Gran Premio do Pacífico de 1995
O Gran Premio do Pacífico de 1995 (oficialmente o II Gran Premio de Pacífico) foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 22 de outubro de 1995 no Circuíto de TI, Aida, Xapón. Foi a décimo quinta rolda da tempada de Fórmula Un de 1995. A carreira de 83 voltas gañouna Michael Schumacher para o equipo Benetton logo de comezar desde a terceira posición. David Coulthard, que comezou o Grand Prix desde a pole position, finalizou segundo nun auto Williams, con Damon Hill terceiro no outro Williams. A vitoria de Schumacher confirmouno como Campión de pilotos de 1995, xa que Hill non podía superar o total de puntos de Schumacher a falta de só dúas carreiras.[2] Esta foi tamén a última carreira de Jean-Christophe Boullion.
| Detalles da carreira[1] | ||
|---|---|---|
| Carreira 15 de 17 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1995. | ||
.png) Trazado do circuíto de Tanaka. | ||
| Data | 22 de outubro 1995 | |
| Nome oficial | I Gran Premio do Pacífico | |
| Localización | Circuíto TI, Aida, Xapón | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 3´703 km | |
| Distancia | 83 voltas, 307´349 km | |
| Clima | Nubrado, seco | |
| Pole position | ||
| Piloto |  David Coulthard
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:14.013 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Michael Schumacher
|
Benetton-Renault |
| Tempo | 1:16.374 na volta 40 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Michael Schumacher
|
Benetton-Renault |
| Segundo | David Coulthard
|
Williams-Renault |
| Terceiro | Damon Hill
|
Williams-Renault |
Carreira editar
Hill comezou a carreira xunto a Coulthard na primeira fila, no medio da presión dos medios británicos por non ser o suficientemente "fortes" nas batallas.[3] Schumacher intentou conducir pola parte exterior de Hill na primeira curva, pero Hill retivo a Schumacher, Jean Alesi conducindo para Ferrari, aproveitou para pasar a ambos e tomar a segunda posición. Como resultado, Hill baixou ao terceiro posto e Schumacher caeu ao quinto detrás de Gerhard Berger. Schumacher logrou pasar a Alesi e Hill durante o primeiro dos tres pit stops. Isto permitiulle, cunha nova serie de pneumáticos lisos, achegarse a Coulthard, quen estaba nunha estratexia de dúas paradas. Schumacher abriu un espazo de 21 segundos ao marchar 2 segundos máis rápido por volta que Coulthard, polo que cando chegou a súa terceira parada aínda lideraba a carreira,[4] abriu unha brecha a 15 segundos, e gañou a carreira logo de 83 voltas para asegurar a súa oitava vitoria da tempada.
Clasificación editar
cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo Q1 | Tempo Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 | David Coulthard
|
Williams-Renault | 1:14.182 | 1:14.013 | — |
| 2 | 5 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 1:14.289 | 1:14.213 | +0.200 |
| 3 | 1 | Michael Schumacher
|
Benetton-Renault | 1:14.524 | 1:14.284 | +0.271 |
| 4 | 27 |  Jean Alesi
|
Ferrari | 1:14.919 | 1:15.131 | +0.906 |
| 5 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:14.974 | 1:15.125 | +0.961 |
| 6 | 15 | Eddie Irvine
|
Jordan-Peugeot | 1:15.696 | 1:15.354 | +1.341 |
| 7 | 2 | Johnny Herbert
|
Benetton-Renault | 1:15.561 | 1:15.556 | +1.543 |
| 8 | 30 | Heinz-Harald Frentzen
|
Sauber-Ford | 1:15.942 | 1:15.561 | +1.548 |
| 9 | 26 | Olivier Panis
|
Ligier-Mugen-Honda | 1:17.071 | 1:15.621 | +1.608 |
| 10 | 7 | Mark Blundell
|
McLaren-Mercedes | 1:15.652 | 1:16.166 | +1.639 |
| 11 | 14 |  Rubens Barrichello
|
Jordan-Peugeot | 1:16.263 | 1:15.774 | +1.761 |
| 12 | 8 |  Jan Magnussen
|
McLaren-Mercedes | 1:16.339 | 1:16.368 | +2.326 |
| 13 | 25 |  Aguri Suzuki
|
Ligier-Mugen-Honda | 1:17.019 | 1:16.519 | +2.506 |
| 14 | 23 |  Pedro Lamy
|
Minardi-Ford | 1:17.224 | 1:16.596 | +2.583 |
| 15 | 29 | Jean-Christophe Boullion
|
Sauber-Ford | 1:16.646 | 1:23.791 | +2.633 |
| 16 | 24 |  Luca Badoer
|
Minardi-Ford | 1:17.612 | 1:16.887 | +2.874 |
| 17 | 3 | Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 1:17.265 | 1:17.014 | +3.001 |
| 18 | 4 |  Mika Salo
|
Tyrrell-Yamaha | 1:17.213 | 1:17.235 | +3.200 |
| 19 | 9 | Gianni Morbidelli
|
Footwork-Hart | 1:18.288 | 1:18.114 | +4.101 |
| 20 | 10 | Taki Inoue
|
Footwork-Hart | 1:19.471 | 1:18.212 | +4.199 |
| 21 | 21 | Pedro Diniz
|
Forti-Ford | 1:20.555 | 1:19.579 | +5.566 |
| 22 | 22 | Roberto Moreno
|
Forti-Ford | 1:19.745 | 1:19.779 | +5.732 |
| 23 | 17 | Andrea Montermini
|
Pacific-Ford | 1:22.096 | 1:20.093 | +6.080 |
| 24 | 16 | Bertrand Gachot
|
Pacific-Ford | 1:22.710 | 1:21.405 | +7.392 |
Fonte:[1]
| ||||||
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Michael Schumacher
|
Benetton-Renault | 83 | 1:48:49.972 | 3 | 10 |
| 2 | 6 | David Coulthard
|
Williams-Renault | 83 | +14.920 | 1 | 6 |
| 3 | 5 | Damon Hill
|
Williams-Renault | 83 | +48.333 | 2 | 4 |
| 4 | 28 | Gerhard Berger
|
Ferrari | 82 | +1 volta | 5 | 3 |
| 5 | 27 | Jean Alesi
|
Ferrari | 82 | +1 volta | 4 | 2 |
| 6 | 2 | Johnny Herbert
|
Benetton-Renault | 82 | +1 volta | 7 | 1 |
| 7 | 30 | Heinz-Harald Frentzen
|
Sauber-Ford | 82 | +1 volta | 8 | |
| 8 | 26 | Olivier Panis
|
Ligier-Mugen-Honda | 81 | +2 voltas | 9 | |
| 9 | 7 | Mark Blundell
|
McLaren-Mercedes | 81 | +2 voltas | 10 | |
| 10 | 8 | Jan Magnussen
|
McLaren-Mercedes | 81 | +2 voltas | 12 | |
| 11 | 15 | Eddie Irvine
|
Jordan-Peugeot | 81 | +2 voltas | 6 | |
| 12 | 4 | Mika Salo
|
Tyrrell-Yamaha | 80 | +3 voltas | 18 | |
| 13 | 23 | Pedro Lamy
|
Minardi-Ford | 80 | +3 voltas | 14 | |
| 14 | 3 | Ukyo Katayama
|
Tyrrell-Yamaha | 80 | +3 voltas | 17 | |
| 15 | 24 | Luca Badoer
|
Minardi-Ford | 80 | +3 voltas | 16 | |
| 16 | 22 | Roberto Moreno
|
Forti-Ford | 78 | +5 voltas | 22 | |
| 17 | 21 | Pedro Diniz
|
Forti-Ford | 77 | +6 voltas | 21 | |
| Ret | 14 | Rubens Barrichello
|
Jordan-Peugeot | 67 | Eléctrico | 11 | |
| Ret | 9 | Gianni Morbidelli
|
Footwork-Hart | 63 | Motor | 19 | |
| Ret | 10 | Taki Inoue
|
Footwork-Hart | 38 | Eléctrico | 20 | |
| Ret | 17 | Andrea Montermini
|
Pacific-Ford | 14 | Caixa de cambios | 23 | |
| Ret | 25 | Aguri Suzuki
|
Ligier-Mugen-Honda | 10 | Trompo | 13 | |
| Ret | 29 | Jean-Christophe Boullion
|
Sauber-Ford | 7 | Trompo | 15 | |
| Ret | 16 | Bertrand Gachot
|
Pacific-Ford | 2 | Caixa de cambios | 24 | |
Fonte:[5]
| |||||||
Posicións logo da carreira editar
- Texto en grosa indica que aínda ten unha posibilidade teórica de converterse en campión do mundo.
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Referencias editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Henry, Alan (decembro de 1995) [1995]. "1995 Grands Prix: Pacific Grand Prix". Autocourse 1995–96. Hazleton Publishing. pp. 214–215. ISBN 1-874557-36-5.
- ↑ "Schumacher is World Champion". GrandPrix.com. Inside F1. 23 de outubro de 1995. Consultado o 3 de marzo de 2008.
- ↑ Walker, Murray (Commentator) (22 de outubro de 1995). Grand Prix: Pacific (Television production). BBC Sport. Escena en 24:00–24:30.
Damon Hill recibiu moitas críticas por non ser o suficientemente "forte", ben é un punto de vista moi diferente desde o interior da cabina
- ↑ "Grand Prix Results: Pacific GP, 1995". GrandPrix.com. Inside F1. Arquivado dende o orixinal o 17 de abril de 2007. Consultado o 20 de marzo de 2007.
- ↑ "1995 Pacific Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 26 de abril de 2014. Consultado o 24 de decembro de 2015.
| Carreira anterior: Gran Premio de Europa de 1995 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1995 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Xapón de 1995 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Pacífico de 1994 |
Gran Premio do Pacífico | Carreira seguinte: Non houbo |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |