Mary Anning
Mary Anning, nada o 21 de maio de 1799 en Lyme Regis (West Dorset) e finada o 9 de marzo de 1847, foi unha paleontóloga e colleitadora de fósiles inglesa.
 Mary Anning nun cadro | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de maio de 1799 Lyme Regis (Reino de Gran Bretaña)  |
| Morte | 9 de marzo de 1847 Lyme Regis |
| Causa da morte | Morte natural |
| Datos persoais | |
| Residencia | Inglaterra |
| País de nacionalidade | Inglesa |
| Relixión | Igrexa congregacional, máis tarde convertida á anglicana |
| Coñecido por | Descubrimento de fósiles |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Paleontoloxía |
| Ocupación | paleontóloga , dealer of naturalia (en)  |
| Influencias | |
| Lingua | Lingua inglesa |
| Obra | |
Obras destacables | |
 | |
Traxectoria editar
Anning naceu na vila de Lyme Regis. O seu pai era ebanista e complementaba os seus ingresos cavando nos acantilados cheos de fósiles preto da vila e vendendo despois o que atopaba ós turistas. A súa nai era Mary Moore, e a parella tivo dez fillos.[1], mais só dous chegaron a adultos, Mary e Joseph[2].
O 19 de agosto de 1800, cando tiña quince meses, sobreviviu a un raio que matou outras tres mulleres. Tivo unha educación moi limitada, asistiu á escola dominical da igrexa congregacionista, onde lle aprenderon a ler e escribir. Ó morrer de tuberculose no 1810, a familia quedou sen soporte, e Mary comezou a recoller fósiles a tempo total para gañar cartos. A comezos do século XIX, coleccionar fósiles estaba de moda; primeiro como pasatempo, pero pouco a pouco foise transformando nunha ciencia ó incrementarse a importancia dos fósiles en bioloxía e xeoloxía. Ese mesmo camiño seguiu Anning, decantándose cada vez máis cara a aspectos científicos, a partir do descubrimento casual dun esqueleto completo de ictiosauro, o primeiro de que se ten constancia, o que fixo ós 12 anos.
Foi ese descubrimento o que levou a un mecenas a axudar ós Anning e permitir que Mary construíra a súa propia colección de fósiles, desenterrando o primeiro esqueleto de plesiosauro no 1821, e no 1828 o primeiro fósil de pterodáctilo fóra de Alemaña, completando así os seus grandes descubrimentos, que foron acompañados doutros moitos menores, o que lle valeu que a Asociación Británica para o Avance da Ciencia lle pasara unha asignación anual, así como que a Sociedade xeolóxica de Londres a fixera membro honorario pouco tempo antes da súa morte por cancro. Dáse a circunstancia que este derradeiro recoñecemento foi a título honorario debido a que, pola súa condición feminina, non podía ser membro de condición xeral.
A súa actividade asentou a base para a idea da extinción das especies, en particular os tres grandes esqueletos mencionados.
Galería editar
-
Mary Anning -
Placa colocada na casa onde Mary Anning morou ata 1826 -
Imaxe de plesiosauro.
Notas editar
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Mary Anning  |
Bibliografía editar
- Tsjeng, Zing (2020). Mujeres olvidadas : las científicas. Madrid. ISBN 978-84-415-4214-3,
Outros artigos editar
- A ciencia ten nome de muller (en Wikibooks)