La Goulette
La Goulette en francés, حلق الوادي, Halq al Wadi en árabe, é o porto da cidade de Tunes, capital de Tunisia, situada a uns dez quilómetros ao suroeste, e durante séculos o principal porto do país.
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| País | Tunisia | |||
Subdivisões da Tunísia (pt)  | Túnis (pt)  | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Identificador descritivo | ||||
| Código postal | 2060 | |||
| Outro | ||||
| Irmandado con | ||||
| Páxina web | commune-lagoulette.gov.tn | |||
Ten unha poboación de 28 407 habitantes (2004), é a cabeza dunha conurbación formada pola La Goulette, Kheireddine e Le Kram, tres cidades continuas que van desde o porto cara ao norte até as denominadas Portas Púnicas, que levan a Cartago.
Etimoloxía editar
O nome da cidade deriva do nome árabe Halq al-Wādī que significa gola do río, a través da súa tradución italiana La Goletta. Unha gola é unha canle por onde entran os buques en certos portos, e fai referencia á canle de 28 metros de longo que comunica o lago de Tunes co mar aberto onde está situada a cidade.
Historia editar
Debido á súa situación xeográfica, A Goleta xogou ao longo dos séculos un papel militar importante. Ocupada polos turcos, foi conquistada en 1535 polo exército de Carlos I de España na chamada La Jornada de Túnez (Batalla de Tunes). A fortaleza da Carraca, que aínda existe hoxe en día, foi construída polos españois en tempos de Filipe II de España e ampliada pouco despois polos turcos, que reconquistaron a cidade en 1574.
O seu maior desenvolvemento produciuse desde mediados do século XVIII, como barrio, por extensión, da capital, coa chegada, primeiro modesta, de inmigrantes de Malta e Sicilia atraídos polas oportunidades de traballo no porto.
En 1868 fírmase o Tratado da Goleta entre Tunes e Italia, e a partir de entón a inmigración italiana faise masiva, cambiando a fisionomía da cidade.
En poucos anos os italianos son maioría na cidade formando o barrio da Pequena Sicilia. Nun principio a poboación italiana viviu na indixencia, pero pouco a pouco as súas condicións foron mellorando, fundando unha Cámara de Comercio (1884), a Banca Siciliana, o xornal L'Unione e outras institucións culturais e asistenciais (teatros, cines, escolas, hospitais) dirixidas aos italianos.[1]
En 1964, cando o presidente Habib Bourguiba ordena a incautación dos bens dos estranxeiros, os italianos emprenden o camiño do exilio. Como só tiñan documentos franceses, non tiveron outra elección que a de buscar unha nova vida en Francia, onde se sumaron aos pés negros procedentes de Alxer.[2]
Ao principio porto comercial, pesqueiro, de recreo e de turismo, non lle quedan hoxe máis que funcións de porto pesqueiro e de porto para os cruceiros turísticos.
Na actualidade o porto de Rades cumpre as funcións de porto mercante. Na Goleta quedan os seus famosos restaurantes de peixes e a súa longa praia, o que a fai dela un destino favorito para as vacacións dos tunesinos.
Notas editar
- ↑ Sebag, Paul (1998): Tunis. Histoire d'une ville. París: L'Harmattan.
- ↑ A máis célebre dos italianos da Goleta é a actriz Claudia Cardinale, que naceu na cidade en 1938.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: La Goulette |
Bibliografía editar
- Sebag, Paul (1988). Tunis: histoire d'une ville. Colección: Histoire et perspectives méditerranéennes (en francés). París: L'Harmattan. ISBN 9782738466105.