José Bascarán y Federic
José de Bascarán y Federic, nado na Coruña o 5 de setembro de 1843 e finado en Madrid o 12 de marzo de 1924,[1][2] foi un militar galego. Ocupou diversos altos cargos militares, como o de xefe da sección de Estado Maior do Ministerio da Guerra, xeneral de división, ou o segundo xefe do Estado Maior de operacións en África.
 Retrato de Bascarán publicado en 1899 en La Nación Militar | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) José Bascarán y Federic  5 de setembro de 1843 A Coruña,  Galicia, .svg){kind=small} España |
| Morte | 12 de marzo de 1924 (80 anos) Madrid, España |
| Lugar de sepultura | Sacramental de San Lorenzo y San José |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | española |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Xeneral |
| Familia | |
| Parentes | Vicente Fernández Bascarán (en)  (neto)Cristóbal Martínez-Bordiú (pt) (great-grandson (en) ) |
Traxectoria editar
Era fillo do brigadier Julián de Bascarán y Lascurain.[3] Aos 16 anos ingresou na Escola especial de Estado Maior, na que despois prestou servizos como profesor, alí obtivo o número un da súa promoción e foi ascendido a tenente o 6 de xullo de 1863.
Aos vinte e un anos, en febreiro de 1864, confíaselle a educación dos fillos do infante de España Henrique de Borbón e Borbón-Dúas Sicilias. Foi ascendido a capitán polo seu brillante comportamento na defensa da raíña Isabel II na sublevación do cuartel de San Gil do día 22 de xuño de 1866. En agosto do mesmo ano foi nomeado profesor da Escola do Estado Maior. Asistiu ás operacións que o xeneral Calonge emprendeu en setembro de 1868 en Santander, merecendo polo seu comportamento, o emprego de comandante do que non lle deu posesión o Goberno Provisional até 1871.[3] Posteriormente volvería ocupar a súa cátedra na Escola, onde algún tempo despois foi ascendido a comandante. Foi entón cando escribiu Lecciones sobre el material de artillería que se debe usar en nuestro ejército, traballo declarado de texto e polo que se lle concedeu o grao de tenente coronel.[3]
En marzo de 1884 pasou, como xefe, á sección de Estado Maior do Ministerio da Guerra, en cuxo cargo ascendeu a xeneral do corpo, e en 1886 tomou posesión do cargo de segundo xefe do Depósito da Guerra e da brigada obreira e topográfica, desempeñando este cargo até o ano 1892. Até maio de 1893, foi tamén xefe de Estado Maior do Ministro de Guerra, pasando deste cargo ao de xefe do Depósito da Guerra, e, por último, ao de segundo xefe do Estado Maior do exército de África.
Cara a 1899, como Xefe da Sección de Campaña do Ministerio da Guerra, participou nas xestións que trataron de enviar algúns agregados militares españois ás guerras dos bóeres en apoio de Inglaterra.[4]
Ocupou tamén os postos de xefe interino do Cuarto Militar do rei Afonso XIII[5] e o de gobernador militar[6] (de Madrid).
José Bascarán finou en Madrid o 12 de marzo de 1924.[2][1]
Obras editar
Foi autor e/ou coautor de obras como:
- Lecciones sobre el material de artillería que se debe usar en nuestro ejército
- El plan de instrucción militar
- Narración de la guerra carlista.[3]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 «Fallecimiento del general Bascarán».
- ↑ 2,0 2,1 «El General Bascarán».
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 "Don José de Bascarán y Federic". La Ilustración Española y Americana, año XXXVIII, nº XLV de 8 de decembro de 1893: 347. ISSN 1889-8394.
- ↑ Pérez Frías 2005, pp. 127-128, 137-139, 141.
- ↑ Varios autores (1906). Real Academia de la Historia, ed. "Acta de inauguración del monumento de Numancia" (PDF). Boletín de la Real Academia de la Historia (en español). Madrid. p. 194. Consultado o 11 de outubro.
- ↑ García Barragán 2003, pp. 159-160.
Véxase tamén editar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: José Bascarán y Federic  |
Bibliografía editar
- García Barragán, María Guadalupe (2003). Universidad Autónoma de México, ed. "Comentarios al Diario de Federico Gamboa: la embajada especial en España, 1911". Nueva época, vol. VIII, núms. 1 y 2, México, primer y segundo semestres de 2003: 137–162. ISSN 0006-1719.
- Pérez Frías, Pedro Luis (2005). Ministerio de Defensa, ed. "Presencia española en la guerra de los boersː Un canario en tierras de África del Sur (1899-1901)" (PDF). Revista de Historia Militar (98): 127–180. ISSN 0482-5748. Arquivado dende o orixinal (pdf) o 17 de abril de 2014. Consultado o 30 de decembro de 2015.
Ligazóns externas editar
- Artigo en La Ilustración Española y Americana publicado o 8 de decembro de 1893