Pioneer 7

Pioneer 7, tamén coñecida como Pioneer B, foi unha sonda espacial lanzada o 17 de agosto de 1966 mediante un foguete Delta E1 desde a base espacial de Cabo Cañaveral para estudar o espazo interplanetario.

Pioneer 7 / Pioneer B
Pioneer 7
Tipo	Científico
Fabricante	TRW
Organización	NASA
Destino actual	En órbita heliocéntrica.
Data de lanzamento	17 de agosto de 1966, 15:20 GMT
Foguete portador	Delta E1
Sitio de lanzamento	Base espacial de Cabo Cañaveral, rampla LC-17A
Obxectivo da misión	Estudo do espazo interplanetario coordinadamente con outras sondas espaciais.
NSSDC ID	1966-075A
Masa	138,0 kg

Características

Pioneer 7 adicouse a estudar o espazo interplanetario xunto coas súas naves xemelas Pioneer 6, Pioneer 8 e Pioneer 9. Unha quinta nave, Pioneer E, non chegou á órbita por problemas co foguete lanzador. O obxectivo era estudar os mesmos fenómenos desde distintos puntos do espazo, entre eles estudar os ións positivos e os electróns do vento solar, a densidade interplanetaria de electróns, os raios cósmicos galácticos e solares e o campo magnético interplanetario. As naves considéranse a primeira rede espacial de estudo do tempo espacial, proporcionando datos prácticos sobre o impacto das tormentas solares nas redes de comunicacións e enerxía da Terra.

Nave

Pioneer 7 tiña forma de cilindro do que saían os diversos instrumentos e estabilizábase mediante xiro a unhas 60 r.p.m., co eixo de xiro perpendicular ao plano da eclíptica e apuntando cara ao polo sur. A nave podía configurarse mediante comandos para enviar datos a unha entre cinco velocidades distintas (512, 256, 64, 16 e 8 bps) nun formato entre catro diferentes posibles e funcionando a entre un de catro modos dispoñibles (tempo real, almacenamento de telemetría, almacenamento de recolección de datos e lectura de memoria). No modo de tempo real a nave enviaba datos á Terra segundo ía facendo as medicións científicas, no modo de almacenamento de telemetría a nave enviaba os datos ao tempo que os recolectaba pero ao mesmo tempo os gardaba na memoria de a bordo, no modo almacenamento de recolección de datos gardábanse datos científicos a intervalos de tempo de entre 2 e 17 minutos a elección dos controladores en terra para cubrir períodos de ata 19 horas pola limitación de a memoria de a bordo e no modo de lectura de memoria líanse e enviábanse datos á Terra. A enerxía da nave era producida polas células solares que recubrían as paredes do corpo da nave, producindo ata 79 vatios de potencia.

O último contacto que se fixo coa nave tivo lugar en marzo de 1995, sen que haxa plans para contactar posteriormente.