Gran Premio de México de 1990

O Gran Premio de México de 1990 de Fórmula 1 celebrouse na Cidade de México o 24 de xuño de 1990. A carreira, foi a sexta da Fórmula Un de 1990. Foi o 14º Gran Premio de México e o quinto desde o regreso ao calendario do Mundial do Autódromo Irmáns Rodríguez, logo da súa renovación. Celebrouse sobre 69 voltas ao circuíto de catro quilómetros por unha distancia de carreira de 305 quilómetros.

Gran Premio de México de 1990
Detalles da carreira
Carreira 6 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1990.
Trazado do circuíto de Hermanos Rodríguez.
Trazado do circuíto de Hermanos Rodríguez.
Data 24 de xuño 1990
Nome oficial XIV Gran Premio de México
Localización Autódromo Hermanos Rodríguez, Cidade de México,México
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´421 km
Distancia 69 voltas, 305´049 km
ClimaCuberto
21 °C[1]
Pole position
Piloto Austria Gerhard Berger McLaren-Honda
Tempo 1:17.227
Volta rápida
Piloto Francia Alain Prost Ferrari
Tempo 1:17.958 na volta 58
Podio
Primeiro Francia Alain Prost Ferrari
Segundo Nigel Mansell Ferrari
Terceiro Austria Gerhard Berger McLaren-Honda

A carreira gañouna o campión do mundo reinante, o piloto francés Alain Prost pilotando un Ferrari 641. Foi a segunda vitoria de Prost no ano logo de gañar o Gran Premio do Brasil de 1990. Prost gañou a carreira por 26 segundos sobre o seu compañeiro de equipo, o británico Nigel Mansell. O terceiro foi o piloto austríaco Gerhard Berger, que pilotaba un McLaren MP4/5B.

A vitoria de Prost e o terceiro posto de Berger, e unha picada nun pneumático no coche de Ayrton Senna, ao final da carreira, permitiron que ambos pilotos achegásense a oito puntos de Senna.

Informe editar

Cualificación editar

Non houbo cambios na aliñación cando o show da F1 trasladouse á Cidade de México. O clima estivo cambiante durante a fin de semana, collendo a algúns pilotos desprevidos, o equipo de Larrousse levou a peor parte o sábado pola mañá cando ambos pilotos tiveron grandes accidentes, pero tanto Aguri Suzuki como Éric Bernard lograron clasificarse para a carreira, pero todo non foi tan bo en Leyton House, onde tanto Ivan Capelli como Maurício Gugelmin non se clasificaron. Na parte dianteira da grella houbo unha pequena sorpresa con Gerhard Berger que logrou a pole position por diante de Riccardo Patrese, Ayrton Senna, Nigel Mansell, Thierry Boutsen, Jean Alesi, Pierluigi Martini, Nelson Piquet, Satoru Nakajima e Stefano Modena, con Alain Prost, descontento coa cualificación do seu Ferrari que só puido ser 13º. Roberto Moreno foi descualificado por recibir un empurrón no inicio da cualificación.[2]

Carreira editar

O sol saudou aos pilotos o día da carreira e na saída Patrese afastouse de Senna, Berger, Boutsen e Piquet. Senna estaba desesperado por pasar a Patrese e ao comezo da volta 2 púxose na cabeza, levando a Berger con el. O dúo de McLaren saíu disparado abrindo distancia, mentres que atrás a acción era grande, con Prost atacando a través da pista logo da súa mala posición na grella e con Piquet situándose terceiro. A carreira de Berger en segundo lugar chegou ao seu fin cedo cando tivo que parar para poñer pneumáticos novos na volta 13, deixando a Piquet en segundo lugar, pero baixo a inmensa presión do seu vello rival Nigel Mansell, que foi capaz de pasarlle pouco despois. Con todo, foi Prost quen sorprendeu a todos mentres continuaba o seu ataque a través da pista, tomando o segundo posto de Mansell a 15 voltas para chegar a meta. Prost procedeu a recortar distancia con Senna, que estaba empezando a perder velocidade por problemas cos pneumáticos. O brasileiro apostara pola durabilidade dos pneumáticos e non facer unha parada para poñer cauchos novos. Na volta 60, Prost superou a Senna cun simple movemento e tres voltas máis tarde, o pneumático traseiro de Senna estalou, obrigándoo a retirarse do seu 100º Gran Premio. A verdadeira batalla acabou sendo polo segundo lugar entre Mansell e Berger, que culminou co agora lendario adiantamento de Mansell polo exterior de Berger entrando na ultrarrápida curva Peraltada. Algúns o chamaron valente, outros o chamaron suicida, pero de calquera xeito Mansell terminou segundo detrás de Prost con Berger terceiro seguido de Alessandro Nannini, Boutsen e Piquet.

Clasificación editar

Pre Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Tempo Diferenza
1 14   Olivier Grouillard Osella-Ford 1:25.281
2 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:25.456 +0.175
3 33   Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:26.724 +1.443
4 30   Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:27.511 +2.230
5 18   Yannick Dalmas AGS-Ford 1:27.830 +2.549
6 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford 1:28.499 +3.218
7 31   Bertrand Gachot Coloni-Subaru 1:28.805 +3.524
8 34   Claudio Langes EuroBrun-Judd 1:40.414 +15.133
9 39   Bruno Giacomelli Life 4:07.475 +2:42.194

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 28   Gerhard Berger McLaren-Honda 1:17.227 1:17.850
2 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 1:18.215 1:17.498 +0.271
3 27   Ayrton Senna McLaren-Honda 1:18.417 1:17.670 +0.443
4 2   Nigel Mansell Ferrari 1:17.938 1:17.732 +0.505
5 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 1:19.062 1:17.883 +0.656
6 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 1:18.727 1:18.282 +1.055
7 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 1:18.526 1:18.590 +1.299
8 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 1:19.022 1:18.561 +1.334
9 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 1:19.551 1:18.575 +1.348
10 8   Stefano Modena Brabham-Judd 1:18.592 1:19.817 +1.365
11 11   Derek Warwick Lotus-Lamborghini 1:19.557 1:18.951 +1.724
12 12   Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 1:19.769 1:18.994 +1.767
13 1   Alain Prost Ferrari 1:19.378 1:19.026 +1.799
14 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 1:19.909 1:19.227 +2.000
15 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 1:21.635 1:19.865 +2.638
16 24   Paolo Barilla Minardi-Ford 1:19.897 1:21.242 +2.670
17 9   Michele Alboreto Arrows-Ford 1:21.212 1:19:941 +2.714
18 21   Emanuele Pirro Dallara-Ford 1:21.067 1:20.044 +2.817
19 30   Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 1:21.077 1:20.268 +3.041
20 14   Olivier Grouillard Osella-Ford 1:20.274 1:21.167 +3.047
21 7   David Brabham Brabham-Judd 1:20.447 1:20.636 +3.220
22 26   Philippe Alliot Ligier-Ford 1:21.451 1:20.657 +3.430
23 35   Gregor Foitek Onyx-Ford 1:21.012 1:21.400 +3.785
24 25   Nicola Larini Ligier-Ford 1:21.584 1:21.116 +3.889
25 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 1:21.273 1:21.677 +4.046
26 36   JJ Lehto Onyx-Ford 1:21.519 1:21.687 +4.292
27 16   Ivan Capelli Leyton House-Judd 1:23.639 1:21.544 +4.317
28 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Judd 1:22.612 1:21.665 +4.438
29 10   Alex Caffi Arrows-Ford 1:22.278 1:22.154 +4.927
30 33   Roberto Moreno EuroBrun-Judd 1:21.142 +3.915

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1   Alain Prost Ferrari 69 1:32:35.783 13 9
2 2   Nigel Mansell Ferrari 69 + 25.351 4 6
3 28   Gerhard Berger McLaren-Honda 69 + 25.530 1 4
4 19   Alessandro Nannini Benetton-Ford 69 + 41.099 14 3
5 5   Thierry Boutsen Williams-Renault 69 + 46.669 5 2
6 20   Nelson Piquet Benetton-Ford 69 + 46.943 8 1
7 4   Jean Alesi Tyrrell-Ford 69 + 49.077 6
8 12   Martin Donnelly Lotus-Lamborghini 69 + 1:06.142 12
9 6   Riccardo Patrese Williams-Renault 69 + 1:09.918 2
10 11   Derek Warwick Lotus-Lamborghini 68 + 1 volta 11
11 8   Stefano Modena Brabham-Judd 68 + 1 volta 10
12 23   Pierluigi Martini Minardi-Ford 68 + 1 volta 7
13 22   Andrea de Cesaris Dallara-Ford 68 + 1 volta 15
14 24   Paolo Barilla Minardi-Ford 67 + 2 voltas 16
15 35   Gregor Foitek Onyx-Ford 67 + 2 voltas 23
16 25   Nicola Larini Ligier-Ford 67 + 2 voltas 24
17 9   Michele Alboreto Arrows-Ford 66 + 3 voltas 17
18 26   Philippe Alliot Ligier-Ford 66 + 3 voltas 22
19 14   Olivier Grouillard Osella-Ford 65 + 4 voltas 20
20 27   Ayrton Senna McLaren-Honda 63 Pneumático 3
Ret 36   JJ Lehto Onyx-Ford 26 Motor 26
Ret 29   Éric Bernard Lola-Lamborghini 12 Freos 25
Ret 30   Aguri Suzuki Lola-Lamborghini 11 Colisión 19
Ret 3   Satoru Nakajima Tyrrell-Ford 11 Colisión 9
Ret 7   David Brabham Brabham-Judd 11 Eléctrico 21
Ret 21   Emanuele Pirro Dallara-Ford 10 Motor 18  
DSC 33   Roberto Moreno EuroBrun-Judd Empurrado na saída    
NSC 16   Ivan Capelli Leyton House-Judd        
NSC 15   Maurício Gugelmin Leyton House-Judd        
NSC 10   Alex Caffi Arrows-Ford        
NSCP 18   Yannick Dalmas AGS-Ford        
NSCP 17   Gabriele Tarquini AGS-Ford        
NSCP 31   Bertrand Gachot Coloni-Subaru        
NSCP 34   Claudio Langes EuroBrun-Judd        
NSCP 39   Bruno Giacomelli Life        
Fonte:[3]

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos de ambos grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Canadá de 1990
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1990
Carreira seguinte:
Gran Premio de Francia de 1990
Carreira anterior:
Gran Premio de México de 1989
Gran Premio de México Carreira seguinte:
Gran Premio de México de 1991

Referencias editar

  1. "History | Weather Underground". Wunderground.com. Consultado o 2013-10-26. 
  2. "EuroBrun – Profile". Arquivado dende o orixinal o 30 de maio de 2009. Consultado o 2009-05-28. 
  3. "1990 Mexican Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar