Wikipedia

Medina Sidonia

concello da provincia de Cádiz
(Redirección desde «Medina-Sidonia»)

Medina Sidonia é unha cidade e concello español situado no centro da provincia de Cádiz, Andalucía. Pertence á comarca de La Janda, senda que é a súa capital.

Modelo:Xeografía políticaMedina Sidonia
Medina-Sidonia (es) Editar o valor em Wikidata
Imaxe
Localización
lang=gl Editar o valor em Wikidata Mapa
 36°27′28″N 5°55′38″O / 36.4577, -5.9273Coordenadas: 36°27′28″N 5°55′38″O / 36.4577, -5.9273
EstadoEspaña
Comunidade autónomaAndalucía
ProvinciaProvincia de Cádiz Editar o valor em Wikidata
Capital de
CapitalMedina Sidonia (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Contén a división administrativa
Poboación
Poboación11.738 (2023) Editar o valor em Wikidata (23,81 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie493 km² Editar o valor em Wikidata
Altitude337 m Editar o valor em Wikidata
Comparte fronteira con
Alcalá de los Gazules
Tarifa
Vejer de la Frontera
Chiclana de la Frontera
Los Barrios
Paterna de Rivera
Benalup-Casas Viejas
Xerez da Fronteira
Puerto Real Editar o valor em Wikidata
Santo padrónSantiago o Maior Editar o valor em Wikidata
Organización política
• Alcalde Editar o valor em WikidataManuel Fernando Macias Herrera (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Identificador descritivo
Código postal11170 Editar o valor em Wikidata
Fuso horario
Código INE11023 Editar o valor em Wikidata
Páxina webmedinasidonia.com Editar o valor em Wikidata

Xeografía editar

A montaña sobre a que se sitúa chámase Cerro del Castillo, a cal constitúe a maior elevación de todo o terzo occidental da provincia, desde os últimos contrafortes da Serra de Cádiz ata a liña costeira atlántica, o que lle permite ser divisada desde unha parte importante da provincia, ofrecendo, á vez, a extraordinaria panorámica da superficie provincial. A cidade oriéntase cara á Baía de Cádiz, motivo polo cal coñécella como o Balcón da Baía.

Unha pequena parte do termo municipal pertence ao Parque Natural de Los Alcornocales, unha das áreas máis prezadas en canto a riqueza natural e paisaxística refírese de toda Andalucía. O termo acolle ademais gran parte do percorrido do Corredor verde das dúas Baías, que é unha vía verde que une a Baía de Cádiz e a Baía de Alxeciras.

Demografía editar

Evolución da poboación desde 1900.

Os datos anteriores a 1991 inclúen a poboación da actual Benalup-Casas Viejas, independizada de Medina-Sidonia o 20 de marzo de 1991.[1]

Historia editar

Os primeiros asentamentos de poboación na zona dos cales temos indicios, datan da Idade de Bronce Final. Atopáronse no Cerro de las Madres unha gran cantidade de fragmentos de materiais cerámicos realizados a man e algúns útiles líticos. Parece ser que estes habitantes estaban en relación coa cultura tartesa.[2]

Posteriormente ten lugar a chegada de colonos fenicios procedentes de Sidón, os cales fundarán unha cidade (co mesmo nome que o da súa cidade de procedencia) sobre a base da ocupación indíxena anterior.

 
Debuxo de Medina-Sidonia de Pedro Barrantes Maldonado.

No século III a.C. os romanos ocuparán todo o territorio peninsular que anteriormente estaba en mans dos cartagineses. En torno ao século I construirase un novo núcleo urbano que ocupará todo o espazo do que hoxe é o Conxunto Histórico. Por concesión de César Augusto, a cidade promociona o seu anterior status municipal e convértese en colonia con dereito romano (civitas optimo jure). Era coñecida polo nome de Asido, Caesarina, ou de forma completa como Asido Caesarina Augusta. Estaba situada na Provincia Ulterior Bética, pertencendo ao convento xurídico Hispalensis (con capital en Hispalis).

Na Hispania visigoda foi capital de provincia e tamén sede episcopal da Igrexa Católica, entón coñecida como Asidona, sufragánea da Arquidiocese de Sevilla que comprendía a antiga provincia romana de Bética na diocese de Hispania.

No ano 712 a cidade é conquistada polo militar musulmán Musa, converténdose así nun dos primeiros territorios ocupados durante a invasión musulmá da Península Ibérica. Foi capital da cora musulmá denominada Cora de Sidonia (tamén coñecida como de Saduna). Afonso X o Sabio reconquistou a cidade o 22 de setembro de 1264, pasando a ocupar a liña fronteiriza contra o Reino nazarí de Granada, motivo polo cal aparece nalgún documento medieval coa denominación "de la Frontera".

En tempos da Reconquista foi sede de varias ordes militares. Entre elas destacan a Orde de Santiago e a Orde de Santa María.

En 1440 entra a formar parte do Señorío dos Duques de Medina-Sidonia.

Economía editar

A economía asidonense estivo formada durante un longo período pola agricultura e a gandería. Aínda que esta rama aínda perdura en menor grao, a maioría de xornaleiros abandonaron o traballo no campo e pasáronse á construción, sector que hoxe prolifera por todas as zonas turísticas. Desde finais do século XX, Medina-Sidonia empeza a vivir fundamentalmente do turismo e da súa industria de doces, da que exporta a toda a provincia.

