tempadas de 1969 e 1972-1974, con 13 saídas, incluíndo as 500 Millas de Indianápolis de 1972. Terminou entre os dez primeiros 8 veces, co seu mellor final en 3ª posición en 1969 no circuíto de Kent.

Como piloto de resistencia, Posey participou nas 24 Horas de Le Mans 10 veces (1966, 1969-1973 e 1975-1978) e terminou no top 10 cinco veces. O seu mellor final foi a 3ª posición durante a competición de 1971 na que pilotou o Ferrari 512 M. Tamén gañou as 12 Hours of Sebring de 1975, en equipo con outros tres pilotos.

Participou en dous eventos do campionato mundial de Fórmula 1, o Gran Premio dos Estados Unidos de 1971 e o Gran Premio dos Estados Unidos de 1972, retirándose do primeiro e finalizando 12º no segundo, sen anotar puntos do campionato. Pilotou coches de Surtees en ambas as ocasións, pero só o primeiro era un coche oficial.

Tamén competiu nun único evento na NASCAR Grand National Series (agora coñecida como Monster Energy NASCAR Cup Series), a primeira carreira da tempada de 1970, celebrado no Circuíto Riverside International en Riverside, California.

Analista de carreiras

Posey pasou a ser comentaristas de carreira de automóbiles para ABC Sports. Posey debutou en ABC para nas 500 Millas de Indianápolis de 1974, actuando como analista. Nos anos posteriores, serviu como xornalista e, finalmente, volveu ao posto de comentarista a partir de 1982.

En 1989, Posey foi contratado como parte do equipo de transmisión ABC Sports cubrindo o Tour de Francia de 1989. Moita xente quedou sorprendida polos coñecementos de Posey que e un verdadeiro entusiasta do deporte. A ABC o levaría de novo como referencia principal para as carreiras de 1990 e 1991. Posey tamén traballou como locutor de play-by-play durante a cobertura de ABC dos Xogos Olímpicos de inverno de 1984 en Saraxevo e os Xogos Olímpicos de inverno en Calgary.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos.	Puntos
1971	Team Surtees	Surtees TS9	Cosworth V8	RSA	ESP	MON	NED	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA Ret		NC	0
1972	Champcarr Inc.	Surtees TS9B	Cosworth V8	ARX	RSA	ESP	MON	BEL	FRA	GBR	ALE	AUT	ITA	CAN	USA 12	NC	0

Resultados completos nas 500 Millas de Indianápolis

Ano	Chasis	Motor	Sada	Final	Equipo
1972	Eagle	Offy	7	5	Champ Carr Inc.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sam Posey in the National Gallery of Australia's Kenneth Tyler Collection Arquivado 22 de febreiro de 2014 en Wayback Machine.