Rebeca Lane
Rebeca Eunice Vargas Tamayac coñecida como Rebeca Lane ou Miss Penny Lane, nada en Cidade de Guatemala o 6 de decembro de 1984, é unha socióloga, poeta e cantante de rap feminista e anarquista guatemalteca.[1] Pertence ao colectivo Última Dosis e é fundadora de Somos Guerreras, unha proposta para visibilizar o traballo das mulleres de Centroamérica no hip hop xerando espazos de formación, convivencia e produción de eventos. Publicou a súa poesía en revistas literarias de Guatemala, Porto Rico e México. Como socióloga realizou diversas investigacións sobre culturas xuvenís e tribos urbanas en Guatemala (2012).
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 6 de decembro de 1984 (39 anos) Cidade de Guatemala |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Guatemala |
| Actividade | |
| Ocupación | cantante , poeta |
| Xénero artístico | Rap |
| Instrumento | Voz |
| Páxina web | rebecalane.com |
    | |
Traxectoria editar
Rebeca Lane creceu nunha familia relacionada coa música e a poesía como medio de expresión.[2] A súa tía foi a guerrilleira e poeta Rebeca Eunice Vargas Braghiroli, detida e desaparecida polo exército guatemalteco a finais da guerra civil en Guatemala en 1981.[3] A súa desaparición, explicou a artista en diversas entrevistas, deixou unha profunda ferida na cantante quen busca rescatar a memoria histórica do seu país a través do rap: “non como vítima -di- senón como portavoz da marxinalidade e da loita de clases”.
O seu nome artístico como rapeira ten conexión con esa desaparición: “O meu nome é a miña identidade, arraigada a unha identidade ancestral e dolorosa pola súa ausencia. O Lane sae dun sobrenome que me puxeron os meus amigos (Miss Penny Lane)" Miss Penny Lane é o nome que utilizou para asinar o seu blog, Mujeres de bolsa grande y zapatos bajos, que recolle a súa produción poética. Como poeta publicou na Revista da USAC, Revista Literaria Voces Convergentes, Revista Imagina, El Vestíbulo (Porto Rico), a revista electrónica Te prometo Anarquía, e Analistas Independientes de Guatemala[4] , así como en poemarios colectivos de Cascada de Palabras, Cartonera (México).[5]
Rebeca Lane participou tamén como actriz de teatro en Histéricas y no tanto (2013), Danzas saicas alucinantes (2012), El juego (2009), e Las profanas (2009).
O rap como espazo de denuncia editar
Estudou socioloxía na Escola de Ciencia Política da Universidade de San Carlos de Guatemala. En 2012 realizou diversas investigacións e relatorios sobre culturas urbanas e identidades xuvenís, particularmente a cultura hip hop[6].
A súa inquietude polo rap xorde por mor da súa militancia nunha organización civil na que, familiares de asasinados, desaparecidos e presos políticos da última ditadura militar en Guatemala, loitan contra a represión e a impunidade en favor dos dereitos humanos. Empezou escoitando o grupo arxentino Actitud María Marta. Na poesía que escribe desde pequena atopa os elementos primordiais do rap: palabra, rima e música. Como locutora do programa “Politicamente incorrecta” en Da-radio.com en cidade de Guatemala onde conversaba sobre temas considerados socialmente tabú[7] tivo a posibilidade de coñecer grupos de rap e gravar.
Na súa obra poética e as súas cancións de rap destaca a denuncia da situación das mulleres e a reivindicación de autonomía e liberdade rompendo coa tradición. Neste marco forma Somos Guerreras con Nakury e Nativa unha proposta para visibilizar o traballo das mulleres no hip hop de Centroamérica.[8]
En 2012 no colectivo Última Dosis gravou Rap(H)² - 502 mg e participou no Festival Internacional Revolución Hip Hop 2012 de Guatemala.[9]
En outubro de 2013 lanzou un EP con oito temas, e participou en diversos festivais internacionais en México.
En 2015 presentou o seu segundo traballo en solitario, o álbum Poesía venenosa.[10]
Rebeca Lane na Galiza editar
En 2018 participa no festival Elas Son Artistas na Coruña[11] e actúa tamén en Vigo.[12]
Discografía editar
- Rap(H)² - 502 mg (2012) con Última Dosis
- Canto (2013)
- Poesía venenosa (2015)
- Dulce muerte (2015) con Kontra
- Alma mestiza (2016)
Publicacións editar
- Reflexiones sobre la cultura y subtexto de mi conciencia sociológica (2012)[13]
- Culturas juveniles y tribus urbanas (2012)[14]
- La ciencia como arte, el caos como avance: Paul Feyerabend y el anarquismo epistemológico (2012)[15]
- Identificación nacional en el rap guatemalteco (2012)[16]
- Filosofía social y ensayo crítico (2012)[17]
- El proceso judicial a Efraín Ríos Montt por genocidio[18]
Notas editar
- ↑ "Ritmo y Poesía políticamente incorrecta: Rebeca Lane". www.radioprogresohn.net. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2016. Consultado o 1 de abril de 2016.
- ↑ "Rebeca Lane lleva el arte en sus venas".
- ↑ "Rebeca Lane: “el rap es poesía” | Ellas en México". Revista Escenarios. Arquivado dende o orixinal o 12 de abril de 2016. Consultado o 1 de abril de 2016.
- ↑ "Mujeres de bolsa grande y zapatos bajos".
- ↑ "Rebeca Lane". Arquivado dende o orixinal o 24 de xuño de 2017. Consultado o 26 de abril de 2018.
- ↑ "Rebeca Eunice Vargas | Universidad de San Carlos de Guatemala - Academia.edu".
- ↑ "Rebeca Lane | Hip Hop from Guatemala, GT".
- ↑ "Somos Guerreras Tour: Esfuerzo colectivo para romper esquemas".
- ↑ "Última Dosis".
- ↑ "Poesía Venenosa, by Rebeca Lane".
- ↑ "O festival Elas son Artistas achegará 15 espectáculos feitos por mulleres". Cultura Galega. 11 de abril de 2018. Consultado o 19 de maio de 2018.
- ↑ "Concierto de Rebeca Lane en La Fábrica de Chocolate". Ocio en Vigo. Consultado o 19 de maio de 2018.
- ↑ "Reflexiones sobre la cultura y subtexto de mi conciencia sociológica".
- ↑ Rebeca Eunice Vargas. "Culturas juveniles y tribus urbanas".
- ↑ Rebeca Eunice Vargas. "La ciencia como arte, el caos como avance: Paul Feyerabend y el anarquismo epistemológico.".
- ↑ "Identificación nacional en el rap guatemalteco".
- ↑ "Filosofía social y sociología. Ensayo Crítico.".
- ↑ Rebeca Eunice Vargas. "El proceso judicial a Efraín Ríos Montt por Genocidio.".
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- 10 raperas feministas
- Rebeca Lane: el rap es poesíaArquivado 02 de maio de 2016 en Wayback Machine.