María Goyri

escritora, investigadora, filóloga e profesora española

María Amalia Goyri y Goyri, nada en Madrid o 29 de agosto de 1874 e finada na mesma cidade o 28 de novembro de 1954[1], foi unha escritora, investigadora, profesora, filóloga, pedagoga e feminista española. Foi tamén a primeira estudante oficial de Filosofía e Letras da universidade española (1896) e formou parte da vangarda de defensores dos dereitos da muller. Os seus estudos sobre o romanceiro español, xunto co seu home Ramón Menéndez Pidal, sentaron as bases da investigación neste campo[2].

Infotaula de personaMaría Goyri

María Goyri a carón do seu home Ramón Menéndez Pidal en 1900.
Biografía
Nacemento(es) María Amalia Vicenta Goyri Editar o valor em Wikidata
29 de agosto de 1874
Madrid
Morte28 de novembro de 1954 (80 anos)
Madrid
Datos persoais
ResidenciaAlgorta
Getxo
Madrid Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Central Editar o valor em Wikidata
Actividade
OcupaciónInvestigadora, profesora, filóloga, pedagoga e feminista
LinguaLingua castelá e lingua éuscara Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeRamón Menéndez Pidal
FillosJimena, Ramón (finado de neno) e Gonzalo
Paisvalor descoñecido Editar o valor em Wikidata  e Amalia Goyri Editar o valor em Wikidata
ParentesMaría Teresa León (grandniece (en) Traducir)
Diego Catalán (neto)
Miguel Catalán (xenro) Editar o valor em Wikidata

Obras editar

  • "Romance de la muerte del Príncipe D. Juan," en The Bulletin Hispanique, volume iv, (1902).
  • "Romances que deben buscarse en la tradición oral," en Revista de Archivos, Bibliotecas, y Museos, (1907).
  • Varios artigos en "El Conde Lucano," en Revue Hispanique (1899).
  • Romania (1900).
  • Revista de Archivos, etc, (1902)
  • La difunta pleiteada en la literatura española: estudio de literatura comparada, en Revista de Archivos, (1909).
  • La difunta pleiteada, Madrid: T. Fortanet, 1909. Ensaio.
  • Fábulas y cuentos en verso, Madrid: Sucesores de Hernando, (1933).
  • Don Juan Manuel y los cuentos medievales, Madrid: Instituto Escuela, (1936)
  • De Lope de Vega y del Romancero, Zaragoza: Librería General, (1953)
  • Romancero tradicional de los lenguas hispánicas, 7 vols. Madrid: Gredos, (1957–1970)
  • "Lo que piensan las mujeres de su educación. Una información", Escuela Moderna, III (1893), núm. 23, 82-86.
  • "Crónicas femeninas", Revista Popular, I, 16-XII (1898), e 30-XII (1898).
  • "El próximo Congreso Feminista", Boletín de la Institución Libre de Enseñanza, XXIII (1899), núm. 470 (31 de maio), 131-133.

Premios María Goyri editar

A Universidade do País Vasco estabeleceu o "Premio María Goyri á inclusión de perspectiva de xénero nos traballos de fin de máster" que outorga dende o ano 2012 en marzo co gallo do Día Internacional das Mulleres[3].

Notas editar

  1. Universidade de Oviedo, Facultade de Filoloxía, ed. (1955). Archivum. Tomo V. 
  2. "María Goyri". Consultado o 20 de febreiro de 2016. 
  3. ehu.eus (ed.). "La UPV/EHU conmemora el Día Internacional de las Mujeres". Consultado o 20 de febreiro de 2016. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Mariano Pérez Galán. La enseñanza en la Segunda República española. Madrid, Edicusa, 1979.
  • Germán Somolinos. El Instituto-Escuela. Boletín de la Corporación de Antiguos Alumnos de la Institución Libre de Enseñanza, del Instituto-Escuela y de la Residencia de Madrid; Grupo de México. Circular nº 37; 7 de xuño de 1961.
  • José Manuel Sánchez Ron. Miguel Catalán, su obra y su mundo. Madrid. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Fundación Ramón Menéndez Pidal, 1994.
  • Diego Catalán. El archivo del romancero: historia documentada de un siglo de historia. Madrid. Fundación Ramón Menéndez Pidal, 2001.