Luis González Bravo
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
Luis González Bravo y López de Arjona, nado en Cádiz o 8 de xullo de 1811 e finado en Biarritz o 1 de setembro de 1871, foi un periodista e político español.
  | |
| Nome orixinal | (es) Luis González Brabo y López de Arjona |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 8 de xullo de 1811 Cádiz, España |
| Morte | 1 de setembro de 1871 (60 anos) Biarritz, Francia |
 Presidente do Consello de Ministros | |
| 23 de abril de 1868 – 19 de setembro de 1868 ← Ramón María Narváez – José Gutiérrez de la Concha → | |
| Embaixador de España no Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda | |
| 1857 – | |
Embaixador de Espanha em Portugal (pt)  | |
| 1844 – | |
| Presidente do Consello de Ministros | |
| 5 de decembro de 1843 – 3 de maio de 1844 ← Salustiano Olózaga – Ramón María Narváez → | |
 Deputado no Congreso dos Deputados | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Alcalá |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | xornalista , avogado , diplomático , político |
| Partido político | Partido Progresista |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
Premios | |
 | |
Traxectoria editar
Estudou leis en Alcalá de Henares. Militante do Partido Progresista durante a Rexencia de María Cristina de Borbón participou na Milicia Nacional, foi Deputado por Cádiz en 1841, adquirindo máis moderación, o que lle permitiu co apoio de Narváez para ser nomeado Presidente do Consello de Ministros dende o 5 de decembro de 1843 até o 3 de maio de 1844.
Presidencia editar
Traballou para Narváez disolvendo a Milicia Nacional, declarou o estado de sitio, disolveu os concellos, impuxo a censura á prensa e acusou Salustiano Olózaga de tratar de intrigar en contra da futura raíña Isabel II cando era Presidente do Consello. Creou a Garda Civil.
A súa caída do goberno levouno como diplomático a Lisboa. Tras o seu regreso a España e ante as súas palabras contra os propios compañeiros que o apoiaran, fuxiu durante a revolución de 1854 temendo pola súa vida. Xa en 1864 foi nomeado Ministro da Gobernación con Narváez cando a política española tiña xa un claro ton reacionario, sendo responsable dos denominados Sucesos da noite de San Daniel, debendo dimitir en 1865 para regresar de novo ao ano seguinte como MInistro da Gobernación e en 1868 outra vez Presidente do Consello. A súa actuación visceral foi un máis dos elementos que desataron a revolución de 1868 que deu paso ao Sexenio Democrático e a caída de Isabel II.
Exiliouse a Biarritz e uniuse aos carlistas. Foi membro da Real Academia Española.
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Salustiano Olózaga |
Luis González Bravo | Precede a: Ramón María Narváez y Campos |
| Presidente do Goberno de España | ||
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Ramón María Narváez y Campos |
Luis González Bravo | Precede a: José Gutiérrez de la Concha |
| Presidente do Goberno de España | ||