Pobo taxico

grupo étnico de Asia

Os taxicos (en persa: تاجيک: Tājīk, en taxico: Тоҷик) son un grupo étnico iraniano falante de persa[4] orixinario de Afganistán, Taxiquistán e Uzbekistán. Os taxicos son o meirande grupo étnico de Taxiquistán, e o segundo grupo étnico de Afganistán, onde constitúen a metade da poboación global taxica. Falan diferentes variedades da lingua persa. En Taxiquistán, dende o censo soviético de 1939, os grupos pamiri e yaghnobi son incluídos como taxicos.[5] Na China, o termo é usado para referirse ós pamiri, os taxicos de Xinjiang.[6][7] En Afganistán, os pamiris son contados como un grupo étnico separado.[8]

Pobo taxico
Poboación
Poboación total:
c  18–27 millóns
Rexións principais:
Afganistán9 450 000–11 550 000 (2014)
27–33%[1]
Taxiquistán6 787 000 (2014)[2]
Uzbekistán1 420 000 (2012, oficial)
outras fontes non oficiais estiman 8 – 11 millóns[3]
Paquistán300 000–1 200 000
Rusia Rusia201 000
Aspectos culturais
LinguaPersa (dari e taxico)
Relixión Maioritariamente islam

Notas editar

  1. Country Factfiles. — Afghanistan, page 153. // Atlas. Fourth Edition. Editors: Ben Hoare, Margaret Parrish. Publisher: Jonathan Metcalf. First published in Great Britain in 2001 by Dorling Kindersley Limited. Londres: Dorling Kindersley, 2010, 432 pages. ISBN 9781405350396 "Population: 28.1 million
    Ethnic Mix: Pashtun 38%, Tajik 25%, Hazara 19%, Uzbek, Turkmen, other 18%"
  2. The World Factbook, ed. (5 de maio de 2010). "Tajikistan". Central Intelligence Agency. Arquivado dende o orixinal o 31 de marzo de 2001. Consultado o 26 de maio de 2010. 
  3. Richard Foltz (1996). "The Tajiks of Uzbekistan". Central Asian Survey 15 (2): 213–216. doi:10.1080/02634939608400946. 
  4. C.E. Bosworth; B.G. Fragner (1999). "TĀDJĪK". Encyclopaedia of Islam (CD-ROM Edition v. 1.0 ed.). Leiden, The Netherlands: Koninklijke Brill NV. 
  5. Suny, Ronald Grigor (2006). "History and Foreign Policy: From Constructed Identities to "Ancient Hatreds" East of the Caspian". En Shaffer, Brenda. The Limits of Culture: Islam and Foreign Policy. MIT Press. pp. 100–110. ISBN 0-262-69321-6. 
  6. Arlund, Pamela S. (2006). An Acoustic, Historical, And Developmental Analysis Of Sarikol Tajik Diphthongs. PhD Dissertation. The University of Texas at Arlington. p. 191. Arquivado dende o orixinal o 10 de decembro de 2013. Consultado o 06 de febreiro de 2019. 
  7. Felmy, Sabine (1996). The voice of the nightingale: a personal account of the Wakhi culture in Hunza. Karachi: Oxford University Press. p. 4. ISBN 0-19-577599-6. 
  8. Minahan, James B. (10 de febreiro de 2014). Ethnic Groups of North, East, and Central Asia: An Encyclopedia. ABC-CLIO.