Mauricio Farto Parra
Mauricio Farto Parra, nado en Santibáñez de Valcorba (Valladolid) o 21 de setembro de 1867 e finado na Coruña o 23 de abril de 1947 foi un músico español.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de setembro de 1867  Santibáñez de Valcorba, España (pt)  |
| Morte | 23 de abril de 1947 (79 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | músico |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
 | |
Traxectoria editar
Farto era bisneto de galegos[1] e coñeceu a música tradicional galega a través dos soldados destinados na súa localidade natal. Os seus primeiros estudos musicais tiveron lugar na Coruña, onde ingresou na banda do Rexemento Zamora, dirixida por José Braña. Tras abandonar o exército empregouse na Audiencia Territorial, combinando esta actividade coa reparación de instrumentos musicais amais de labores de investigación e composición.
A primeira formación que creou foi a rondalla Blanco y Negro. Posteriormente dirixiu a Coral El Eco e en 1916 fundou Cántigas da Terra, que dirixiu ata 1922. Ademais promoveu os coros Queixumes dos Pinos e Saudade. A maior parte das súas composicións inspiráronse na tradición popular galega, sobre a que investigou durante anos.
Foi académico correspondente da Real Academia Galega e numerario da Academia Galega de Belas Artes, mais faleceu antes de ler o discurso de ingreso nesta última.[1]