Gran Premio de Europa de 1983

O Gran Premio de Europa de 1983 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no circuíto de Brands Hatch o 25 de setembro de 1983. Esta carreira viu a Bruno Giacomelli lograr o seu último punto nun campionato, e foi a primeira carreira do médico e actual propietario do circuíto Jonathan Palmer. Tamén tivo lugar exactamente 22 anos antes da primeira carreira do A1 Grand Prix de Brands Hatch, o 25 de setembro de 2005. Foi a única carreira na historia da F1 en que ambos coches Toleman terminaron nos puntos.

Unión Europea Gran Premio de Europa de 1983
Detalles da carreira
Carreira 14 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983.
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Data 25 de setembro 1983
Nome oficial I Gran Premio de Europa
Localización Circuíto de Brands Hatch, Kent, Inglaterra
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´206 km
Distancia 76 voltas, 319´656 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Italia Elio de Angelis Lotus-Renault
Tempo 1:12.092
Volta rápida
Piloto Nigel Mansell Lotus-Renault
Tempo 1:14.342 na volta 70
Podio
Primeiro Nelson Piquet Brabham-BMW
Segundo Francia Alain Prost Renault
Terceiro Nigel Mansell Lotus-Renault

Palmer debutou nun terceiro coche de Williams nunha única aparición.[1] Era o piloto de probas de Williams e piloto de fábrica de Honda ese ano, a carreira foi a recompensa que deulle Frank Williams polo seu traballo duro.[1]

Tamén foi a última aparición do equipo Theodore Racing, que deixou a F1 antes da seguinte carreira en Suráfrica.[2]

Cualificación editar

Elio de Angelis logrou a pole cun tempo que foi de 2´8 segundos máis lento que o tempo da pole do Gran Premio do Reino Unido de 1982 en Brands Hatch establecido por Keke Rosberg no Williams FW08 con Efecto solo. O tempo De Angelis tamén foi 3´6 segundos máis rápido que o tempo da pole de Rosberg na Carreira de Campións fóra de campionato que se disputou no circuíto no principio do ano.

Lotus e Brabham dominaron a cualificación, co compañeiro de equipo de De Angelis Nigel Mansell terceiro cualificado e o Brabham con motor BMW de Riccardo Patrese segundo na grella e Nelson Piquet cuarto. Lotus e Brabham foron os únicos equipos que conseguiron un tempo por baixo de 1:13.0 durante a cualificación. O líder do Mundial Alain Prost cualificou oitavo no Renault RE40, un posto por detrás o seu compañeiro de equipo Eddie Cheever, estaban separados dos catro primeiros polos Ferraris de René Arnoux (5º) e Patrick Tambay (6º).

Keke Rosberg, foi o máis rápido dos non turbos no seu Williams con motor Ford, estaba na parte traseira da grella no posto 16 da grella, case 3 segundos máis lento que o Renault turbo alimentado do Lotus de Angelis. O tempo de Rosberg foi de 0´8 segundos máis rápido que o do súa pole na carreira de campións case 5 meses atrás (o casco de Rosberg lucía un adhesivo de "I love turbo" (amo o turbo), para lembrar a Williams a necesidade do motor Honda turbo que usarían na próxima carreira para ser competitivos). Kenny Acheson ( RAM - Ford), Corrado Fabi (Osella - Alfa Romeo) e Jacques Laffite (Williams-Ford) non puideron clasificarse mentres que o Theodore-Ford de Johnny Cecotto retirouse antes do inicio da fin de semana. Foi a segunda non-cualificación consecutiva de Laffite logo de non lograr clasificarse na carreira anterior en Italia, foi a terceira (e última) vez da súa longa carreira. O seu fracaso anterior para cualificar foi en 1975 cando non puido clasificarse para o Gran Premio de Mónaco.