O crecemento do turismo na poboación asidonense é froito da combinación de varios factores. A cidade atópase situada no centro xeográfico da provincia de Cádiz, un lugar estratéxico que lle permite acceder facilmente á costa, o campo ou a serra. Son dous os parques naturais que se atopan a poucos minutos do municipio: o Parque Natural da Baía de Cádiz e o Parque Natural de Los Alcornocales.

 
Vistas de Medina-Sidonia.

No que se refire ao sector da hostalería, a cidade conta cun amplo abanico de casas rurais repartidas por distintos puntos do Centro histórico. Casas palacianas, casas de estilo árabe, todas elas reformadas e adecuadas para o seu uso residencial, e que son unha mostra da arquitectura clásica andaluza. O 14 de setembro de 2007 se inuguró o primeiro hotel de catro estrelas da cidade, o Hotel-Spa Al-Medina Sidonia Golf.

O outro grande atractivo turístico que posúe a cidade é o vasto legado histórico que se esconde entre as súas rúas. Todas e cada unha das civilizacións que pasaron polas súas terras deixaron, en menor ou maior medida, a súa pegada na cidade. Medina-Sidonia conta cunha importante densidade de monumentos dun gran valor histórico, arqueolóxico e artístico. Son de especial importancia os monumentos do período romano que corresponden coa antiga Asido Cesaerina, así como tamén todos aqueles que pertencen ao período andalusí. O centro histórico da cidade foi declarado Ben de Interese Cultural o 13 de novembro de 2001,[3] o cal non impediu que a cidade benefíciese dun adecuado crecemento urbanístico.

No que se refire á industria do doce en Medina-Sidonia, dise que chegou a ser a capital da repostería do mundo árabe. De entre os produtos máis típicos pódense destacar os amarguillos, as tortas pardas ou os pestiños, que se producen e consomen durante todo o ano. Con todo, o produto máis famoso e emblemático da cidade é o típico Alfajor de Medina-Sidonia (IGP), un dos 8 produtos con contan cunha Indicación Xeográfica Protexida en Andalucía.[4]

A actividade empresarial de Medina-Sidonia e, en xeral, da comarca de La Janda, verase impulsada pola posta a disposición do seu tecido industrial dun gran parque empresarial denominado "El Machorro". As obras de urbanización comezaron en abril de 2008, cun prazo de execución de 18 meses, e teñen un orzamento de 12,7 millóns de euros. O proxecto contempla o desenvolvemento dun recinto produtivo de 74,8 hectáreas das que se obterán 203 parcelas e que se executará en dúas fases. En primeiro lugar abórdase a urbanización de 33,7 hectáreas, a segunda fase compona uns terreos adxacentes de 41,10 hectáreas. O parque atópase perfectamente comunicado coa estrada A-2234 (Variante nordés de Medina Sidonia), a A-390 e a A-381 Autovía Xerez da Fronteira-Los Barrios.

Monumentos editar

 
Caballerizas del Duque.
 
Castillo de Medina-Sidonia.
 
Igrexa de Santa María la Coronada.

Monumentos civís editar

  • Conxunto Arqueolóxico Romano (século I)
    • Conducións de auga e cloacas
    • Pontes romanas:
      • Ponte da Hoya
      • Ponte dos Tres Ojos
    • Calzada romana
  • Concello (século XVI)
  • A Alameda (século XVI)
  • Praza de Abastos (1871)
  • Teatro Municipal Miguel Mihura Álvarez (antigo Teatro Thebussem)
  • Caballerizas do Duque (século XVI)
  • Torre de Dona Branca de Borbón (século XIV)
  • Fontes:
    • Fonte Salada
    • Fonte Grande
    • Fonte do Comendador (Fonte Chica)
    • Fonte da Azocarrem
    • Fonte dos Naranjos
    • Fonte da Canaleja

Monumentos militares editar

Monumentos relixiosos editar

  • Igrexa Maior de Santa María la Coronada (séculos XV-XVII) [1]
  • Igrexa da Victoria (século XVII)
  • Igrexa de Santiago (século XVI)
  • Igrexa de San Juan de Dios (século XVI)
  • Igrexa de San Agustín
  • Igrexa do Amor de Dios
  • Convento de San Cristóbal (coñecido como Monxas de abaixo)
  • Convento de Jesús, María e José (coñecido como Monxas de arriba)
  • Ermida de Santa Ana
  • Ermida dos Santos Mártires (visigoda do século VII)
  • Ermida do Cristo de la Sangre (século XV)
  • Mosteiro do Cuervo (séculos XVIII-século XIX)

Notas editar

  1. ↑ Alba, Inés (1986). "La gresca de Benalup y Medina Sidonia". El País. 
  2. ↑ Montañés Caballero, Salvador (2001). "Medina Sidonia Tartésica y Fenicia". Puerta del Sol. Arquivado dende o orixinal o 05 de decembro de 2002. Consultado o 17 de xaneiro de 2012. 
  3. ↑ "DECRETO 252/2001, de 13 noviembre, por el que se declara Bien de Interés Cultural, con la categoría de Conjunto Histórico, el Conjunto Histórico de Medina Sidonia (Cádiz).". www.juntadeandalucia.es. Consultado o 2022-02-19. 
  4. ↑ "Con este, son xa 8 os produtos andaluces cunha Indicación Xeográfica Protexida.". Arquivado dende o orixinal o 05 de marzo de 2016. Consultado o 17 de xaneiro de 2012. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Medina_Sidonia&oldid=6626745»