Roma Quadrata (en galego, 'Roma cadrada'), foi o nome que lle deron ao conxunto de aldeas latinas, etruscas e sabinas que vivían na beira do río Tíber e que formaron o que máis tarde se había chamar Roma. Esta cidade formouse no século -VIII aínda que a lenda a sitúa o 21 de abril de -753, data que marcaba o ano 1 do calendario romano. Tamén conta a lenda que a cidade foi fundada por Rómulo e Remo, matando o primeiro ao segundo, converténdose así no único soberano.

Roma no -753.

Porén, outros autores, a medio camiño entre a lenda e a realidade histórica documentada arqueoloxicamente, dan á Roma Quadrata outras tres definicións diferentes: a primeira corresponderíase con todo o outeiro do Palatino, como refiren Plutarco,[1] Dionisio de Halicarnaso[2] e Apiano,[3] a segunda, a unha restrinxida zona monumental, limitada á área de Apollinis (zona do Templo de Apolo Palatino), que ocupaba unha pequena parte do Palatino[4][5] e unha terceira, a un foxo (probabelmente non chegase a murus terreus), que rodeaba o Palatino.[6]

Notas editar

  1. Plutarco, Vida de Romulo, 9, 4.
  2. Dionisio de Halicarnaso, Antigüidades romanas, I, 88, 2.
  3. Apiano, Sobre os reis de Roma, fr. 1–9.
  4. Ovidio, Fastos, IV, 823–824.
  5. Festo, De verborum significatu, 310 L.
  6. Andrea Carandini, Roma, il primo giorno, Roma-Bari, Laterza, 2007.