Lingua min nam
grupo dialectal das lenguas siníticas
A lingua min nam ou lingua min do sur é unha variante das linguas min falada en certas partes da República Popular da China, incluíndo o sur de Fujian, leste de Guangdong, Hainan, e sur de Zhejiang, e en Taiwán.[2] O min nam é falado pola emigración chinesa en Filipinas, Indonesia, Malaisia e Singapur.
| Min nam 閩南語 / 闽南语 | ||
|---|---|---|
| Outros nomes: | Bân-lâm-gú | |
| Falado en: | República Popular da China e Taiwán | |
| Total de falantes: | 47 millóns (2007) | |
| Posición: | 28 | |
| Familia: | Sino-tibetana Sinítica Chinés Min Min nam | |
| Escrita: | Escrita chinesa, e alfabeto latino | |
| Regulado por: | Non está regulada | |
| Códigos de lingua | ||
| ISO 639-1: | --
| |
| ISO 639-2: | --- | |
| ISO 639-3: | nan
| |
| Mapa | ||
 Distribución das linguas min: Min nam. | ||
| Status | ||
 | ||
Notas editar
- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
- ↑ CAI ZHU, HUANG GUO (1 de outubro de 2015). Chinese language. Xiamen: Fujian Education Publishing House. ISBN 7533469518.
Véxase tamén editar
| Existe unha versión da Wikipedia en Lingua min nam |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Lingua min nam  |
| A Galipedia ten un portal sobre: China |
Outros artigos editar
Bibliografía editar
- Branner, David Prager (2000). Problems in Comparative Chinese Dialectology — the Classification of Miin and Hakka. Berlín: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-015831-0.
- Chung, Raung-fu (1996). The segmental phonology of Southern Min in Taiwan. Taipei: Crane Pub. Co. ISBN 957-9463-46-8.
- DeBernardi, Jean (1991). University of Pennsylvania, ed. "Linguistic nationalism: the case of Southern Min". Sino-Platonic Papers (Philadelphia) 25. OCLC 24810816.
- Chappell, Hilary, ed. (2001). Sinitic Grammar. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-829977-X. "Part V: Southern Min Grammar" (3 articles).