Marcello Malpighi
Marcello Malpighi, nado en Crevalcore (preto de Boloña) o 10 de marzo de 1628 e finado en Roma o 30 de novembro de 1694, foi un anatomista e biólogo italiano, considerado o fundador da Histoloxía.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de marzo de 1628 Crevalcore (Estados Pontificios) |
| Morte | 29 de novembro de 1694 (66 anos) Roma (Estados Pontificios) |
| Causa da morte | Morte natural (Ictus ) |
| Catedrático | |
| | |
| Datos persoais | |
| Outros nomes | Therone Philacio |
| Relixión | Catolicismo |
| Educación | Universidade de Boloña |
| Director de tese | Giovanni Alfonso Borelli (pt)  |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Anatomía, medicina e bioloxía |
| Ocupación | zoólogo , botánico , anatomista , entomólogo |
| Empregador | Universidade de Boloña Universidade de Pisa |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua latina |
| Obra | |
| Doutorando | Antonio Maria Valsalva (pt) |
Premios | |
Traxectoria editar
Comezou os seus estudos de medicina na Universidade de Boloña en 1649. En 1653 á idade de 25 anos obtivo o doutoramento en medicina e filosofía. En 1656 exerceu como Profesor Auxiliar de Anatomía na mesma universidade, pero ao pouco tempo trasladouse á Universidade de Pisa como profesor de medicina teórica. En Pisa permaneceu durante catro anos, tras os cales regresou a Boloña onde de novo exerceu como profesor de medicina dedicándose ao ensino da medicina práctica. En 1662 viaxa a Messina onde foi titular da cátedra de prima medicina. Catro anos despois regresa á súa primitiva universidade, na cal permaneceu durante os vinte e cinco anos seguintes.
En 1691 viaxa a Roma ao ser nomeado médico do papa Inocencio XII. Morreu tres anos despois no Palacio do Quirinal.
A súa vida privada estivo marcada polas continuas pelexas e inimizades entre a súa familia e pola intensa rivalidade mantida co seu colega de Pisa, Giovanni Borelli.
A súa obra editar
É considerado como o fundador da Histoloxía (ciencia que estuda os tecidos orgánicos). Tiña unha gran capacidade de observación, encomendándose ao estudo microscópico de plantas, insectos, tecidos animais, embrións e órganos humanos.
A súa principal achega foi a observación dos capilares, comunicacións arterio-venosas do pulmón e ramificacións bronquiais, recollida na súa obra De Pulmóns (1691).
Entre 1665 e 1666 estudou a estrutura do ril, fígado e bazo, describindo minuciosamente, o ovillo glomerular e os folículos esplénicos que levan o seu nome. Estes traballos foron recollidos baixo o título De viscerum estrutura: exercitatio anatómica en 1669.
Investigou tamén o papel das papilas linguales e cutáneas na fisioloxía do gusto e do tacto, respectivamente e a capa máis profunda da pel, que leva o seu nome (Epístolas anatómicas, 1662).
En embrioloxía, e grazas ao uso do microscopio, Malpighi foi o primeiro en presentar unha evidencia visible da constitución detallada dun embrión en etapas temperás de desenvolvemento. Malpighi interpretou as súas observacións como unha proba a favor do preformacionismo.
Tamén se dedicou ao estudo minucioso dos insectos, sobresaíndo as súas descricións do verme da seda, onde describiu o aparello para secretar a seda e o órgano ovipositor (Diss. Epit. De Bombice, 1668).
No campo da microscopía vexetal, despuntou polo esmerado e exacto das súas ilustracións, descubrindo estomas, capilares e flores. Están recompilados na súa obra Anatomía Plantarum (1675-1679).
A maior parte da súa obra esta redactada en latín, seguindo o costume deses anos. Desde 1667, mantivo unha estreita relación coa Royal Society de Londres, institución á que pouco antes de morrer enviou todo o seu labor científico, cartas e debates.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- (1666) De viscerum structura