John Cornforth
John Warcup 'Kappa' Cornforth, nado en Sidney o 7 de setembro de 1917 e finado en Sussex o 8 de decembro de 2013[1], foi un químico e profesor universitario australiano, galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1975.
Traxectoria editar
Naceu en Sidney (Australia). O seu pai era inglés e estaba graduado en Oxford. A súa nai, chamada Hilda Eipper era descendente dun ministro alemán. John era o segundo de catro fillos. Na súa infancia viviu en Sidney e na zona rural de Armidale, en Nova Gales do Sur. Aos dez anos de idade diagnosticóuselle unha xordeira profunda (otosclerose). O proceso de perdida de audición durou máis dunha década. Graduouse no instituto de mozos de Sidney. Un dos seus mestres Leonard Basser influíu nel para que se decidise á química. John pensou entón que a súa xordeira podería ser un obstáculo superable na carreira da química.
Incorporouse ao campo da química orgánica na Universidade de Sydney aos 16 anos de idade onde coñecería á súa muller, Rita e graduouse en 1937. Entón gañou unha bolsa de Exposicións 1851 para traballar en Oxford con Robert Robinson. Rita e el trasladáronse á Universidade de Oxford, no Reino Unido, onde se doutorou en 1941 baixo a supervisión de Robert Robinson. Ese mesmo ano casou con Rita, coa que chegaría a ter tres fillos e dous netos. A segunda guerra mundial estalou cando viaxou a Oxford. John e Rita terían unha profunda influencia nos traballos con penicilina no laboratorio de Robinson.
Tras a guerra foi nomeado director do Medical Research Council, e entre 1962 e 1975 dirixiu o Laboratorio Milstead de enzimoloxía da Compañía Shell. Posteriormente foi nomeado profesor de química na Universidade de Sussex. Foi nomeado sir pola raíña Isabel II do Reino Unido en 1977.
Cornforth é membro da Royal Society e aínda segue activo na investigación química na Universidade de Sussex. Isto mostra a súa personalidade, e dános unha visión dun home sorprendente que venceu o obstáculo que supuña a súa xordeira para conseguir unha brillante carreira científica. foi galardoado, ademais doutros grandes premios, co premio ao Australiano do ano en 1975 e coa medalla Copley en 1982.
Investigacións científicas editar
Durante a segunda guerra mundial quedou sorprendido sobre os traballos realizados acerca da penicilina. Colaborando coa compañía Glaxo, elaborou un procedemento práctico de obtención de cortisona. Posteriormente realizou investigacións sobre o espectro estereoquímico das reaccións encimáticas. Estableceu a secuencia xenética do ácido mevalónico utilizando técnicas de trazado radioactivo, así mesmo estudou a biosíntese do ácido málico e o ácido cítrico.
En 1975 foi galardoado coa metade do Premio Nobel de Química polos seus traballos sobre a estereoquímica das reaccións catalíticas das encimas. A outra metade do premio recaeu no químico suízo Vladimir Prelog polos seus traballos sobre a estereoquímica de moléculas e as súas reaccións orgánicas.
Notas editar
- ↑ Chang, Kenneth. "John W. Cornforth, 96, Nobel-Winning Chemist, Dies". The New York Times.
Véxase tamén editar
OUtros artigos editar
Ligazóns externas editar
- Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1975 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel 1975 (en inglés)
- John Cornforth en Biografías y vidas
| Predecesor: Paul J. Flory |
Premio Nobel de Química 1975 con Vladimir Prelog |
Sucesor: William Lipscomb |