Gran Premio dos Países Baixos de 1973

O Gran Premio dos Países Baixos de 1973 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 29 de xullo de 1973 no circuíto de Zandvoort. Foi a décima carreira da tempada de Fórmula Un de 1973.

Países Baixos Gran Premio de Países Baixos de 1973
Detalles da carreira
Carreira 10 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1973.
Trazado do circuíto de Zandvoort
Trazado do circuíto de Zandvoort
Data 29 de xullo de 1973
Nome oficial XX Grote Prijs van Nederland
Localización Circuíto Zandvoort
Zandvoort, Países Baixos
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´180 km
Distancia 72 voltas, 304´270 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Ronnie Peterson Lotus-Ford
Tempo 1:19.47
Volta rápida
Piloto Ronnie Peterson Lotus-Ford
Tempo 1:20.31
Podio
Primeiro Jackie Stewart Tyrrell-Ford
Segundo Francia François Cevert Tyrrell-Ford
Terceiro James Hunt March-Ford

Zandvoort volveu ao calendario da Fórmula 1 logo dun ano de ausencia e extensas melloras de seguridade na pista de carreiras, incluíndo asfalto novo, novas barreiras e unha nova torre de control de carreira. Jackie Stewart gañou a carreira, o Gran Premio foi o cuarto dos cinco triunfos de Stewart durante a tempada de 1973, e converteuse no piloto máis exitoso de Fórmula Un de todos os tempos coa súa 26ª vitoria nun Gran Premio, superando a marca de Jim Clark de 25 vitorias.

O piloto Roger Williamson morreu na carreira, foi a primeira das dúas mortes de pilotos na tempada 1973. François Cevert, que subiu ao podio en segundo lugar na carreira, morreu durante a práctica para o Gran Premio dos Estados Unidos de 1973.

A morte de Roger Williamson editar

Na oitava volta da carreira a través das veloces eses preto do Oost Tunnel (Túnel de Oriente) curva a dereita, sospéitase que unha falla das lamias causou que o coche de Williamson saíra lanzado contra as barreiras a alta velocidade, o March saíu catapultado e arrastrouse 225 metros chocando coas barreiras de protección e quedando boca abaixo nas barreiras do outro lado, despois de que o depósito de combustible incendiásese debido ao rozamento contra o chan.

Purley, amigo de Williamson, aínda que non compañeiro de escudaría, aínda que usaban un auto construído polo mesmo fabricante (March), saíu do seu propio coche nun intento desesperado de salvar ao piloto accidentado. Williamson non resultara seriamente ferido no accidente, pero quedou atrapado no coche e oíuselle gritar a Purley que o sacase do vehículo, mentres este trataba en balde de darlle a volta ao monopraza. Ao principio os comentaristas da televisión holandesa, o control de carreira e outros pilotos pensaron que Purley fora quen tivera o accidente e que o piloto escapara indemne, o cal resultou en que a carreira proseguiu con total normalidade, so sacouse unha bandeira amarela, mentres Purley intentaba desesperadamente salvar a vida do seu amigo. Os comisarios da curva onde ocorrera o accidente estaban mal adestrados e equipados, de modo que foi o propio Purley quen debeu usar o extintor para tratar de apagar o lume. A vestimenta dos comisarios non era ignífuga, de modo que estes limitáronse a esperar a que chegase o camión de bombeiros mentres a carreira seguía en progreso. O lume foi relativamente débil durante tres minutos, tempo suficiente para voltear o coche e sacar a Williamson, pero Purley non podía facelo só. Algúns espectadores, ante a indiferenza dos comisarios, intentaron saltar as barreiras de seguridade e entrar ao circuíto, pero foilles impedido polo persoal de seguridade, que empregaron cans. Para cando o camión de bombeiros chegou oito minutos despois, Williamson morrera por asfixia. Os comisarios limitáronse a colocar unha manta sobre os restos do coche con Williamson aínda dentro e deixaron que continuase a carreira, Purley sentou a un costado da pista e chorou. Varias fotografías das tomadas por Cor Mooij dos intentos de David Purley por salvar a Williamson obtiveron o premio World Press Photo de deportes en 1974. Purley recibiu a George Medal do Reino Unido polo seu acto de valentía.

