Gran Premio de Italia de 1983

O Gran Premio de Italia de 1983 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Monza o 13 de setembro de 1983. A carreira, que se disputou sobre 52 voltas, foi a décimo terceira proba da tempada de 1983. A carreira foi o 53º Gran Premio de Italia.

Italia Gran Premio de Italia de 1983
Detalles da carreira
Carreira 13 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983.
Trazado do circuíto de Monza
Trazado do circuíto de Monza
Data 11 de setembro 1983
Nome oficial LIII Gran Premio d'Italia
Localización Autodromo Nazionale Monza, Monza, Italia
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´800 km
Distancia 52 voltas, 301´600 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW
Tempo 1:29.122
Volta rápida
Piloto Nelson Piquet Brabham-BMW
Tempo 1:34.431 na volta 20
Podio
Primeiro Nelson Piquet Brabham-BMW
Segundo Francia René Arnoux Ferrari
Terceiro Eddie Cheever Renault

A carreira foi o escenario dun espectáculo moi infrecuente nos pits. Logo de terminar a súa parada en boxes o McLaren- TAG de Niki Lauda parouse diante dos boxes de Brabham. O dono do equipo Brabham (e o xefe da Asociación de Construtores de Fórmula Un) Bernie Ecclestone saíu e axudou a darlle un empurrón ao McLaren para que volvera á carreira.

Durante a cualificación Nelson Piquet rexistrou unha velocidade máxima de 306 km/h no seu Brabham BT52 con motor BMW. Os únicos outros pilotos para romper a barreira dos 300 km/h foron o seu compañeiro de equipo Riccardo Patrese e o McLaren de Niki Lauda e John Watson. Esta foi a primeira carreira na que os dous McLaren utilizaron os novos motores turbo TAG - Porsche en lugar do motor Cosworth DFV V8 que o equipo utilizara desde 1968 (Lauda debutara co motor TAG na carreira anterior no Países Baixos, mentres que Watson aínda usou o DFV).

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:30.253 1:29.122
2 27   Patrick Tambay Ferrari 1:31.036 1:29.650 +0.528
3 28   René Arnoux Ferrari 1:30.799 1:29.901 +0.779
4 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:30.202 1:30.475 +1.080
5 15   Alain Prost Renault 1:32.244 1:31.144 +2.022
6 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:31.295 1:31.272 +2.150
7 16   Eddie Cheever Renault 1:31.613 1:31.564 +2.442
8 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1:32.590 1:31.628 +2.506
9 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:34.161 1:31.959 +2.837
10 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 1:32.407 1:32.593 +3.285
11 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 1:34.610 1:32.423 +3.301
12 35   Derek Warwick Toleman-Hart 1:33.738 1:32.677 +3.555
13 8   Niki Lauda McLaren-TAG 1:33.190 1:33.133 +4.011
14 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:35.489 1:33.384 +4.262
15 7   John Watson McLaren-TAG 1:35.928 1:34.705 +5.583
16 1   Keke Rosberg Williams-Ford 1:36.631 1:35.291 +6.169
17 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 1:37.862 1:35.483 +6.361
18 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:36.968 1:35.624 +6.502
19 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:37.270 1:36.220 +7.098
20 29   Marc Surer Arrows-Ford 1:36.796 1:36.435 +7.313
21 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:37.677 1:36.619 +7.497
22 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:37.565 1:36.644 +7.522
23 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:36.647 +7.525
24 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:36.788 1:37.319 +7.666
25 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:38.577 1:36.834 +7.712
26 34   Johnny Cecotto Theodore-Ford 1:37.105 1:37.634 +7.983
27 26   Raul Boesel Ligier-Ford 1:37.798 1:37.186 +8.064
28 2   Jacques Laffite Williams-Ford 1:37.277 1:37.245 +8.123
29 17   Kenny Acheson RAM-Ford 1:37.755 1:37.272 +8.150
Fonte:[1]

Carreira editar

Pos Piloto Construtor voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 52 1:23:10.880 4 9
2 28   René Arnoux Ferrari 52 + 10.212 3 6
3 16   Eddie Cheever Renault 52 + 18.612 7 4
4 27   Patrick Tambay Ferrari 52 + 29.023 2 3
5 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 52 + 53.680 8 2
6 35   Derek Warwick Toleman-Hart 52 + 1:13.348 12 1
7 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 52 + 1:33.922 14  
8 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 52 + 1:36.035 11  
9 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 51 + 1 volta 19  
10 29   Marc Surer Arrows-Ford 51 + 1 volta 20  
11 1   Keke Rosberg Williams-Ford 51 + 1 volta 16  
12 34   Johnny Cecotto Theodore-Ford 50 + 2 voltas 26  
13 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 50 + 2 voltas 21  
Ret 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 45 Motor 25  
Ret 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 44 Sistema combustible 22  
Ret 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 41 Motor 18  
Ret 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 35 Desfalecemento 9  
Ret 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 28 Embrague 24  
Ret 15   Alain Prost Renault 26 Turbo 5  
Ret 8   Niki Lauda McLaren-TAG 24 Eléctrico 13  
Ret 7   John Watson McLaren-TAG 13 Eléctrico 15  
Ret 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 10 Caixa de cambios 23  
Ret 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 4 Turbo 10  
Ret 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 4 Distribuidor 17  
Ret 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 2 Motor 1  
Ret 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 2 Colisión 6  
NSC 26   Raul Boesel Ligier-Ford    
NSC 2   Jacques Laffite Williams-Ford    
NSC 17   Kenny Acheson RAM-Ford        

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio dos Países Baixos de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1982
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1984

Notas editar

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

  1. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 202. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar