Manuel Freire de Andrade
Manuel Alberto Freire de Andrade y Armijo, nado en Carmona (provincia de Sevilla) o 4 de novembro de 1767 e finado en Madrid o 7 de marzo de 1835, foi un militar e xeneral español da arma de cabalaría, que se distinguiu durante a Guerra de Independencia española.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Manuel Alberto Freire de Andrade y Armijo  4 de novembro de 1767 Carmona, España |
| Morte | 7 de marzo de 1835 (67 anos) Madrid, España |
 Ministro da Guerra | |
| 4 de maio de 1815 – 29 de maio de 1815 ← Tomás Moreno Daoíz (en)  – Francisco de Eguía (en) → | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
| Conflito | Guerras napoleónicas |
| Outro | |
| Título | Marquis of San Marcial (en) (1834–) Duque |
Premios | |
Traxectoria editar
Logo de combater contra os franceses en Murcia, Granada e Valencia (1810-1812), sucedeu o xeneral Girón no mando do IV Exército español ou Exército de Galicia.[1] Comandando ese corpo, Freire triunfou sobre Soult en San Marcial no ano 1813, o que lle valeu ser condecorado coa Cruz de San Fernando). Posteriormente participou na batalla de Tolosa en 1814, onde a súa división se bateu contra os baluartes franceses da cidade[2].
Partidario do absolutismo monárquico, Freire foi encargado de coutar o levantamento de Riego en 1820, facéndose tristemente famoso pola represión que ordenou na cidade de Cádiz.
Vida persoal editar
Foi fillo de Francisco Freire de Andrade, militar galego.
Notas editar
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Gates, D. (2001): The Spanish Ulcer: A History of the Peninsular War. Da Capo Press 2001. ISBN 978-0-306-81083-2
- Longford, E. (1969): Wellington: The Years of The Sword. Nova York: Harper and Row Publishers.