Lauro Olmo Gallego

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Lauro Olmo.

Lauro Olmo Gallego, nado no Barco de Valdeorras o 9 de novembro de 1921 e finado en Madrid o 19 de xuño de 1994, foi un escritor galego en lingua castelá, especialmente coñecido como dramaturgo.

Lauro Olmo Gallego

Biografía
Nacemento	9 de novembro de 1922 O Barco de Valdeorras, España
Morte	19 de xuño de 1994 (71 anos) Madrid, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	escritor
Xénero artístico	Dramaturxia
Lingua	Lingua castelá
Familia
Cónxuxe	Pilar Enciso (1954–)
Fillos	Lauro Olmo Enciso
Pai	Lauro Olmo Arias
Premios  Premio Fastenrath

Traxectoria

Fillo de Lauro Olmo Arias, dunha familia asentada na parroquia de Xagoaza, Lauro Olmo naceu no Barco de Valdeorras. Unha inesperada ruína levou a súa familia para Madrid en 1930. Logo da guerra civil, Lauro Olmo exercería variados oficios para sobrevivir, ao tempo que se formaba de forma autodidacta.

Comezou publicando poemas e relatos. En 1954 casou con Pilar Enciso, muller moi afeccionada a actividades teatrais. Segue a practicar o relato, que nunca abandonaría, pero en 1955 represéntase a súa primeira obra de teatro (El milagro). Pasarían cinco anos antes de que subise ao escenario unha segunda (El Perchero). Pero sería La camisa, estreada o 8 de marzo de 1962 no Teatro Goya de Madrid, a que o faría coñecido como dramaturgo. A obra obtería o Premio Nacional de Teatro, ademais doutros galardóns, e foi traducida a diversos idiomas. Ao ano seguinte La pechuga de la sardina, referenda o éxito obtido, ao que seguirían algúns máis no mesmo campo dramatúrxico. En xeral a súa obra é realista, tendencia que domina por eses anos.

Xunto coa súa muller, Pilar Enciso, escriben unha serie de obras de teatro dedicadas ao público infantil, que terían grande éxito, entre as cales quizais destaque Asamblea general (1961).

Algunhas das obras foron traducidas ao galego: A camisa, por Ramón de Valenzuela; A noticia, por X.L.R. Pardo; Asemblea xeral por Daniel Cortezón.

Lauro Olmo non perdeu o contacto coa súa localidade natal, mesmo escribía nos folletos conmemorativos das festas patronais (14 de setembro, Santo Cristo), unhas serias e, ás veces, festivas. Das primeiras cabería destacar "No lo condecoréis", poemiña no que se manifestaba contra o empeño das autoridades locais tardofranquistas en condecorar a imaxe de Xesús Nazareno. Do segundo tipo, outro poemiña dedicado ao polbeiro local, o señor Teodoro, cuxos "rabiños" de polbo "daban virilidad".

É pai do arqueólogo Lauro Olmo Enciso e do médico Luis Olmo Enciso.

Obra

Poesía

• Del aire (1954).

Teatro

Dase, con preferencia, o ano da primeira representación da obra

• El milagro (1953)
• El perchero (1960)
• La camisa (1962), Premio Valle-Inclán, 1961 ; Premio Nacional de Teatro, 1962; Premio Larra, 1962, Premio Álvarez Quintero, 1963.
• La pechuga de la sardina (1963).
• La noticia (1963).
• La condecoración (1965).
• El cuerpo (1965).
• English spoken (1968).
• Historia de un pechicidio o la venganza de don Lauro (1974).
• Pablo Iglesias (1983).
• Desde abajo (1992). O seu último texto.

Narrativa

• Cuno (1954), relatos breves.
• Doce cuentos y uno más (1955), Premio Leopoldo Alas, 1955.
• Ayer: 27 de Octubre (1958), finalista do Premio Nadal, 1957.
• La peseta del hermano mayor (1958), relatos breves.
• Kantichandra el hindú (1962), narración breve.
• El gran sapo (1964), novela, Premio Elisenda de Moncada, 1962.
• Golfos de bien (1968), relatos breves.
• Isidro Parra (1979).

Teatro infantil

Escrito en colaboración con súa esposa Pilar Enciso:

• El león engañado (1954).
• El león enamorado (1959).
• La maquinita que no quería pitar (1960).
• El raterillo (1960).
• Asamblea general (1961).

Véxase tamén

Bibliografía

• Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.