Nery Pumpido

futbolista arxentino

Nery Alberto Pumpido[1], nado en Monje (Provincia de Santa Fe) o 30 de xullo de 1957, é un exfutbolista e director técnico arxentino, descendente de galegos. Durante a súa carreira como futbolista desempeñábase como gardameta.

Nery Pumpido
Información persoal
Nacemento 30 de xullo de 1957
Lugar de nacemento Monje
Altura 182 centímetros
Posición gardameta
Na rede
FIFA: 174885 UEFA: 69137 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Nery Pumpido Barrinat é fillo de Nelson Antonio Pumpido Bonetto, descendente do médico galego Antonio Pumpido Puga, nado en Caldas de Reis e emigrado á Arxentina na primeira década do século XX. A súa nai foi Delia Barrinat.

Comezou a súa carreira profesional o 12 de setembro de 1976 en Unión de Santa Fe. As súas boas actuacións levaron a César Luis Menotti, director técnico da selección de fútbol da Arxentina, a levalo á Copa Mundial de Fútbol de 1982 como terceiro porteiro.

Para a Copa Mundial de Fútbol de 1986, que Arxentina gañou, Pumpido era o segundo porteiro e a pesar que non tapou en ningún partido das Eliminatorias para México, pois o titular era o indiscutible Ubaldo Matildo Fillol, Pumpido chegou a ser o porteiro titular para o Mundial, gañándolle o posto a Luis Alberto Islas. Recibiu 5 goles ao longo dos 7 partidos que levaron á selección da Arxentina a gañar por segunda vez a Copa do Mundo de Fútbol da FIFA.

Unha fractura de antebrazo impediulle participar da Copa América 1987. Ademais, o martes 7 de xullo de 1987 realizaba un adestramento ás ordes do preparador físico Luis María Bonini que consistía en saltar e tocar o traveseiro do arco, cando se lle enganchou o anel de vodas nun dos ganchos que sosteñen a rede.

Me desguanté, así se llama, pero no perdí el dedo, sino que se me desprendió la piel y se me fue hacia adelante. El problema lo tuve en la primera falange del anular, perdí un pedacito, pero me operaron y quedó todo bien.
Nery Pumpido[2]

Reimplantóuselle o tecido mediante unha operación de microcirurxía. Unha semana máis tarde os médicos comprobaron que reaccionara ben a pesar das horas que estivo desprendido do resto do corpo.[3]

Pumpido estivo presente na Copa Mundial de Fútbol de 1990, pero crebou a perna dereita (morna e peroné), ao bater cun compañeiro (Julio Olarticoechea) no segundo partido ante a Unión Soviética, e foi substituído por Sergio Goycochea durante o resto do torneo. Goycochea terminaría sendo considerado o mellor porteiro dese mundial.

Ademais de Unión de Santa Fe, durante a súa carreira, Pumpido xogou en Club Atlético Vélez Sársfield, Club Atlético River Plate (con quen gaña a Copa Libertadores de América e a Copa Intercontinental en 1986) e o Real Betis Balompié de España. Xa no seu regreso á Arxentina, volve atallar en Club Atlético Unión de Santa Fe, o club dos seus amores, pero non logra mantelo en primeira e mándao á B nacional. Debido a isto cambia de plans e retírase meses máis tarde no Club Atlético Lanús.

Como técnico, Pumpido dirixiu a Unión de Santa Fe e o Club Olimpia de Paraguai, co que gañou a Copa Libertadores de 2002. Logo diso afirmou que daba un paso ao costado por que quería darse un descanso pero afirmou volver algunha vez a ese Club tan querido por el. Tamén dirixiu con éxito aos Tigres de la UANL de México. En 2005 e 2006 Pumpido volveu ao fútbol arxentino dirixindo a Club Atlético Newell's Old Boys de Rosario. Logo regresou ao fútbol mexicano dirixindo, sen éxito, a Tiburones Rojos de Veracruz.

Para a tempada 2009/10 do certame de Primeira B Nacional da Arxentina foi presentado como preparador futbolístico de Unión de Santa Fe, acompañado polo seu amigo Fernando Alí na condución técnica do primeiro equipo. Logo dunha deslucida actuación do cadro de persoal profesional nese mesma tempada, onde non logrou os seus obxectivos de ascenso, anuncio a súa renuncia.

En decembro de 2011 convértese no director técnico de Godoy Cruz para que o técnico convértase en substituto de Jorge dá Silva á fronte do equipo mendocino.

En setembro de 2012 asume como técnico de Unión de Santa Fe tras a destitución de Frank Darío Kudelka. Fíxose cargo do equipo a partir da sexta data do Torneo Inicial 2012, e acadoou sete empates e sete derrotas. Unión finalizou o torneo na última posición, sen sumar ningunha vitoria e altamente comprometido co descenso. Tras empatar 1 a 1 con Racing Club na última xornada, Pumpido decidiu renunciar á dirección técnica do club.

O 8 de outubro de 2014 regresou ao Rei de Copas para un terceiro período como adestrador. No 2011 arrincou o seu segundo proceso armando o equipo que sería a base do que lograse o campionato número 39 para o Olimpia, xa con outro adestrador entón. Pumpido chega coa misión de obter a estrela 40 a nivel local e a cuarta Copa Libertadores de América, buscando emular a Luis Alberto Cubilla, dúas veces Campéon de América coa Gloriosa Franxa Negra.

Selección nacional editar

Participacións en Copas do Mundo editar

Mundial Sede Resultado Partidos Goles
Copa Mundial de Fútbol de 1982    Segunda Fase 0 0
Copa Mundial de Fútbol de 1986   México Campión 7 -5
Copa Mundial de Fútbol de 1990    Subcampión 2 -1

Traxectoria editar

Traxectoria como Xogador editar

Club País Ano
Unión de Santa Fe    1976 - 1981
Vélez Sarsfield    1981 - 1983
River Plate    1983 - 1988
Real Betis    1988 - 1990
Unión de Santa Fe    1991 - 1992

Traxectoria como adestrador editar

Equipo País Anos
Unión de Santa Fe    1999 - 2001
Olimpia   Paraguai 2001 - 2003
Tigres de la UANL   México 2003 - 2004
Newell's Old Boys    2005 - 2007
Tiburones Rojos de Veracruz   México 2007
Ao-Shabab    2008
Club Olimpia   Paraguai 2010 - 2011
Unión de Santa Fe    2012
Godoy Cruz de Mendoza    2012 - 2013
Club Olimpia   Paraguai 2014 - 2015

Notas editar

  1. Editorial Sur On Line. "NERY ALBERTO PUMPIDO". 
  2. Cómo es perder un dedo (o casi) Soho.com
  3. «Pumpido, portero del River Plate, perdió un dedo entrenándose», artículo en el diario El País (Madrid) del 9 de julio de 1987.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar