Manifesto de Sandhurst
O Manifesto de Sandhurst foi un manifesto de carácter político redactado, en realidade, por Antonio Cánovas del Castillo,[1] pero asinado o 1 de decembro de 1874 polo entón príncipe Afonso de Borbón (futuro rei Afonso XII de España), mentres se atopaba no exilio, e publicado na prensa española o 27 de decembro.[2] No documento, o príncipe, mostraba a súa disposición para se converter en rei dunha monarquía parlamentaria.
Antecedentes históricos editar
Afonso XII, era fillo da raíña Isabel II de España e cumprira 17 anos o 28 de novembro de 1874. Atopábase exiliado trala revolución de 1868 que destronou a súa nai. Estudara en varios países e rematara a súa formación na Academia Militar británica de Sandhurst.
En España, tras a revolución de 1868, sucedéronse distintos réximes nun período coñecido como Sexenio Democrático. En 1874 caera a Primeira República, tralo golpe do xeneral Pavía e o poder atopábase en mans do xeneral Serrano.
Antonio Cánovas del Castillo, colaborara na redacción do Manifesto de Manzanares (1854) e ocupara varios cargos cos gobernos da Unión Liberal. Durante o Sexenio Democrático, creou un partido afonsino que debe ser entendido máis coma un grupo de partidarios que coma un partido político estruturado, e a partir de 1873 tratou de artellar o retorno dos Borbóns ao trono español, converténdose no verdadeiro artífice da Restauración borbónica.
O manifesto editar
Foi asinado polo príncipe o 1 de decembro de 1874, mentres realizaba os seus estudos na academia militar Sandhurst, en Inglaterra. O manifesto redactouse formalmente co pretexto de contestar as felicitacións recibidas ao cumprir dezasete anos, que significaba a maioría de idade. O documento fora ideado e redactado por Antonio Cánovas del Castillo;[3] no mesmo, dábase a coñecer o novo sistema político que se quería implantar, unha monarquía constitucional; é dicir, un novo réxime monárquico de tipo conservador e católico que defendía a orde social pero que garantía o funcionamento do sistema político liberal. O manifesto remata proclamando as esencias fundamentais que han rexer no seu reinado: «…nin deixarei de ser bo español nin, como todos os meus antepasados, bo católico, nin, como home do século, verdadeiramente liberal».[3]
O manifesto publicouse pola prensa española o 27 de decembro. Dous días despois, o 29 de decembro, o xeneral Martínez Campos, que xa levaba varios meses tramando un golpe a prol de Afonso,[4] levou a cabo un pronunciamento militar en Sagunto, proclamando Rei de España a Afonso XII[5][6] sen atopar apenas oposición no país. Este feito, modificou a planificación de Cánovas, que quería afastar aos militares da participación política e non desexaba que o retorno da monarquía se producira lexitimada por un golpe de estado[7] e, rapidamente, asumiu o ministerio-rexencia á espera do rei, o que supuxo o nacemento da Restauración borbónica que durou case medio século e conseguiu rematar coa dinámica golpista do período isabelino.[8]
Notas editar
- ↑ Langa (1999), p. 38.
- ↑ Manrique (2016).
- ↑ 3,0 3,1 Comellas (2014), p. 256.
- ↑ Varela (2001), p. 65.
- ↑ Varela (2001), p. 61.
- ↑ Varela (2001), p. 68.
- ↑ Varela (2001), p. 54.
- ↑ Varela (2001), p. 101.
Véxase tamén editar
| A Galifontes posúe textos orixinais acerca de: Manifesto de Sandhurst |
Bibliografía editar
- Comellas García-Llera, José Luis (2014). Historia de España contemporánea (10ª ed.). Madrid: RIALP. ISBN 978-84-321-4346-5.
- Dardé Moreno, Carlos (1996). La Restauración, 1875–1902. Col. Historia de España nº 24. Historia 16. ISBN 84-7679-317-0.
- Langa Laorga, María Alicia (1990). España y Portugal en el siglo XIX. Col. Historia del mundo contemporáneo. Madrid: Akal. ISBN 84-7600-494-X.
- Manrique, Beatriz (2016). Un sombrero en el corazón (epub). Harlequín Ibérica. ISBN 978-84-687-7822-8.
- Martí Gilabert, Francisco (1991). Política relixiosa da Restauración, 1875–1931. Madrid: Rialp. ISBN 9788432128134.
- Varela Ortega, José (2001). Los amigos políticos: partidos, elecciones y caciquismo en la Restauración (1875-1900). Col. Historia. Madrid: Marcial Pons, ediciones de Historia. ISBN 84-7846-993-1.