Igrexa de María de Xesé (Delft)
A igrexa de María de Xesé (en neerlandés: Maria van Jessekerk) é unha igrexa parroquial católica de estilo neogótico sita na cidade surholandesa de Delft, nos Países Baixos, construída no período entre os anos 1875 e 1882, e deseñada en forma de cruz polo arquitecto Evert Margry, un discípulo de Pierre Cuypers.[1]
| Igrexa de María de Xesé (Maria van Jessekerk) | |
|---|---|
 | |
| Datos xerais | |
| País |  Países Baixos |
| Rexión |  Holanda Meridional |
| Tipo | Igrexa parroquial |
| Advocación | Ata 1971: San Xosé Desde 1971: María de Xesé |
| Localización |  Delft |
| Coordenadas | 52°00′41″N 4°21′38″L / 52.011386, 4.360497Coordenadas: 52°00′41″N 4°21′38″L / 52.011386, 4.360497 |
| Catalogación | Rijksmonument (18279) |
| Culto | |
| Culto | Igrexa Católica |
| Diocese |  Diocese de Rotterdam |
| Arquitectura | |
| Construción | 1875-1882 |
| Arquitectos | Edificio: Evert Margry Interior: Jos Tonnaer |
| Estilo | Arquitectura gótica |
| Páxina web | [1] Espazo da igrexa no sitio web da paqrroquia de santa Úrsula. |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Orixinariamente, a igrexa tiña a advocación de San Xosé; no entanto, desde 1971 cambiouse pola de María de Xesé, de gran tradición en Delft. A igrexa forma parte da parroquia de Santa Úrsula.
Esta igrexa foi a primeira de confesión católica en ser restablecida despois da Reforma. A igrexa Vella e a igrexa Nova foran tamén católicas antes da Reforma, pero reformáronse de camiño; as dúas torres da igrexa de María de Xesé fan referencia a esa etapas católicas de ambas, e inspíranse á súa vez nas súas torres.
Historia editar
Antecedentes editar
En 1572, o Consello da cidade de Delft optou polo protestantismo, en detrimento do catolicismo, do luteranismo e dos menonitas, relixións que foron prohibidas, aínda que na práctica eran toleradas. As igrexas de San Hipólito e de Santa Úrsula tornáronse, xa que logo, protestantes, e os católicos de Delft pasaron a xuntarse na pequena zona circunscrita entre Burgwal, Oude Langedijk e a rúa Jacob Gerritstraat. Inicialmente, as súas celebracións relixiosas tiñan lugar en residencias privadas, aínda que xa se coñece en 1677 un primeiro local dedicado a San Xosé e sostido polos xesuítas. Este foi o xerme do barrio Papenhoek, habitado unicamente por católicos, no que séculos máis tarde se erguería a igrexa de María de Xesé.
- A igrexa oculta (1733). En 1733, os xesuítas lograron construír unha pequena igrexa que continuaba coa advocación a San Xosé e que non era visible desde a rúa, condición indispensable para que fose tolerada de facto, aínda que non permitida. É probable que esta se atopase na zona do transepto oeste da actual igrexa, onde nesa época había un patio. Os xesuítas abandonaron esta igrexa en 1773 e foron sucedidos polos franciscanos.
- Igrexa de Waterstaat (1834-1837). Coa época de dominación francesa dos Países Baixos (1794-1815), abriuse un período de máis de tolerancia e, logo de recuperada a soberanía, en 1837 construíuse unha nova igrexa de San Xosé, esta vez xa visible, vinculada á institución que xestionaba as augas da cidade (Waterstaat). [2]
Construción da igrexa neogótica (1875-1882) editar
A nova Constitución do país de 1848 garantiu a liberdade relixiosa. Pero ata 1875 a construción de iogrexas seguiu a ser competencia do Goberno, de maneira que as institucións de xestión das augas (waterstaat) contribuían ecomicamente aos gastos. Logo de 1875 este réxime cambiou e cada comunidade pasou a ter liberdade para construír a súa igrexa, o que orixinou a construción de numerosas igrexas católicas por todo o país, case sempre de estilo neogótico, retomando o estilo imperante antes da Reforma.
Nese contexto, os franciscanos planeaban en Delft a construción dunha grande igrexa na zona católica de Papenhoek, para o que se fixeron cuns terreos en Burgwal, ao pé da igrexa de San Xosé. En 1875 púxose a primeira pedra desta nova igrexa, e o novo templo consagrouse e entrou en servizo en 1877. Finalmente, a nova igrexa foi inaugurada en 1882.[3][4]
Denominación de María de Xesé editar
Noutro lugar da cidade construírase tamén nesa época unha igrexa católica neogótica, dedicada a San Hipólito, que foi demolida nos anos 60 do século XX, por mor da escaseza de fieis. Aquela comunidade acabou fusionándose en 1971 coa da nova igrexa de San Xosé, e a súa advocación cambiouse finalmente a María de Xesé, que era venerada en Delft xa desde a Idade Media e cara á cal había un grande culto, a raíz dunha pequena estatua atopada nunha capela da igrexa Vella á que se lle atribuía o milagre da curación da cegueira dunha relixiosa. Aquela estatuíña perdeuse durante a Reforma protestante e xa no século XX esculpiuse unha reprodución que hoxe se expón nunha capela lateral da actual igrexa de María de Xesé, construída a modo de ampliación en 1939.[5]
Desde comezos dos anos 90 acometeuse un importante labor de restauración do edificio, que concluíu en 2007. No entanto o seu interior, particularmente rico, permanece practicamente sen cambios desde os principios do século XX.
Notas editar
- ↑ Ficha de inscrición da igrexa no Rijksmonumentenregister[Ligazón morta] (en neerlandés)
- ↑ "Maria van Jessekerk Arquivado 15 de abril de 2016 en Wayback Machine.". En Archiotertuurgidsdelft.nl (en neerlandés)
- ↑ "Een monumentaal kerkgebouw Arquivado 24 de marzo de 2016 en Wayback Machine.". No sitio web da parroquia de Santa Úrsula (en neerlandés)
- ↑ "Plek van de Maria-van-Jessekerk in Delf". En Heiligen.net (en neerlandés)
- ↑ "Maria van Jesse Arquivado 08 de xullo de 2010 en Wayback Machine.". En DelftseOmmegang.nl (en neerlandés)
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Igrexa de María de Xesé |
Outros artigos editar
Biografía editar
- Van Peer, A. Maria van Jesse, Historische schets van "Delffs Ommeganck". 1954 (en neerlandés)