Clasificación editar

Cualificación editar

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Diferenza
1 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 1:12.342 1:12.092
2 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:13.475 1:12.458 +0.366
3 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 1:12.623 1:13.089 +0.531
4 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 1:12.724 1:13.095 +0.632
5 28   René Arnoux Ferrari 1:13.596 1:13.113 +1.021
6 27   Patrick Tambay Ferrari 1:13.898 1:13.157 +1.065
7 16   Eddie Cheever Renault 1:13.592 1:13.253 +1.161
8 15   Alain Prost Renault 1:13.342 1:13.526 +1.250
9 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:13.679 1:14.750 +1.587
10 7   John Watson McLaren-TAG 1:14.296 1:13.783 +1.691
11 35   Derek Warwick Toleman-Hart 1:14.411 1:13.855 +1.763
12 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:15.521 1:13.949 +1.857
13 8   Niki Lauda McLaren-TAG 1:15.266 1:13.972 +1.880
14 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:14.403 1:15.440 +2.311
15 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 1:14.727 1:15.174 +2.635
16 1   Keke Rosberg Williams-Ford 1:14.917 1:15.252 +2.825
17 29   Marc Surer Arrows-Ford 1:15.346 1:15.501 +3.254
18 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 1:16.094 1:15.428 +3.336
19 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 1:16.525 1:15.912 +3.820
20 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:17.134 1:16.640 +4.548
21 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:16.769 1:17.454 +4.677
22 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:17.141 1:16.880 +4.788
23 26   Raul Boesel Ligier-Ford 1:17.177 1:17.593 +5.085
24 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:17.850 1:17.408 +5.316
25 42   Jonathan Palmer Williams-Ford 1:17.432 1:17.524 +5.340
26 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:17.456 1:17.936 +5.364
27 17   Kenny Acheson RAM-Ford 1:17.577 1:18.069 +5.485
28 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo 1:19.087 1:17.816 +5.724
29 2   Jacques Laffite Williams-Ford 1:18.467 1:18.261 +6.169
Ret 34   Johnny Cecotto Theodore-Ford
Fonte:[3]

Carreira editar

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5   Nelson Piquet Brabham-BMW 76 1:36:45.865 4 9
2 15   Alain Prost Renault 76 + 6.571 8 6
3 12   Nigel Mansell Lotus-Renault 76 + 30.315 3 4
4 22   Andrea de Cesaris Alfa Romeo 76 + 34.396 14 3
5 35   Derek Warwick Toleman-Hart 76 + 44.915 11 2
6 36   Bruno Giacomelli Toleman-Hart 76 + 52.190 12 1
7 6   Riccardo Patrese Brabham-BMW 76 + 1:12.684 2  
8 9   Manfred Winkelhock ATS-BMW 75 + 1 volta 9  
9 28   René Arnoux Ferrari 75 + 1 volta 5  
10 16   Eddie Cheever Renault 75 + 1 volta 7  
11 30   Thierry Boutsen Arrows-Ford 75 + 1 volta 18  
12 33   Roberto Guerrero Theodore-Ford 75 + 1 volta 21  
13 42   Jonathan Palmer Williams-Ford 74 + 2 voltas 25  
14 40   Stefan Johansson Spirit-Honda 74 + 2 voltas 19  
15 26   Raul Boesel Ligier-Ford 73 + 3 voltas 23  
Ret 27   Patrick Tambay Ferrari 67 Trompo 6  
Ret 3   Michele Alboreto Tyrrell-Ford 64 Motor 26  
Ret 32   Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 63 Acelerador 24  
Ret 29   Marc Surer Arrows-Ford 50 Motor 17  
Ret 1   Keke Rosberg Williams-Ford 43 Motor 16  
Ret 23   Mauro Baldi Alfa Romeo 39 Embrague 15  
Ret 7   John Watson McLaren-TAG 36 Trompo 10  
Ret 4   Danny Sullivan Tyrrell-Ford 27 Fuga aceite 20  
Ret 8   Niki Lauda McLaren-TAG 25 Motor 13  
Ret 11   Elio de Angelis Lotus-Renault 12 Bomba aceite 1  
Ret 25   Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 0 Embrague 22  
NSC 17   Kenny Acheson RAM-Ford    
NSC 31   Corrado Fabi Osella-Alfa Romeo    
NSC 2   Jacques Laffite Williams-Ford        

Posicións logo da carreira editar

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suráfrica de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1977
(designado Gran Premio de Europa)
Gran Premio de Europa Carreira seguinte:
Gran Premio de Europa de 1984

Notas editar

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

  1. 1,0 1,1 "8W - Who? - Jonathan Palmer". Forix.autosport.com. Consultado o 2012-06-17. 
  2. "Roberto Guerrero - Biography". Arquivado dende o orixinal o 16 de novembro de 2007. Consultado o 26 de abril de 2015. 
  3. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 210. ISBN 0-905138-25-2. 

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar