Pagliacci
Pagliacci (en galego, Pallasos) é unha ópera nun prólogo e dous actos con música de Ruggero Leoncavallo e libreto en italiano do propio compositor. A ópera relata a traxedia dun marido celoso nunha troupe da Commedia dell'arte. O seu nome é presentado, ás veces, de xeito incorrecto como I Pagliacci. Foi estreada no Teatro dal Verme de Milán o 21 de maio de 1892 baixo a batuta de Arturo Toscanini.
| Pagliacci Pallasos | |
|---|---|
 Portada da primeira edición de Pagliacci publicada por E. Sonzogno (Milán, 1892). | |
| Forma | Ópera |
| Actos e escenas | 2 actos cun prólogo |
| Idioma orixinal do libreto | Italiano |
| Libretista | O compositor |
| Estrea | 21 de maio de 1892 |
| Teatro da estrea | Teatro dal Verme |
| Lugar da estrea | Milán |
| Duración | 1 hora 15 minutos |
| Música | |
| Compositor | Gaetano Donizetti |
| Personaxes | |
Canio (tenor dramático) | |
Esta ópera, debido á súa curta duración, é representada e gravada xeralmente xunto con Cavalleria rusticana de Mascagni. Estas dúas óperas teñen en común que se centran na morte por celos amorosos. O prólogo de Pagliacci constitúe un verdadeiro manifesto do verismo musical, que pretendía converter a ópera nun abrupto "fragmento de vida" extraído da realidade social máis dura en contraposición aos excesos dos románticos. Este movemento, que procedía directamente do verismo literario italiano inspirado polo naturalismo francés de Émile Zola, afectou tamén á linguaxe musical, cunha continuidade narrativa asegurada pola orquestra e pola abolición das estruturas pechadas da ópera do decimonónica.
Pagliacci mostra o tráxico desenlace dun conflito amoroso. A acción −inspirada nun feito real que tivo que xulgar, como maxistrado, o pai de Leoncavallo− sitúase entre uns cómicos ambulantes que actúan nunha vila en Calabria, o día da Asunción da Virxe.
Personaxes editar
| Personaxe | Personaxe na Commedia | Tesitura | Intérpretes na estrea, 21 de maio de 1892 (Director: Arturo Toscanini) |
|---|---|---|---|
| Canio, xefe da troupe | Pagliaccio | tenor | Fiorello Giraud |
| Nedda, dona de Canio e namorada de Silvio | Colombina, dona de Pagliaccio, namorada de Arlecchino | soprano | Adelina Stehle |
| Tonio, o bobo | Taddeo | barítono | Victor Maurel |
| Beppe, actor | Arlecchino, amante de Colombina | tenor | |
| Silvio, amante de Nedda | barítono | Mario Ancona | |
| Coro de habitantes da vila | |||
Notas editar
- ↑ Martín Triana, José María (1992). El libro de la ópera (en español) (2.ª ed.). Alianza Editorial, S.A. p. 214. ISBN 84-206-0284-1.
Véxase tamén editar
| A Galipedia ten un portal sobre: Ópera |
|
Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |