Ignacio Eizaguirre
Ignacio Eizaguirre Arregui, nado o 7 de novembro de 1920 en Donostia (Guipúscoa) e finado o 1 de setembro de 2013 ibídem, foi un futbolista e adestrador de fútbol que xogaba na demarcación de gardameta. Fillo do tamén gardameta Agustín Eizaguirre.
| Ignacio Eizagirre | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Ignacio Eizagirre Arregui | ||
| Nacemento | 7 de novembro de 1920 | ||
| Lugar de nacemento | Donostia | ||
| Falecemento | 1 de setembro de 2013 | ||
| Lugar de falecemento | Donostia | ||
| Posición | Gardameta | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Arenas de la Concha | |||
| Cuento de Rentería | |||
| Lagun Artea | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1936-40 | Real Sociedad | ||
| 1940-1950 | Valencia CF | 219 | (0) |
| 1950-1956 | Real Sociedad | 107 | (0) |
| 1956-1960 | CA Osasuna | 87 | (0) |
| Selección nacional | |||
| 1945-1952 | España | 18 | (0) |
| Adestrador | |||
| 1959-60 | CA Osasuna | ||
| 1961-62 | Real Murcia | ||
| 1962 | Celta de Vigo | ||
| 1962-63 | Granada CF | ||
| 1964-65 | Córdoba CF | ||
| 1965-66 | Sevilla FC | ||
| 1966-67 | Granada CF | ||
| 1967-69 | Celta de Vigo | ||
| 1970-71 | Real Burgos | ||
| 1971-72 | Hércules CF | ||
| 1972-73 | CD Tenerife | ||
| 1973-74 | Real Burgos | ||
| 1974-75 | Deportivo Alavés | ||
| 1975-77 | Córdoba CF | ||
| Na rede | |||
  | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria editar
Formouse en equipos de base da súa provincia natal como o Arenas de la Concha, Cuento de Rentería ou Lagun Artea. En 1936 fichou pola Real Sociedad, pero a Guerra Civil Española paraliza a competición ata 1939. Debuta na tempada 1939-40 en Segunda División.
Ao ano seguinte fichou polo Valencia CF de Primeira División pero foi declarado en rebeldía pola Real Sociedad polo que tivo agardar unha tempada para debutar co equipo valencianista. Porén no seu primeiro encontro encaixa cinco goles ante o Real Madrid polo que é relegado ao banco. Na súa segunda oportunidade, ante o Athletic de Bilbao fixo unha grande actuación facéndose cun posto no once inicial.
Permaneceu no Valencia nove tempadas (dez contando coa que non puido disputar) obtendo tres títulos de Liga e unha Copa do Xeneralísimo e a título persoal dous Trofeos Zamora ao gardameta menos goleado.
Na tempada 1950-51 volve á Real Sociedad, onde disputou outras seis tempadas a alto nivel en Primeira División.
En 1956 fichou polo CA Osasuna onde xogaría catro tempadas, na última das cales, xa con 39 anos tivo moi pouco protagonismo, polo que se retirou.
Foi internacional coa Selección de fútbol de España en 18 ocasións encaixando 31 goles e participando no Mundial de Fútbol Brasil 1950 e no Mundial de Fútbol Suíza 1954.
Como adestrador dirixiu a varios equipos entre os cales destaca o Sevilla FC de onde foi substituído por Juanito Arza e o Celta de Vigo onde tentou o ascenso a Primeira División durante dúas tempadas, non conseguiu o obxectivo.