Nunha carreira doutro xeito sen complicacións, Jackie Stewart gañou o seu 26º Gran Premio da súa carreira e rompeu a marca de Jim Clark de 5 anos de antigüidade, da maior cantidade de vitorias en carreiras en Grandes Premios. Aínda que nese momento, durante a fin de semana, incluso unha fazaña tan incrible era insignificante en comparación coa morte de Williamson, e ninguén sentiu ganas de celebrar. Stewart, François Cevert e James Hunt estaban no podio tristes e inmóbiles cando a carreira chegou ao seu tráxico fin.

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Volta Diferenza
1 2   Ronnie Peterson Lotus-Ford 1:19.47
2 5   Jackie Stewart Tyrrell-Ford 1:19.97 +0.50
3 6   François Cevert Tyrrell-Ford 1:20.12 +0.65
4 7   Denny Hulme McLaren-Ford 1:20.31 +0.84
5 10   Carlos Reutemann Brabham-Ford 1:20.59 +1.12
6 8   Peter Revson McLaren-Ford 1:20.60 +1.13
7 27   James Hunt March-Ford 1:20.70 +1.23
8 24   Carlos Pace Surtees-Ford 1:21.02 +1.55
9 20   Jean-Pierre Beltoise BRM 1:21.14 +1.67
10 17   Jackie Oliver Shadow-Ford 1:21.23 +1.76
11 21   Niki Lauda BRM 1:21.43 +1.96
12 19   Clay Regazzoni BRM 1:21.56 +2.09
13 11   Wilson Fittipaldi Brabham-Ford 1:21.82 +2.35
14 28   Rikky von Opel Ensign-Ford 1:22.01 +2.54
15 25   Howden Ganley Iso Marlboro-Ford 1:22.10 +2.63
16 1   Emerson Fittipaldi Lotus-Ford 1:22.24 +2.77
17 12   Graham Hill Shadow-Ford 1:22.50 +3.03
18 14   Roger Williamson March-Ford 1:22.72 +3.25
19 22   Chris Amon Tecno 1:22.73 +3.26
20 26   Gijs van Lennep Iso Marlboro-Ford 1:22.95 +3.48
21 18   David Purley March-Ford 1:23.09 +3.62
22 16   George Follmer Shadow-Ford 1:24.14 +3.67
23 15   Mike Beuttler March-Ford 1:24.45 +3.98
24 23   Mike Hailwood Surtees-Ford 1:32.33 +11.86

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5   Jackie Stewart Tyrrell-Ford 72 1:39:12.45 2 9
2 6   François Cevert Tyrrell-Ford 72 + 15.83 3 6
3 27   James Hunt March-Ford 72 + 1:03.01 7 4
4 8   Peter Revson McLaren-Ford 72 + 1:09.13 6 3
5 20   Jean-Pierre Beltoise BRM 72 + 1:13.37 9 2
6 26   Gijs Van Lennep Iso Marlboro-Ford 70 + 2 voltas 20 1
7 24   Carlos Pace Surtees-Ford 69 + 3 voltas 8
8 19   Clay Regazzoni BRM 68 + 4 voltas 12
9 25   Howden Ganley Iso Marlboro-Ford 68 + 4 voltas 15
10 16   George Follmer Shadow-Ford 67 + 5 voltas 22
11 2   Ronnie Peterson Lotus-Ford 66 Mootor 1
NC 12   Graham Hill Shadow-Ford 56 Non Clasificado 17
Ret 21   Niki Lauda BRM 52 Bomba gasolina 11
Ret 23   Mike Hailwood Surtees-Ford 52 Eléctrico 24
Ret 7   Denny Hulme McLaren-Ford 31 Motor 4
Ret 11   Wilson Fittipaldi Brabham-Ford 27 Accidente 13
Ret 22   Chris Amon Tecno 22 Sistema combustible 19
Ret 10   Carlos Reutemann Brabham-Ford 9 Roda 5
Ret 18   David Purley March-Ford 8 Abandonou 21 ;
Ret 14   Roger Williamson March-Ford 7 Accidente mortal 18
Ret 1   Emerson Fittipaldi Lotus-Ford 2 Problemas físicos 16
Ret 15   Mike Beuttler March-Ford 2 Eléctrico 23
Ret 17   Jackie Oliver Shadow-Ford 1 Accidente 10
NTS 28   Rikky von Opel Ensign-Ford 0 Non arrincou 14

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 7 mellores resultados das primeiras 8 roldas e os 6 mellores resultados das últimas 7 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.


Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1973
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1973
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1973
Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1971
Gran Premio dos Países Baixos Carreira seguinte:
Gran Premio dos Países Baixos de 1974

Notas editar

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar