Henrique III de Castela

Henrique III de Trastámara, chamado o Doente, nado en Burgos o 4 de outubro de 1379 e finado en Toledo o 25 de decembro de 1406, foi rei da Coroa de Castela.

Henrique III de Castela

Biografía
Nacemento	4 de outubro de 1379 Burgos
Morte	25 de decembro de 1406 (27 anos) Toledo
Lugar de sepultura	Capilla de los Reyes Nuevos (Catedral de Toledo) (en)
Monarca de Castela e León
9 de outubro de 1390 – 25 de decembro de 1406
Datos persoais
País de nacionalidade	Coroa de Castela
Relixión	Catolicismo
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Príncipe de Asturias (1388–) Rei de León Rei de Galicia Señor de Biscaia Señor de Molina Rei de Castela
Familia	Casa de Trastámara
Cónxuxe	Catarina de Lancaster (1388, 1388 (Gregoriano)–1406)
Fillos	María de Castela, Catarina de Castela e Lancaster, Xoán II de Castela
Pais	Xoán I de Castela   e Leonor de Aragón e de Sicilia
Irmáns	Fernando I de Aragón e Miguel de Castela e Leão (pt)

Era fillo de Leonor de Aragón e Xoán I, ó que sucedeu como rei de Castela en 1390.

Traxectoria

Antes de ser elevado ó trono ostentou o título de Príncipe de Asturias, sendo o primeiro en ostentar dito título. Asumiu o poder efectivo o 2 de agosto de 1393, con 13 anos, logo dun tumultuoso período de cambios na rexencia. Puido pacificar á nobreza e restaurar o poder real, apoiándose nos nobres de segunda fila e desprazando así ós seus parentes máis poderosos (como Afonso Henríquez e Leonor de Navarra). Derrogou privilexios antes concedidos ás Cortes, como a alcabala e o dereito a asistir ó Consello Real. Impulsou a figura dos corrixidores nas cidades, e saneou a economía do Reino. Reduciu as persecucións contra os xudeus, promulgando varios editos contra a violencia, que fora particularmente grave en 1391.

Durante o seu reinado a frota castelá obtivo varias vitorias contra os ingleses. En 1400 enviou unha frota de guerra que destruíu a base pirata de Tetuán, na África do Norte. En 1402 comezou a colonización das Illas Canarias, enviando ó explorador francés Jean de Béthencourt. Detivo unha invasión portuguesa iniciada en 1396 cun ataque a Badaxoz, consolidando finalmente a paz co acordo firmado con Xoán I de Portugal o 15 de agosto de 1402. Apoiou as pretensións pontificias de Bieito XIII e retomou a campaña contra Granada, atinxindo unha importante vitoria en Collejares, cerca de Úbeda (1406), aínda que non puido completala porque lle sobreveu a morte. Tamén enviou a dúas embaixadas ante Tamerlán, a primeira encabezada por Hernán Sánchez de Palazuelos e a segunda por Ruy González de Clavijo. Desta segunda quedou a relación da viaxe escrita na Embajada a Tamorlán.

Henrique III de Castela corrixe aos señores casteláns, cadro de 1866 de Dionisio Fierros.

En 1388, en virtude do tratado de Baiona, casou con Catarina de Lancaster, filla de Xoán de Gante, duque de Lancaster, e de Costanza de Castela, polo tanto descendente de Pedro I o Cruel. Isto permitiu culminar o conflito dinástico, afianzar a Casa de Trastámara, e establecer a paz entre Inglaterra e Castela. Desta unión naceron dous fillos:

• María (1401 - 1458), esposa de Afonso V de Aragón;
• Xoán (1405 - 1454), que o sucedeu no trono como Xoán II.

Coa súa saúde afectada, nos seus últimos anos delegara parte do poder efectivo no seu irmán Fernando de Antequera, que sería rexente durante a minoría de idade de Xoán II.

Faleceu en Toledo cando preparaba unha campaña contra o reino de Granada. Foi soterrado na Capela de Reis Novos da catedral toledana.

Henrique III de Castela Casa de Trastámara Nacemento: 4 de outubro 1379 Falecemento: 1406
Títulos Reais
Precedido por Xoán I	Rei de Castela, Toledo, Galiza, León, Sevilla, Murcia, Córdoba, Xaén e Alxeciras 1390-1406	Sucedido  por Xoán II
Outros títulos Nobiliarios
Precedido por Novo Título	Príncipe de Asturias 1388-1390	Sucedido  por Xoán II