Gran Premio de México de 1991

carreira de Fórmula 1

O Gran Premio de México de 1991 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 16 de xuño de 1991. A carreira, foi a sexta da Fórmula Un de 1991. Foi o 15º Gran Premio de México e o sexto desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación. Celebrouse sobre 69 voltas ao circuíto de catro quilómetros por unha distancia de carreira de 305 quilómetros. Ata 2017 é a carreira de F1 máis recente en ofrecer un vehículo propulsado por Porsche.

Gran Premio de México de 1991
Detalles da carreira
Carreira 6 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991.
Trazado do circuíto de Hermanos Rodríguez.
Trazado do circuíto de Hermanos Rodríguez.
Data 16 de xuño 1991
Nome oficial XV Gran Premio de México
Localización Autódromo Hermanos Rodríguez, Cidade de México,México
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´421 km
Distancia 69 voltas, 305´049 km
ClimaMoi nubrado
24 °C[1]
Pole position
Piloto Italia Riccardo Patrese Williams-Renault
Tempo 1:16.696
Volta rápida
Piloto Nigel Mansell Williams-Renault
Tempo 1:16.788 na volta 61 (volta récord)
Podio
Primeiro Italia Riccardo Patrese Williams-Renault
Segundo Nigel Mansell Williams-Renault
Terceiro Ayrton Senna McLaren-Honda

Informe editar

No período previo á carreira, Tyrrell perdera ao talentoso deseñador Harvey Postlethwaite que marchara para o equipo deportivo de Mercedes-Benz. Mentres tanto, Ayrton Senna resultara ferido nun incidente de moto acuática, pero tamén sufriu un grande accidente na curva de alta velocidade Peraltada durante a cualificación (na que o auto envorcou e aterrou boca abaixo) pero afortunadamente saíu indemne.

Por segunda carreira consecutiva, o equipo Williams encheu a primeira fila con Riccardo Patrese diante de Nigel Mansell. Senna recuperouse do seu dramático accidente o venres para tomar o terceiro lugar o sábado, con Jean Alesi en cuarto lugar para Ferrari. O compañeiro de equipo de Senna en McLaren Gerhard Berger foi quinto por diante do Benetton de Nelson Piquet, o gañador da carreira anterior en Canadá. O top ten completouse con Alain Prost no segundo Ferrari, Stefano Modena no Tyrrell, Roberto Moreno no segundo Benetton e un notable, Olivier Grouillard no Fondmetal. Os últimos sete condutores estaban separados por pouco máis de 0´3 segundos.

A carreira real necesitou tres intentos para poñerse en marcha: a primeira saída abortouse cando un xefe de bombeiros pensou que ollara un incendio na parte posterior do Dallara de JJ Lehto e saltou á pista, mentres Grouillard calou o coche na segunda saída e foi relegado á parte posterior da grella.

No terceiro comezo, Patrese fixo unha mala saída e caeu ao cuarto lugar detrás de Mansell, Alesi e Senna. Senna rapidamente superou a Alesi, mentres que máis atrás, Piquet e Prost caeron detrás de Modena e Prost tamén quedou detrás do Jordan de Andrea de Cesaris. Mentres tanto, Berger sufriu a súa terceira retirada anticipada consecutiva cando o seu motor estalou na volta 5, e o aceite resultante provocou que Pierluigi Martini trompease no seu Minardi. Patrese comezou a súa recuperación superando a Alesi e logo superando a Senna na curva 1, poñéndoo en segundo lugar detrás de Mansell. Na volta 15, Patrese superou ao seu compañeiro de equipo, que estaba tendo problemas de sobrequecemento do motor, polo liderado. Mansell caeu cara a Senna, Piquet, de Cesaris, Moreno e Alesi (que trompeara), pero finalmente as preocupacións desvanecéronse e o inglés afastouse novamente. Alesi superou a Moreno e de Cesaris polo quinto, só porque o seu embrague fallou na volta 43, o seu compañeiro de equipo Prost retirouse na volta 17 cunha falla do alternador. A carreira de Piquet terminou na volta 45 cunha roda rota, e cando Moreno tivo unha parada en boxes, Bertrand Gachot atopouse quinto no segundo Jordan, antes de trompear.

Patrese finalmente terminou 1.3 segundos por diante de Mansell, con Senna case un minuto máis atrás. De Cesaris mantívose no cuarto lugar despois de que o seu acelerador fallou na última volta e empuxou o seu auto á meta, os comisarios decidiron que non rompera as regras ao comezar a empuxar despois de que a carreira terminara. Moreno recuperouse da súa errada parada en pits para tomar o quinto lugar, mentres que o Larrousse de Éric Bernard finalizou sexto, o último punto anotado por un chasis fabricado por Lola Cars.

