Gran Premio de Mónaco de 1996

O Gran Premio de Mónaco de 1996 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 19 de maio de 1996 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. A carreira correuse con choiva e foi a sexta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1996, disputada en principio sobre 78 voltas, gañouna Olivier Panis anotando a súa única vitoria na Fórmula Un, logrando a última vitoria na Fórmula Un para o equipo Ligier (e o primeiro para o fabricante do motor Mugen Motorsports) logo de cambiar aos pneumáticos lisos nunha parada en boxes moi oportuna. En virtude do regulamento, a carreira detívose no límite de dúas horas desde o inicio, cando se completaron 75 voltas das 78 que estaban previstas. Dos 22 coches, só catro chegaron á liña de meta.

Gran Premio de Mónaco de 1996
Detalles da carreira
Carreira 6 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1996.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Trazado do circuíto de Mónaco.
Data 19 de maio de 1996
Nome oficial LIV Gran Premio de Mónaco
Localización Circuíto de Mónaco
Monte Carlo, Principado de Mónaco
Percorrido Circuíto urbano
3´328 km
Distancia 78 (75) voltas, 259´584 (249´600) km
ClimaNubrado, amornado e húmido nun primeiro momento, seco máis tarde e choiva lixeira no final.
Pole position
Piloto Alemaña Michael Schumacher Ferrari
Tempo 1:20.356
Volta rápida
Piloto Francia Jean Alesi Benetton-Renault
Tempo 1:25.205 na volta 59
Podio
Primeiro Francia Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda
Segundo David Coulthard McLaren-Mercedes
Terceiro Johnny Herbert Sauber-Ford
Tipo JS43 pilotado por Olivier Panis no Gran Premio de Mónaco de 1996.
Volta de formación

Informe editar

Práctica e cualificación editar

Michael Schumacher logrou a pole, pero causou unha controversia de menor importancia cando na súa volta de desaceleración impediu a Gerhard Berger facer un bo tempo ao final da sesión. Ao saír do túnel Schumacher circulaba lentamente, recibindo o recoñecemento da multitude, mentres que Berger estaba nunha volta rápida. Schumacher tratou de apartarse do camiño de Berger, pero o austríaco ía demasiado rápido e tivo que virar a gran velocidade para evitar ao Ferrari, entrando na chicane ao revés.

Carreira editar

Olivier Panis foi o máis rápido na volta de formación[1] Jacques Villeneuve foi 18º logo de preparar unha configuración de mollado en previsión de esperada choiva.[2] Entre a sesión de warm-up e a carreira, caeron fortes choivas no circuíto. Engadiuse unha sesión adicional de 15 minutos para permitir aos pilotos afacerse ás novas condicións xa que era a primeira vez que caía a choiva a fin de semana.[3][4][5] A sesión levouse a cabo ás 13:15;CEST (GMT +2).[6] Varios pilotos saíronse da pista durante a sesión, incluíndo a Pedro Lamy, Pedro Diniz e Giancarlo Fisichella, pero todos lograron continuar.[7][8][9] Os únicos dous pilotos con danos foron Mika Häkkinen e Andrea Montermini, que sufriron danos no seu coche.[10][11] Jean Alesi sufriu unha picada ao final da sesión, pero foi capaz de volver á rúa de boxes.[12] Varios pilotos optaron por saltar a sesión. O equipo Footwork optou por non participar, xa que non tiñan pezas de reposto, e calquera accidente marcaría o final do seu fin de semana.[13] Häkkinen foi o máis rápido, establecendo o seu tempo antes do seu accidente, con Alesi, Rubens Barrichello e Johnny Herbert por detrás. Os dous Williams foron sétimo e oitavo, con Villeneuve por diante de Damon Hill e Schumacher detrás deles, noveno.[14] A carreira comezou ás 14:30 CEST.[15]

