Robert Huber, nado o 20 de febreiro de 1937 en Múnic (Alemaña) é un químico, bioquímico e profesor universitario alemán e gañador do Premio Nobel de Química de 1988.

Infotaula de personaRobert Huber

Robert Huber
Nome orixinal(de) Robert Huber Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento20 de febreiro de 1937 (87 anos)
Múnic (Alemaña) Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaAlemaña Alemaña
País de nacionalidadealemán
Educación
  • Universidade Técnica de Múnic
  • Coñecido por
  • Cristalografía e Fotosíntese
  • Actividade
    Campo de traballo
  • bioquímica e química
  • Lugar de traballo Múnic Editar o valor em Wikidata
    Ocupaciónbioquímico , químico , profesor universitario Editar o valor em Wikidata
    EmpregadorUniversidade Técnica de Múnic
    Universidade de Cardiff
    Universidade Duisburg-Essen (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
    Membro de
    LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
    Obra
    DoutorandoJohann Deisenhofer, Saulius Gražulis (en) Traducir e Nediljko Budisa (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
    Familia
    Cónxuxe
  • Christa Essig (1960)
  • Premios
  • Premio Nobel de Química (1988)
  • Traxectoria editar

    Naceu en Múnic onde o seu pai, Sebastian, foi un caixeiro de banco. Foi educado no Humanistische Karls-Gymnasium desde 1947 ata 1956 e logo estudou química na Universidade Técnica de Múnic, recibindo a súa licenciatura en 1960. Posteriormente ampliou os seus estudos realizando o doutoramento en bioquímica no mesmo centro en 1972. Aquel mesmo ano foi nomeado director da Sección Bioquímica do Instituto Max Planck da cidade de Martinsried, onde o seu equipo desenvolveu métodos para a cristalografía de proteínas. Entre 1976 e 1987 foi profesor de bioquímica na Universidade Técnica de Múnic.

    Está casado e ten catro fillos.

    Investigacións científicas editar

    En 1988 recibiu o Premio Nobel xunto con Johann Deisenhofer e Hartmut Michel. O trío foi recoñecido por cristalizar, por vez primeira, unha proteína importante para a fotosíntese das cianobacterias e por determinar a estrutura de devandita proteína mediante cristalografía de raios X. Este descubrimento foi moi importante para entender o proceso da fotosíntese, a cal é capaz de converter a enerxía luminosa en enerxía química.

    Mediante o uso de métodos cristalográficos a través de raios X determinaron a posición exacta dos máis de 10.000 átomos que compón o complexo desta proteína, conseguindo crear así a súa imaxe tridimensional. A súa investigación aumentou a comprensión xeral dos mecanismos da fotosíntese e revelou parecidos entre os procesos fotosintéticos das plantas e as bacterias.

    Véxase tamén editar

    Ligazóns externas editar

    Predecesor:
    Charles J. Pedersen,
    Jean-Marie Lehn e Donald James Cram
    Premio Nobel de Química
     

    1988
    con
    Johann Deisenhofer e Hartmut Michel
    Sucesor:
    Sidney Altman
    e
    Thomas Cech