Clasificación editar

Cualificación Previa editar

Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1:28.381
2 14   Olivier Grouillard Fondmetal-Ford 1:28.959 +0.578
3 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1:29.545 +1.164
4 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 1:30.599 +2.218
5 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini 1:30.655 +2.274
6 31   Pedro Chaves Coloni-Ford 1:37.144 +8.763
7 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd 1:40.164 +11.783
8 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini Descalificado

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:16.696 1:17.192
2 5   Nigel Mansell Williams-Renault 1:16.978 1:18.346 +0.282
3 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:17.264 1:18.711 +0.568
4 28   Jean Alesi Ferrari 1:18.129 1:19.581 +1.433
5 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:18.156 1:18.980 +1.460
6 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1:18.168 1:19.117 +1.472
7 27   Alain Prost Ferrari 1:18.183 1:20.778 +1.487
8 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 1:18.911 1:18.216 +1.520
9 19   Roberto Moreno Benetton-Ford 1:18.589 1:18.375 +1.679
10 14   Olivier Grouillard Fondmetal-Ford 1:18.453 1:29.560 +1.757
11 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 1:20.053 1:18.935 +2.239
12 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha 1:19.064 49:28.503 +2.368
13 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 1:19.971 1:19.092 +2.396
14 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 1:20.978 1:19.201 +2.505
15 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 1:19.215 1:19.878 +2.519
16 22   JJ Lehto Dallara-Judd 1:19.291 1:20.029 +2.595
17 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 1:20.378 1:19.647 +2.951
18 29   Éric Bernard Lola-Ford 1:20.442 1:19.785 +3.089
19 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 1:21.737 1:20.049 +3.353
20 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 1:20.050 1:20.551 +3.354
21 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 1:20.200 1:20.535 +3.504
22 16   Ivan Capelli Leyton House-Ilmor 1:20.252 1:21.053 +3.556
23 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 1:21.257 1:20.322 +3.626
24 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 1:20.823 1:22.072 +4.127
25 12   Johnny Herbert Lotus-Judd 1:20.830 1:22.964 +4.134
26 9   Michele Alboreto Footwork-Porsche 1:21.429 1:21.178 +4.482
27 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini 1:21.737 1:21.225 +4.529
28 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:22.258 1:22.398 +5.562
29 10   Stefan Johansson Footwork-Porsche 1:22.938 1:22.598 +5.902
30 18   Fabrizio Barbazza AGS-Ford 1:22.899 1:23.920 +6.203

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 67 1:29:52.205 1 10
2 5   Nigel Mansell Williams-Renault 67 + 1.336 2 6
3 1   Ayrton Senna McLaren-Honda 67 + 57.356 3 4
4 33   Andrea de Cesaris Jordan-Ford 66 + 1 volta 11 3
5 19   Roberto Moreno Benetton-Ford 66 + 1 volta 9 2
6 29   Éric Bernard Lola-Ford 66 + 1 volta 18 1
7 24   Gianni Morbidelli Minardi-Ferrari 66 + 1 volta 23
8 25   Thierry Boutsen Ligier-Lamborghini 65 + 2 voltas 14
9 11   Mika Häkkinen Lotus-Judd 65 + 2 voltas 24
10 12   Johnny Herbert Lotus-Judd 65 + 2 voltas 25
11 4   Stefano Modena Tyrrell-Honda 65 + 2 voltas 8
12 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Honda 64 + 3 voltas 13
Ret 8   Mark Blundell Brabham-Yamaha 54 Motor 12
Ret 32   Bertrand Gachot Jordan-Ford 51 Trompo 20
Ret 30   Aguri Suzuki Lola-Ford 48 Caixa de cambios 19
Ret 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 44 Rodamento da roda 6
Ret 28   Jean Alesi Ferrari 42 Embrague 4
Ret 22   JJ Lehto Dallara-Judd 30 Motor 16
Ret 9   Michele Alboreto Footwork-Porsche 24 Motor 26
Ret 7   Martin Brundle Brabham-Yamaha 20 Roda 17
Ret 16   Ivan Capelli Leyton House-Ilmor 19 Motor 22
Ret 27   Alain Prost Ferrari 16 Alternador 7
Ret 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Ilmor 15 Motor 21
Ret 14   Olivier Grouillard Fondmetal-Ford 13 Motor 10
Ret 2   Gerhard Berger McLaren-Honda 5 Motor 5
Ret 23   Pierluigi Martini Minardi-Ferrari 4 Trompo 15
NSC 26   Érik Comas Ligier-Lamborghini
NSC 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford
NSC 10   Stefan Johansson Footwork-Porsche
NSC 18   Fabrizio Barbazza AGS-Ford
NSCP 34   Nicola Larini Lambo-Lamborghini
NSCP 35   Eric van de Poele Lambo-Lamborghini
NSCP 31   Pedro Chaves Coloni-Ford
NSCP 21   Emanuele Pirro Dallara-Judd
Source:[2]

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos de ambos grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1991
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1991
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1991
Carreira anterior:
Gran Premio de México de 1990
Gran Premio de México Carreira seguinte:
Gran Premio de México de 1992

Referencias editar

  1. "History | Weather Underground". Wunderground.com. Consultado o 2013-10-26. 
  2. "1991 Mexican Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar