Raúl I de Vermandois

Raúl I de Vermandois
	;
Nome orixinal	(fr) Raoul Ier de Vermandois
Biografía
Nacemento	c. 1085
Morte	14 de outubro de 1152 (66/67 anos)
Rexente Reino de Francia
	1147 – 1149 ; ← Lois VII de Francia ; Xunto con: Suger de Saint-Denis
Sénéchal de France (en)
	novembro de 1131 – 1151
Count of Amiens (en)
	1102 – 1152
Count of Valois (en)
	1102 – 1152
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Francia
Actividade
Ocupación	aristócrata
Outro
Título	Conde
Familia	Dinastía dos Capetos
Cónxuxe	Petronila de Aquitania (1142–1152); Leonor de Blois (1120–1141)
Fillos	Isabel de Vermandois; () Petronila de Aquitania; Raúl II de Vermandois; () Petronila de Aquitania; Leonor de Vermandois; () Petronila de Aquitania
Pais	Hugo de Vermandois e Adelaide de Vermandois (pt)
Irmáns	Margaret of Clermont (en) e Isabel de Vermandois, Condessa de Leicester (pt)
Cronoloxía
1130	matar (Coucy)
1129	Traumatismo físico (Livry-Gargan (pt) )

Raúl I de Vermandois^[1], chamado Raúl I o Valente, ou Raúl I o Chosco, tamén coñecido co nome de Raúl de Crépy, nado ao redor de 1094 e finado o 13 de outubro de 1152, foi conde de Vermandois, de Amiens e de Valois de 1102 a 1152.

Traxectoria editar

Fillo de Adelaida de Vermandois e Hugo I o Grande, fillo do rei Henrique I de Francia, era o primo irmán do rei Lois VI de Francia. Deu o seu apoio a estes últimos contra os baróns refractarios á autoridade real.

Tendo perdido un ollo no transcurso da captura do castelo de Livry en 1129, ao ano seguinte, no asedio de Coucy, feriu mortalmente a Tomé de Marle, señor de Coucy, que matara había moito tempo ao seu irmán Henrique (1091 -1130), señor de Chaumont-en-Vexin. En novembro de 1131, o rei Lois VI nomeouno senescal.^[2]

Pouco despois da morte de Lois VI en 1137, sostivo^[3] temporalmente a causa da Raíña Nai Adelaida de Savoia, que temía que o seu dote fose usado ao servizo do Estado polo seu fillo Lois VII axudado polo abade Suger.

Fiel á Coroa de Francia, Lois VII propúxolle á irmá da súa muller (Leonor de Aquitania) chamada Petronila de Aquitania (sobre 1125 - 1151 ) para casar con ela, Raúl repudiou en 1142 á súa primeira esposa Leonor de Blois. A muller abandonada queixouse entón ao seu irmán Teobaldo IV, conde de Blois e Champaña, que á súa vez se rebelou contra o rei de Francia. O papa Inocencio II interveu anulando este matrimonio e excomungando aos novos cónxuxes así como aos bispos que consentiron a bendiciron a súa unión. Porén o papa Uxío III que sucedeu a Inocencio II, lexitimou^[4] este segundo matrimonio no concilio celebrado en Reims en 1148.

Durante a ausencia de Lois VII (que marchara á segunda cruzada), en 1145, Raúl permaneceu en Francia como rexente do reino xunto a Suger. Despois do regreso de Lois, Raúl, que quedara viúvo de Petronila, a súa segunda muller, casou de novo en 1152 coa Laureta de Alsacia (sobre 1125 - 1151), filla de Teodorico de Alsacia, conde de Flandres.

Matrimonios e descendencia editar

1) Cara a 1120, casou en primeiras nupcias con Leonor de Blois, filla de Estevo II de Blois e Adela de Inglaterra, da que se separou sobre 1141 por mor da consanguinidade. Algunhas xenealoxías^[5] atribúen a esta unión un fillo, Hugo II de Vermandois, que se tería feito monxe baixo o nome de Félix de Valois, pero esta afirmación parece ser unha broma do século XVI.

2) En 1142, casou con Petronila de Aquitania, filla de Guillerme X de Aquitania e irmá de Leonor de Aquitania, coa que tivo a:

Isabel de Vermandois (1143-1183), condesa de Vermandois e Valois, casada con Filipe de Alsacia, conde de Flandres.
Raúl II (1145-1167), conde de Vermandois e Valois.
Leonora de Vermandois (1148/1149 - 1213).

En 1152 casou con Laureta de Lorena, unha efémera unión da que non tivo fillos.