Mosteiro de Poblet

O Real Mosteiro de Santa María de Poblet (en catalán: Reial Monestir de Santa Maria de Poblet) é o prototipo de abadía cisterciense española. Localizado na comarca da Conca de Barberà, no termo municipal de Vimbodí i Poblet, en Tarragona, o primeiro cenobio foi impulsado e patrocinado por Ramón Berenguer IV, conde de Barcelona, que o entregou aos monxes bernardos da abadía de Fontfroide no ano 1149.

Mosteiro de Poblet Cruz de Sant Jordi 2005
Fonte de Poblet
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísEspaña España
Localización41°22′51″N 1°04′57″L / 41.380833, 1.0825
TipoCultural
CriteriosI, IV
Inscrición1991 (15ª Sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador518

Foi panteón real da Coroa de Aragón, desde finais do século XIV ata a extinción da casa real de Aragón no século XV.

Enriquecido con distintas doazóns, alcanzou o seu máximo esplendor no século XIV, e a súa total decadencia e abandono en 1835 como consecuencia da desamortización de Mendizábal. En 1930 iniciouse a súa restauración, de forma que en 1935 puido dedicarse novamente a igrexa ao culto, e en 1940 retornaban á súa abadía algúns monxes. Non todos os espazos poden visitarse, por ser dependencias en clausura utilizadas polos cistercienses que de novo ocupan o mosteiro.

En 1991 foi declarado pola Unesco Patrimonio da Humanidade. Poblet, xunto con Guadalupe, El Escorial, San Millán de Yuso e San Millán de Suso son os mosteiros en España que gozan deste título.

Galería de imaxes editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar