Guillermo Stábile
Guillermo Stábile, nado o 17 de xaneiro de 1905 en Buenos Aires e finado o 27 de decembro de 1966, foi un futbolista arxentino famoso por ser o primeiro máximo goleador da historia da Copa Mundial de Fútbol, ao anotar 8 goles nun total de 4 partidos na Mundial de 1930, organizado polo Uruguai, a pesar de que non participou no debut da Arxentina, aparecendo desde o segundo partido como reemplazante de Roberto Cherro.
| Guillermo Stábile | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Guillermo Stábile | ||
| Nacemento | 17 de xaneiro de 1905 | ||
| Lugar de nacemento | Buenos Aires | ||
| Falecemento | 26 de decembro de 1966 | ||
| Lugar de falecemento | Buenos Aires | ||
| Altura | 1,68 metros | ||
| Posición | Dianteiro | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Sportivo Metán | |||
| 1920–1923 | Huracán | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1924–1930 | Huracán | ||
| 1930–1934 | Genoa | 41 | (15) |
| 1934–1935 | Napoli | 20 | (3) |
| 1935–1936 | Genoa | 1 | (1) |
| 1936–1939 | Red Star Paris | ||
| Total | 62 | (19) | |
| Selección nacional | |||
| 1930 | Arxentina | 4 | (8) |
| Adestrador | |||
| 1931–1932 | Genoa (co-adestrador) | ||
| 1937–1939 | Red Star Paris | ||
| 1939–1940 | San Lorenzo | ||
| 1939–1960 | Arxentina | ||
| 1940–1949 | Huracán | ||
| 1949–1960 | Racing Club | ||
| Na rede | |||
   | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria editar
Xogou no Club Atlético Huracán, onde disputou 128 partidos e marcou 100 goles, entre as tempadas de 1924 e 1930, emigrando logo ao Genoa (1930-1935), ao Napoli (1935-1936) e ao Estrela Vermella de París (1936-1939).
Aínda antes do seu retiro, Stábile comezou a súa carreira de director técnico no Estrela Vermella, e na súa volta a Arxentina, dirixiu a Huracán, o club dos seus inicios como futbolista, entre 1939 e 1940, obtendo o subcampionato no primeiro ano, volvéndoo a adestrar en 1943 e 1949. Pasou por San Lorenzo, Estudantes de La Prata, Ferro e Racing, onde obtivo o tricampeonato nos anos 1949, 1950 e 1951. Dirixiu a selección arxentina durante 20 anos ininterrompidos, entre 1940 e 1960, cun total de 127 partidos. Así, é un dos poucos adestradores na historia que dirixisen máis de 100 partidos internacionais, os cales non superan a decena. Obtivo a Copa América como adestrador en sete oportunidades: 1941, 1945, 1946, 1947, 1955 e 1957. E ademais un Campionato Panamericano de Fútbol en 1960.