Pascual II, papa
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Pascual II, nado co nome de Raniero de Bleda en Bleda di Santa Sofia en 1050 e finado en Roma o 21 de xaneiro de 1118, foi Papa da Igrexa católica do 1099 ao 1118.
.jpg)  | |
| Nome orixinal | (la) Paschalis II |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1053 ↔ 1055 Galeata () |
| Morte | 21 de xaneiro de 1118 (58/68 anos) Roma |
| Lugar de sepultura | Basílica de San Xoán de Latrán |
 160º Papa | |
| 13 de agosto de 1099 – 21 de xaneiro de 1118 ← Urbano II – Xelasio II → | |
| Cardeal | |
| 1073 – | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Marca da Toscana (pt)  |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Roma Estados Pontificios |
| Ocupación | bispo católico (1099–), escritor , sacerdote católico |
| Lingua | Lingua latina |
| Orde relixiosa | Orde de San Bieito |
| Consagración | Odon de Châtillon (pt) |
| Participou en | |
| 9 de marzo de 1088 | 1088 papal election (en) |
| 24 de maio de 1086 | 1086 papal election (en) |
 | |
Traxectoria editar
Era monxe dun mosteiro cluniacense situado na Toscana cando foi nomeado cardeal por Gregorio VII en 1076. Durante o seu reinado continuou coa loita polo dereito de investidura, e con este obxectivo instou ao segundo fillo do emperador Henrique IV a se sublevar contra o seu pai.
En 1090 presidiu como legado pontificio o concilio celebrado en León e asistiu ós funerais en honor de García II de Galiza.[1]
O 1105, o sublevado Henrique V convocou unha Dieta en Maguncia para solucionar o enfrontamento co seu pai, que finalizou coa abdicación de Henrique IV a favor do seu fillo Henrique V. Pola Igrexa, a caída dun rival do talle de Henrique IV foi tan importante que Pascual II, crendo que significaría o final do "conflito das investiduras", cometeu o grave erro de recoñecer a Henrique V sen lle esixir antes o recoñecemento que o dereito a investir eclesiásticos era privativo do pontificado.
Henrique V non estaba disposto a ver recortados os seus dereitos e continuou efectuando nomeamentos de bispos invocando os dereitos históricos malia as continuas proclamacións do Papa prohibindo as investiduras laicas. Este enfrontamento proseguiu ata que, en 1110, Henrique V se dirixiu cara a Roma á fronte de todo o seu exército coa intención de facerse coroar emperador por Pascual II.
O febreiro do 1111 Pascual II chegou a un acordo con Henrique V segundo o cal a Igrexa volvería todas as posesións e dereitos que recibira do Imperio desde tempo de Pipino o Breve a cambio da renuncia do emperador aos seus dereitos históricos de investidura. Tamén se estableceu que logo da firma do convenio, o Papa coroaría emperador a Henrique na Catedral de San Pedro.
Pero ao coñecer os termos do acordo, produciuse un levantamento popular que obrigou a Henrique a abandonar Roma levándose a Pascual II como prisioneiro. Ao cabo de sesenta días de prisión, o Papa cedeu ante o emperador mediante a firma dun tratado no que aceptaba a investidura imperial, coroábao emperador e comprometíase a non excomungar nunca Henrique V.
As condicións aceptadas por Pascual II provocaron unha onda de indignación entre os partidarios da reforma gregoriana, que conseguiron que nun concilio celebrado en Letrán o 1112 se declarasen nulos os termos do acordo para posteriormente, noutro concilio celebrado en Vienne, excomungar a Henrique; aínda que Pascual non confirmou a excomuñón ao considerar que sería romper a súa promesa.
O 1113, Pascual recoñeceu a Orde dos Hospitalarios de San Xoán.
Cara ao final do pontificado, en 1115, morreu a condesa Matilde de Tuscia deixando todos os seus territorios á Igrexa. Pero, Henrique V, alegando un acordo secreto, dirixiuse a Roma para considerarse herdeiro lexítimo da condesa. Isto obrigou a Pascual II a fuxir da cidade, non volvendo ata poucos días antes da súa morte, o 21 de xaneiro de 1118.
|
Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
- ↑ Northup, George T. (1920). The Imprisonment of King García. Modern Philology. 7 (en inglés) 17 (The University of Chicago Press). pp. 394, 401.