Kioa é unha illa en Fidxi, a illa máis externa cara a Vanua Levu, unha das dúas illas principais de Fidxi. Situada fronte á Baía de Buca, Kioa foi comprada por xente da illa de Niutao pero os colonos actuais son do atol Vaitupu en Tuvalu, que chegaron entre 1947 e 1983.[1]

Kioa
Kioa en Fidxi
Kioa
Kioa
Situación
PaísFidxi Fidxi
Subdivisións de FidxiDivisión Norte
MarOcéano Pacífico
Coordenadas16°39′S 179°55′L / -16.650, -179.917Coordenadas: 16°39′S 179°55′L / -16.650, -179.917
Xeografía
Superficie19´62 km²
Punto máis alto38 m.

A pesar do seu tamaño relativamente grande, Vaitupu converteuse en superpoboada durante a década de 1940, tanto que un elevado número de familias migraron para vivir na illa de Kioa. Ao final da segunda guerra mundial,[2] Neli Lifuka foi fundamental para recolectar os fondos para a compra de Kioa.[3][4][5] Inicialmente 37 persoas migraron desde Vaitupu para vivir na illa Kio, nunha década, seguiron máis de 235 persoas.[1] En 1956, Neli Lifuka uniuse á comunidade de Kio e converteuse no presidente do seu consello.[3]

Kioa é unha das dúas illas de Fidxi poboadas polas comunidades migrantes das Illas do Pacífico, a outra é Illa Rabi, tamén no grupo Vanua Levu e o fogar dos desprazados da illa Banaba. A principios de 2005, o goberno fidxiano decidiu conceder a cidadanía plena aos insulares de Kiona e Rabi. Como culminación dunha década de naturalización, realizouse unha cerimonia formal o 15 de decembro de 2005 para adxudicar 566 certificados de cidadanía aos veciños das illas e os seus descendentes (algúns dos cales agora viven noutro lugar das Fidxi), que lles outorga dereitos a asistencia provincial e nacional para o desenvolvemento rural. A cerimonia foi dirixida polos ministros de Fidxi Josefa Vosanibola e Ratu Naiqama Lalabalavu, que tamén é o Tui Cakau ou xefe supremo do Cakaudrove, que inclúe a illa de Kioa.

Lalabalavu invitou aos illotes de Kiona a que se sintan orgullosos da súa identidade e que alimenten e protexan a súa cultura.

Aínda que forma parte da provincia de Cakaudrove, a illa goza de certo grao de autonomía co seu propio corpo administrativo, o Consello da Illa de Kioa[6].

O contorno da illa contribúe ao seu significado nacional como se describe no Plan de Acción Estratéxico da Biodiversidade de Fidxi.[7]

Proposta de transferencia de poboación editar

En febreiro de 2006, nun foro de refuxiados climáticos en Melbourne, Don Kennedy, un científico xaponés nacido en Tuvalu, suxeriu que toda a poboación de Tuvalu debería trasladarse á illa para preservar a cultura tuvaluan, logo de que a súa terra natal se convertera en inhabitable debido ao aumento do nivel do mar. "Unha deslocalización en masa aseguraría preservar a lingua e cultura de Tuvalu en lugar de estar esparcidos polos catro recunchos da Terra", dixo o servizo de noticias Fiji Live. As nove illas de Tuvalu teñen unha altura media de só 3 metros sobre o nivel do mar.

Os partidos políticos de Fidxi foron cautelosos na súa resposta á proposta de Kennedy. O presidente do Partido dos Pobos Unidos Mick Beddoes dixo que acoller aos 9.000 tuvaluanos causaría unha gran presión sobre os recursos e economía de Kioa. Dixo que as nacións das illas do Pacífico deberían compartir o custo dese movemento, coa maioría do finanzamento procedente de "as principais nacións contaminantes". O presidente do Partido da Alianza Nacional, o Ratu Epeli Ganilau (que vén da veciña illa de Taveuni) dixo que se deberían seguir os procedementos axeitados, mentres que o presidente da Federación Nacional, Raman Pratap Singh, dixo que a proposta era boa en principio, pero que se terían que tomar os acordos adecuados e que terían que pagar unha compensación aos propietarios.

O primeiro ministro de Tuvalu, Maatia Toafa, dixo o 21 de febreiro de 2006 que se estaba a examinar a reubicación a Kioa, pero non era prioritaria. Comprar terras en Australia ou Nova Zelandia tamén era unha opción, dixo. Se ían a trasladarse a Kio, necesitarían financiamento para desenvolver a illa, citou Fiji Live.

En 2013, Enele Sopoaga, o primeiro ministro de Tuvalu, dixo que trasladar os tuvaluanos para evitar o impacto do aumento do nivel do mar "nunca debería ser unha opción porque era unha derrota en si mesmo. Para Tuvalu creo que realmente necesitamos mobilizar a opinión pública no Pacífico e no resto do mundo para falar realmente cos seus lexisladores para que teñan algún tipo de obriga moral e así facer o correcto.[8]

Notas editar

  1. 1,0 1,1 G. M. White (1965). Kioa: an Ellice community in Fiji. Project for the Comparative Study of Cultural Change and Stability in Displaced Communities in the Pacific, 1962-63: Oregon University, Department of Anthropology. 
  2. Lifuka, Neli; edited; introduced by Klaus-Friedrich Koch (1978). "War Years In Funafuti" (PDF). Logs in the current of the sea : Neli Lifuka's story of Kioa and the Vaitupu colonists. Australian National University Press/Press of the Langdon Associates. ISBN 0708103626. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de agosto de 2020. 
  3. 3,0 3,1 Lifuka, Neli; edited; introduced by Klaus-Friedrich Koch (1978). Logs in the current of the sea : Neli Lifuka's story of Kioa and the Vaitupu colonists. Australian National University Press/Press of the Langdon Associates. ISBN 0708103626. 
  4. Michael Goldsmith, Review of Klaus-Friedrich Koch, Logs in the Current of the Sea, Journal of the Polynesian Society, 87:4 (1978), 361-62
  5. Goldsmith, Michael (2008). "Chapter 8, Telling Lives in Tuvalu". Telling Pacific Lives: Prisms of Process. London: ANU E Press. 
  6. "Kioa". Office of the Prime Minister of the Republic of Fiji. 
  7. Ganilau, Bernadette Rounds (2007). Fiji Biodiversity Strategy and Action Plan (PDF). Convention on Biological Diversity. pp. 107–112. Consultado o 28 de maio de 2017. 
  8. "Relocation for climate change victims is no answer, says Tuvalu PM". Radio New Zealand International. 3 de setembro de 2013. Consultado o 3 de setembro de 2013. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar