Ramón Fernández Rico
Ramón Fernández Rico, nado en Vilasantar en 1891 e finado en Pontevedra o 5 de xuño de 1937, foi un político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1891  Vilasantar, España |
| Morte | 5 de xuño de 1937 (45/46 anos) Pontevedra, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Torneiro de profesión, casou con Pura Prado Rey, coa que tivo nove fillos. Foi dono dunha ebanistería na avenida de América da Estrada. Chegou a ser vicepresidente do Partido Radical Socialista en 1931, e máis tarde rematou integrado na Unión Republicana. Tras as eleccións de 1936 e a vitoria da Fronte Popular, Jesús Ignacio Puente Fontanes converteuse en alcalde da Estrada e Ramón Fernández Rico en tenente de alcalde. O 14 de xullo de 1936, o alcalde marchou a Madrid cunha delegación de deputados e políticos galegos para presentar ante as Cortes os resultados do plebiscito sobre o Estatuto de autonomía de Galicia, quedando á fronte do goberno municipal Fernández Rico.
Sublevación de xullo do 36 editar
Tras a sublevación militar do 18 de xullo, a Garda civil negouse a poñerse a disposición das autoridades municipais, polo que Fernández Rico recibe ordes do Goberno Civil para armar a poboación e deter aos sublevados. Pero foi a Garda Civil quen destituíu ao goberno municipal e comezou a deter a políticos, sindicalistas e republicanos. Aínda que nun principiou se agochou durante uns días, acabouse presentando perante a Garda Civil e foi enviado á Prisión Provincial de Pontevedra primeiro e ao improvisado cárcere da illa de San Simón despois.[1]
Cárcere e execución editar
Estivo preso durante máis de nove meses, acusado de múltiples cargos, como os de ser comunista, "instigador do alzamento revolucionario" e inimigo da Igrexa. Durante este tempo a súa muller e fillos saíron a traballar para poder aliviar a penosa situación económica da familia e para poder levarlle comida a Ramón, pois as condicións do cárcere eran lamentables.[2] A pesar da súa confianza en salvar a situación, en marzo de 1937 é condenado á pena de morte.
Nunha das últimas cartas que envía á súa muller di que ten a conciencia moi tranquila, que non fixo mal a ninguén e que foi todo por defender un ideal. Na derradeira carta despídese de toda a familia e pídelle á súa muller que os cartos do enterro os gaste en vestir aos fillos.[1]
Ramón Fernández Rico foi fusilado o 5 de xuño de 1937 na Avenida de Buenos Aires, nun cruzamento de camiños de Monte Porreiro, no concello de Pontevedra. A súa muller fora ese día para velo e presentarlle ao seu fillo nacido había pouco tempo, pero cando chegou xa estaba morto.
Homenaxes editar
En 2006, á beira do río Lérez rendeuse unha homenaxe a Ramón Fernández Rico, Jesús Ignacio Puente Fontanes e José Rodríguez Sangiao, fusilados os tres en 1937.[3][4]
En 2007, coincidindo co 70 aniversario do fusilamento, celebrouse no salón de plenos do concello da Estrada, unha homenaxe a Fernández Rico e a outros cinco estradenses asasinados canda el e na que participaron numerosos familiares dos represaliados. Tamén se colocou unha placa no Concello para lembrar aos fusilados.[5]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 Farías, Ruy. "Sucumbir a merced de la calumnia y la infamia»: represión, pauperización y muerte entre la Guerra Civil española y la década de 1940" (PDF) (en castelán). Consultado o 12 de xuño de 2018.
- ↑ "San Simón: la isla de la muerte" (en castelán). Consultado o 12 de xuño de 2018.
- ↑ "Tributan un homenaje a tres dirigentes locales de A Estrada (Pontevedra) fusilados en 1937" (en castelán). Europapress. 13 de xuño de 2006. Consultado o 12 de xuño de 2018.
- ↑ "Homenaxe na Avenida de Buenos Aires de Pontevedra aos estradenses asasinados neste lugar". Tabeirós Montes. Consultado o 12 de xuño de 2018.
- ↑ "A Estrada llora 70 años después". La Voz de Galicia (en castelán). 5 de xuño de 2007. Consultado o 12 de xuño de 2018.