Na volta de arrequecemento Montermini estrelou o seu Forti saíndo do túnel, e a falta dun coche de reserva significou que o italiano non puido iniciar a carreira en mollado, polo tanto, só 21 coches tomaron a saída. Hill, conseguiu pasar a Schumacher en Santa Devota, mentres que máis atrás xa había problemas. Jos Verstappen, que optara por iniciar a carreira con pneumáticos de seco, deslizouse directamente contra o muro. Os dous Minardi elimináronse cando se engancharon na saída da primeira curva. E así, 18 coches subían polo outeiro na primeira volta. Hill comezou a afastarse, mentres que Schumacher, gañador da pole perdeu o control saíndo de Mirabeau e chocou contra o muro, deixando 17 coches en marcha. Ao chegar á Rascasse, Barrichello fixo un trompo. Logo de cinco voltas, só había 13 coches en carreira Ukyo Katayama (accidente), Ricardo Rosset (accidente) e Diniz (transmisión) uníronse á lista de abandonos. Unha diferenza significativa empezou a abrirse entre os líderes e Eddie Irvine, cuarto. De feito había unha cola de oito coches detrás do lento Ferrari. Berger retirouse na volta 10 con problemas na caixa de cambios e quedaron 12 autos, mentres que Heinz-Harald Frentzen danou o seu alerón dianteiro intentando pasar Irvine. Na volta 31, Martin Brundle trompeou, o que deixou a só 11 coches na carreira. Tres voltas máis tarde, Irvine, finalmente, foi adiantado, cando Panis logrou pasalo na curva de Loews, nunha manobra electrizante. Irvine perdeu o control e atascouse pero incorporou de novo o seu coche coa axuda dos comisarios. Hill, pola súa banda, perdeu brevemente a vantaxe con Alesi cando fixo unha parada en boxes na volta 30 para cambiar a pneumáticos lisos cando pista comezou a secarse, pero recuperou o liderado unha volta despois, cando superou ao francés (que aínda estaba con pneumáticos de choiva) na pista. Alesi fixo a súa parada en boxes pouco despois, o que permitiu a Hill ampliar a súa vantaxe a case 30 segundos e seguir imperturbable na parte dianteira ata a volta 40, cando un erro na caixa de cambios levou a que fallara o motor na saída do túnel, foi a súa primeira retirada da tempada. Alesi tomou o liderado que duroulle 20 voltas, cando a súa suspensión fallou, entregando a primeira posición a Panis. Luca Badoer perdía seis voltas no Forti cando chocou con Villeneuve en Mirabeau, retirándose os dous pilotos. A carreira non cubriu a distancia total no tempo límite e a regra das dúas horas entrou en vigor. Panis aventaxaba a David Coulthard por unha pequena marxe, con só outros cinco coches detrás deles. Irvine finalizou unha tarde memorable ao trompear no mesmo punto no que o seu compañeiro Schumacher se estrelou. Mentres trataba de reincorporarse, foi golpeado por Mika Salo, que era á súa vez golpeado por Häkkinen. Os tres coches retiráronse e os comisarios tiveron que traballar duro para limpar a pista. Afortunadamente só había catro coches circulando, con Frentzen último. O alemán, que facilmente podería liderar a carreira, decidiu retirarse a boxes na penúltima volta, de tódolos xeitos corría por última vez. Xa que, só Panis, Coulthard e Herbert acabaron a carreira, o francés gañou o seu único Gran Premio e foi a primeira vitoria de Ligier en 15 tempadas. Frentzen, Salo e Häkkinen clasificáronse nas posicións dos puntos finais con Irvine acreditado no sétimo lugar.

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 1   Michael Schumacher Ferrari 1:20.356
2 5   Damon Hill Williams-Renault 1:20.866 +0.510
3 3   Jean Alesi Benetton-Renault 1:20.918 +0.562
4 4   Gerhard Berger Benetton-Renault 1:21.067 +0.711
5 8   David Coulthard McLaren-Mercedes 1:21.460 +1.104
6 11   Rubens Barrichello Jordan-Peugeot 1:21.504 +1.148
7 2   Eddie Irvine Ferrari 1:21.542 +1.186
8 7   Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:21.688 +1.332
9 15   Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford 1:21.929 +1.573
10 6   Jacques Villeneuve Williams-Renault 1:21.963 +1.607
11 19   Mika Salo Tyrrell-Yamaha 1:22.235 +1.879
12 17   Jos Verstappen Footwork-Hart 1:22.327 +1.971
13 14   Johnny Herbert Sauber-Ford 1:22.346 +1.990
14 9   Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda 1:22.358 +2.002
15 18   Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 1:22.460 +2.104
16 12   Martin Brundle Jordan-Peugeot 1:22.519 +2.163
17 10   Pedro Diniz Ligier-Mugen-Honda 1:22.682 +2.326
18 21   Giancarlo Fisichella Minardi-Ford 1:22.684 +2.328
19 20   Pedro Lamy Minardi-Ford 1:23.350 +2.994
20 16   Ricardo Rosset Footwork-Hart 1:24.976 +4.620
21 22   Luca Badoer Forti-Ford 1:25.059 +4.703
22 23   Andrea Montermini Forti-Ford 1:25.393 +5.037
107% tempo: 1:25.981

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 9   Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda 75 2:00:45.629 14 10
2 8   David Coulthard McLaren-Mercedes 75 +4.828 5 6
3 14   Johnny Herbert Sauber-Ford 75 +37.503 13 4
4 15   Heinz-Harald Frentzen Sauber-Ford 74 Retirada 9 3
5 19   Mika Salo Tyrrell-Yamaha 70 Colisión 11 2
6 7   Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 70 Colisión 8 1
7 2   Eddie Irvine Ferrari 68 Collisión 7
Ret 6   Jacques Villeneuve Williams-Renault 66 Colisión 10
Ret 3   Jean Alesi Benetton-Renault 60 Suspensión 3
Ret 22   Luca Badoer Forti-Ford 60 Colisión + Eléctrico 21
Ret 5   Damon Hill Williams-Renault 40 Motor 2
Ret 12   Martin Brundle Jordan-Peugeot 30 Trompo 16
Ret 4   Gerhard Berger Benetton-Renault 9 Caixa de cambios 4
Ret 10   Pedro Diniz Ligier-Mugen-Honda 5 Transmisión 17
Ret 16   Ricardo Rosset Footwork-Hart 3 Trompo 20
Ret 18   Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 2 Trompo 15
Ret 1   Michael Schumacher Ferrari 0 Accidente 1
Ret 11   Rubens Barrichello Jordan-Peugeot 0 Trompo 6
Ret 20   Pedro Lamy Minardi-Ford 0 Colisión 19
Ret 21   Giancarlo Fisichella Minardi-Ford 0 Colisión 18
Ret 17   Jos Verstappen Footwork-Hart 0 Accidente 12
NTS 23   Andrea Montermini Forti-Ford   Accidente na volta de formación 22

Posicións logo da carreira editar

  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1996
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1996
Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1996
Carreira anterior:
Gran Premio de Mónaco de 1995
Gran Premio de Mónaco Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1997

Notas editar

  1. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 08:05 (excluding commercials). 
  2. Edwards, Ben; Watson, John (Commentators) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 01:00-01:20 (excluding commercials). 
  3. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 00:00-00:05. 
  4. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 00:57. 
  5. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 02:10-02:15. 
  6. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 15:37. 
  7. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 05:00. 
  8. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 07:30. 
  9. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 12:45. 
  10. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 13:45. 
  11. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 15:56. 
  12. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 16:56-19:00. 
  13. Watson, John (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 18:45. 
  14. Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. 1996-05-19. Escena en 19:47. 
  15. Edwards, Ben (Commentator) (1996-05-19). Monaco Grand Prix: Acclimatisation Session Live (Television production). Londres: Eurosport. Escena en 00:40. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar