Pere Gimferrer

Pere Gimferrer Torrens, nado en Barcelona o 22 de xuño de 1945, é un poeta, prosista, crítico literario e tradutor catalán e español. A súa obra literaria está composta tanto de obras en castelán como en catalán. Foi elixido membro da Real Academia Española en 1985. Premio Nacional das Letras Españolas en 1998.

Pere Gimferrer

Biografía
Nacemento	22 de xuño de 1945 (78 anos) Barcelona, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Barcelona
Actividade
Ocupación	poeta , ensaísta , escritor , tradutor , crítico literario
Membro de	Real Academia Española Real Academia das Boas Letras de Barcelona Q30248839
Xénero artístico	Poesía
Lingua	Lingua catalá e lingua castelá
Participou en
19 de xuño de 2002	Manifesto Against the Death of the Spirit and the Earth (en)
Obra
Obras destacables Diario 1979-1980 e Segundo Diario 1980-1982 (1966) Arde el mar (1983) Fortuny (en)
Premios (1998)  Premio Nacional das Letras Españolas (1997)  National Culture Award of Catalonia (en) , premiado polo traballo Diario 1979-1980 e Segundo Diario 1980-1982 (1989)  City of Barcelona Award (en) (1989)  Cavall Verd Award (en) (1989)  Premio Nacional de Poesía (1989)  Premio Crítica Serra d'Or de Literatura e Ensaio (1988)  Creu de Sant Jordi (1988)  Premio Nacional de Literatura de Cataluña (1983)  Premio Crítica Serra d'Or de Literatura e Ensaio, premiado polo traballo Fortuny (en) (1983)  Premii Joan Crexells de narrativa, premiado polo traballo Fortuny (en) (1983)  Premio Ramón Llull das letras catalás, premiado polo traballo Fortuny (en) (1978)  Gold Letter (en)  Premio Raíña Sofía de Poesía Iberoamericana  premio Mariano de Cavia

Escritor Galego Universal, nomeado pola AELG en 2016.

Traxectoria

Inicia a súa actividade como poeta con Mensaje del Tetrarca (1963). Séguenlle Arde el mar (Premio Nacional de Poesía, 1966) e La muerte en Beverly Hills (1968) e Extraña froita y otros poemas (1969). En 1968 foi incluído na Antología de la nueva poesía española. Naquela época reivindicaba as influencias de autores vivos que coñecía persoalmente, como Vicente Aleixandre e Octavio Paz, así como os exemplos lidos de Lautréamont, Federico García Lorca e Wallace Stevens.

En 1970 escribiu e publicou Els miralls, o seu primeiro libro de poesía en catalán, que pronto foi seguido por Hora foscant (1972) e Foc cec (1973). É esta unha poesía discursiva, metaliteraria, que ensaia enlazar o Barroco e as vangardas. Explora as tenues fronteiras entre realidade real e realidade artística. En 1981 recompilou toda a súa obra anterior en Mirall, espai, aparicions, que incluía un libro novo, Aparicions. Posteriormente publicou El vendaval (1989) e A llum (1991), nas cales domina a nota visual, o epigrama. Mascarada (1996) é un longo poema unitario no cal, cun transfondo parisiense (paisaxe e referencias literarias), insiste en temas da experiencia amorosa, chegando a extremos de crueza e provocación. En L'agent provocador (1998), as prosas poéticas son unha reflexión sobre como o eu se fai autoconsciente na escritura, o paso do eu activo ao eu reflexivo, combinado con detalles autobiográficos. No ano 2000 Visor editou Poemas (1962-1969), recompilación de toda a poesía orixinariamente escrita en castelán.

Tamén foi autor de obra en prosa, como o Dietari. 1979-1980 (1981) e Segon dietari. 1980-1982 (1982), recompilacións dos artigos publicados no xornal barcelonés El Correo Catalán. Hai unha serie de temas recorrentes: a actitude de rexeitamento e de silencio que caracteriza os intelectuais en determinados momentos da historia; a crítica do poder e a política; o poeta e o artista en aprendizaxe constante; a vontade de definir o momento cultural catalán; as evocacións persoais literarias, artísticas, cinematográficas.

Tamén escribiu unha novela, Fortuny (1983), premio Ramón Llull e premio Joan Crexells.

O 15 de outubro de 2009 durante a entrega do Premio Planeta, na que el forma parte como xurado, tivo un repentino desmaio polo que tivo que ser trasladado ao hospital.

Obra

Poesía

• 1963: Mensaje del Tetrarca
• 1966: Arde el mar
• 1968: La muerte en Beverly Hills
• 1969: Extraña fruta y otros poemas
• 1970: Els miralls
• 1972: Hora foscant
• 1973: Foc cec
• 1977: L'espai desert
• 1981: Mirall, espai, aparicions : poesia (1970-1980) . Inclou Aparicions i Com un epíleg.
• 1988: El vendaval
• 1991: La llum
• 1996: Mascarada
• 1997: Obra catalana completa, 1: poesia
• 1999: Antologia poètica
• 2000: Poemas (1962-1969)
• 2001: El diamant dins l'aigua
• 2006: Amor en vilo
• 2008: Tornado
• 2011: Rapsodia
• 2012: Alma Venus
• 2014: El castell de la puresa
• 2014: Per riguardo
• 2016: Marinejant
• 2016: No en mis días
• 2018: Las llamas

Narrativa

• 1983: Fortuny
• 1996: Obra catalana completa, 4: figures d'art
• 2001: La calle de la guardia prusiana

Ensaio

• 1974: La poesia de J.V. Foix
• 1974: Antoni Tàpies i l'esperit català
• 1977: Max Ernst o la dissolució de la identitat
• 1978: Miró: colpir sense nafrar
• 1981: Dietari (1979-1980)
• 1982: Segon dietari (1980-1982)
• 1983: Lecturas de Octavio Paz
• 1985: Los raros
• 1985: Cine y literatura
• 1986: Perfil de Vicente Aleixandre
• 1988: Giorgio De Chirico
• 1993: Valències
• 1993: Les arrels de Miró
• 1996: L'obrador del poema
• 1996: Obra catalana completa, 3: dietari complet, 2
• 1997: Obra catalana completa, 2: dietari complet, 1
• 1997: Obra catalana completa, 5: assaigs crítics
• 1998: L'agent provocador
• 2006: Interludio azul

Traducións

Do francés ao catalán:

• 1979 : Llorens Artigas de Pierre Courthion
• 1981 : La cartoixa de Parma de Stendhal
• 1982 : Contes filosòfics de Voltaire
• 1982 : L'educació sentimental de Gustave Flaubert amb Miquel Martí i Pol

Do italiano ao castelán:

• 1976 : Arquitectura de Sert a la Fundació Miró de Bruno Zevi

Do catalán ao castelán:

• 1968 : Teatro de Joan Brossa
• 1978 : Obra poètica d'Ausiàs March
• 1979 : Mujeres y días de Gabriel Ferrater (amb José Agustín Goytisolo i José María Valverde)
• 1982 : Curial y Güelfa (anònim)
• 1989 : Espejo roto de Mercè Rodoreda

Outros

• 2009: Prólogo á edición de bibliófilo do "Llibre de Meravelles" de Ramon Llull, editado por l'Enciclopèdia Catalana.

Premios

• Premio Nacional de Poesía (España) (1966 e 1989)
• Premio Internacional de Ensaio Gertrude Stein (1974)
• Premio Josep Carner do Institut d’Estudis Catalans (1974 e 1977)
• Premio Lletra d’Or (1977)
• Premio Anagrama de ensaio (1980)
• Premio da Xeneralitat (1981, 1989 e 1997)
• Premio Cidade de Barcelona (1981 e 1989)
• Premio da Crítica Serra d’Or (1982, 1984 e 1989)
• Premio Joan Crexells (1983)
• Premio Ramon Llull de novela (1983)
• Premio da Crítica de narrativa catalá (1983)
• Chave de Barcelona (1986)
• Premio da Crítica de poesía catalá (1988)
• Premio Cavall Verd (1988)
• Premio Mariano de Cavia (1992)
• Premio Liberdade do Centro Internacional de Paz de Saraievo (1995)
• Premio Nacional de Literatura de Cataluña (1997)
• Premio Nacional das Letras Españolas (1998)
• Premio Reina Sofía de Poesía Iberoamericana (2000)
• Premio Rosalía de Castro, Centro PEN Galicia.
• Premio Internacional de Poesía e Ensaio Octavio Paz (2006)
• Premio Terenci Moix (2007)
• Premio Cavall Verb da Asociación de Críticos Españois
• Cruz de San Jorge de Cataluña
• Premio Paquiro do Cultural do Mundo (2010)
• AELG: Escritor Galego Universal (2016)
• Premio Internacional de Poesía Cidade de Granada Federico García Lorca (2017)

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Pere Gimferrer na Asociación de Escritores en Lingua Catalá. Web en castelán, catalán e inglés.
• Páxina dedicada a Pere Gimferrer, en lletraArquivado 28 de marzo de 2010 en Wayback Machine., o espazo de literatura catalá da Universitat Oberta de Catalunya, en castelán.

• Àlbum Pere Gimferrer A web page that explores the poetics of Pere Gimferrer's many voices and personalities Arquivado 20 de abril de 2020 en Wayback Machine.. Unha boa páxina sobre este autor (en catalán e español).