Planctomicetos
| Planctomicetos | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Clasificación científica | |||||
| |||||
| Familias e Xéneros | |||||
| |||||
Os planctomicetos (Planctomycetes) son un filo de bacterias esencialmente acuáticas, que se atopan en mostras de augas mariñas, salobres e doces, ou en chans. Reprodúcense por xemación. En estrutura, son organismos de forma oval e teñen unha especie de prolongación fina chamada talo ou pedúnculo situado no seu extremo non reprodutor, que lles axuda a fixarse durante a reprodución. Estes filamentos que forman parécense aos que forman os fungos e por esta característica foron nomeados Planctomycetes, que significa 'fungos flotantes' (pero non son fungos).
Cavalier-Smith postulou que os Planctomycetes estaban dentro do clado das Planctobacteria do gran clado Gracilicutes.
Estrutura editar
Os organismos que pertencen a este grupo carecen de peptidoglicano nas súas paredes celulares. O peptidoglicano é un importante heteropolímero presente na maioría das paredes celulares das bacterias que serve como un compoñente básico da súa estrutura. En Planctomycetes as paredes están feitas de glicoproteínas ricas en glutamato, polo que son máis ben do tipo das capas S. Como non teñen peptidoglicano son insensibles á penicilina. Teñen apéndices con forma de talo (prostecas), que serven para a fixación.
Os Planctomycetes teñen estruturas internas que son máis complexas do que normalmente se agardaría nos procariotas. Algúns planctomicetos teñen membranas internas. Presentan dous compartimentos separados por membranas, que son o pirelulosoma ou riboplasma, que contén os ribosomas e proteínas relacionadas, e por fóra del está o parifoplasma sen ribosomas en situación periférica. Carecen de núcleo no sentido eucariota, pero o material xenético (zona do nucleoide) pode ás veces, como ocorre en Gemmata, estar rodeado por unha dobre membrana especial, e toda a estrutura está dentro do compartimento do pirelulosoma ou riboplasma.[1] Algúns planctomicetos que oxidan amoníaco en anaerobiose aínda teñen outro compartimento máis que contén encimas, o anamoxosoma. Só o grupo dos Epixenosomas, un grupo de bacterias relacionadas con Verrucomicrobia, teñen unha estrutura máis complexa entre as bacterias.
Este compartimento nuclear dalgúns planctomicetos apoia a teoría da orixe autóxena do núcleo eucariota (orixinado por membranas internas), fronte á teoría endosimbiótica (formado pola endosimbiose con outra célula), aínda que isto non quere dicir que os planctomicetos estean emparentados cos eucariotas.
O material xenético do nucleoide está máis concentrado ca o doutras bacterias, que xeralmente está moi espallado por todo o centro da célula.
Recentemente, viuse que a especie de Planctomycetes Gemmata obscuriglobus pode captar grandes moléculas do exterior por un proceso que lembra á endocitose que presentan os eucariotas.[2][3]
Xenoma editar
A secuenciación do ARN mostra que os planctomicetos están relacionados cos Verrucomicrobia e posiblemente con Chlamydiae.[4] Varias vías metabólicas esenciais non están reguladas por operóns, o cal é pouco usual en bacterias.[1] Atopáronse varios xenes por comparación das secuencias, que son similares a xenes atopados en eucariotas. Un exemplo é unha secuencia xénica de Gemmata obscuriglobus, que ten unha homoloxía significativa coa do xene da integrina alfa-V, unha proteína que é importante na transdución de sinais transmembrana en eucariotas.[5]
Ciclo de vida editar
O ciclo biolóxico de vida de moitos planctomicetos presenta alternancia entre unha fase de células sésiles e outra de células flaxeladas nadadoras. As células sésiles experimentan xemación formando as células flaxeladas, que nadan durante un tempo antes de que se asentan e se unen para empezar a reprodución.
Filoxenia editar
- Véxase tamén: Taxonomía bacteriana.
No cladograma móstrase a taxonomía actualmente aceptada deste grupo baseada na LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature) [6] e a filoxenia baseada no ARNr 16S da LTP 106 do Proxecto The All-Species Living Tree.[7]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Notas:
♠ Cepas atopadas no NCBI pero non na LSPN.
♪ Procariotas dos que non existen cultivos puros (axénicos) illados ou dispoñibles, é dicir, que non se puideron cultivar ou que o cultivo non dura moito tempo.
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 F. O. Glöckner, M. Kube, M. Bauer, H. Teeling, T. Lombardot, W. Ludwig, D. Gade, A. Beck, K. Borzym, K. Heitmann, R. Rabus, H. Schlesner, R. Amann, and R. Reinhardt (2003) Complete genome sequence of the marine planctomycete Pirellula sp. strain 1 PNAS 100:14 8298-8303 doi=10.1073/pnas.1431443100 pmid= 12835416 pmc=166223
- ↑ Lonhienne, Thierry G. A.; Sagulenko, Evgeny; Webb, Richard I.; Lee, Kuo-Chang; Franke, Josef; Devos, Damien P.; Nouwens, Amanda; Carroll, Bernard J. & Fuerst, John A. (2010). "Endocytosis-like protein uptake in the bacterium Gemmata obscuriglobus". Proceedings of the National Academy of Sciences 107 (29): 12883–12888. doi:10.1073/pnas.1001085107.
- ↑ Williams, Caroline (2011). "Who are you calling simple?". New Scientist 211 (2821): 38–41. doi:10.1016/S0262-4079(11)61709-0.
- ↑ Hou S., Makarova K.S., Saw J.H., Senin P., Ly B.V., Zhou Z., Ren Y., Wang J., Galperin M.Y., Omelchenko M.V., Wolf Y.I., Yutin N., Koonin E.V., Stott M.B., Mountain B.W., Crowe M.A., Smirnova A.V., Dunfield P.F., Feng L., Wang L., Alam M. 2008 Complete genome sequence of the extremely acidophilic methanotroph isolate V4, Methylacidiphilum infernorum, a representative of the bacterial phylum Verrucomicrobia. Biol. Direct. 3(1):26.
- ↑ Cheryl Jenkins, Vishram Kedar, and John A. Fuerst (2002) Gene discovery within the planctomycete division of the domain Bacteria Genome Biology 3:6 1-11
- ↑ See the List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature. Data extracted from the "Planctomycetes". Arquivado dende o orixinal o 27 de xaneiro de 2013. Consultado o 3 xullo 2012.
- ↑ See the All-Species Living Tree Project [1] Arquivado 19 de xullo de 2012 en Wayback Machine.. Data extracted from the "16S rRNA-based LTP release 106 (full tree)" (PDF). Silva Comprehensive Ribosomal RNA Database. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de maio de 2012. Consultado o 3 xullo 2012.