Gran Premio de Austria de 1982
O Gran Premio de Austria de 1982 foi unha carreira do Campionato do Mundo Fórmula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 15 de agosto de 1982. Foi a 13ª carreira da tempada de Fórmula Un de 1982, o 15º Gran Premio de Austria e a décima terceira que se celebrou en Österreichring. A carreira levouse a cabo sobre 53 voltas ao circuíto de 5´942 quilómetros para unha distancia total de carreira de 315 quilómetros. A carreira foi gañada polo Lotus de Elio de Angelis, que mantivo baixo control a Keke Rosberg no Williams para gañar por apenas 0,050 segundos, ou menos de metade da lonxitude do coche.
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 13 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1982. | ||
 Trazado do circuíto de Österreichring. | ||
| Data | 15 de agosto de 1982 | |
| Nome oficial | XV Großer Preis von Österreich | |
| Localización | Circuíto de Österreichring, Spielberg, Estiria, Austria | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 5´942 km | |
| Distancia | 53 voltas, 314´926 km | |
| Clima | Asollado, cálido | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Nelson Piquet
|
Brabham-BMW |
| Tempo | 1:27.612 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW |
| Tempo | 1:33.699 na volta 5 | |
| Podio | ||
| Primeiro |  Elio de Angelis
|
Lotus-Ford |
| Segundo |  Keke Rosberg
|
Williams-Ford |
| Terceiro |  Jacques Laffite
|
Ligier-Matra |
Resumo da carreira editar
Engadiuse unha chicane na entrada aos boxes no principio do ano. Nelson Piquet no Brabham lideraba na primeira curva desde a pole position, mentres que o Renault de Alain Prost pasou ao compañeiro de equipo de Piquet Riccardo Patrese para ser segundo. Máis atrás, houbo unha colisión que eliminou os dous Alfa Romeo de Andrea de Cesaris e Bruno Giacomelli, así como ao Williams de Derek Daly. A vantaxe de Prost sobre Patrese durou só unhas cantas curvas antes de que o italiano vólvese a pasalo. Na volta 2, Patrese arrebatou o liderado a Piquet e os dous Brabhams inmediatamente comezaron a afastarse cos seus tanques medio cheos.
Pouco antes da metade da carreira, Piquet fixo a primeira parada planificada en boxes para botar combustible e cambiar os pneumáticos, na historia moderna da F1. Reincorporouse en cuarto lugar, xusto por diante de Keke Rosberg, logo de perder a posición con Prost e Elio de Angelis. Varias voltas logo de Piquet, Patrese fixo a súa parada. Nese momento, tiña unha vantaxe suficiente para reincorporarse á carreira en primeira posición, aínda que agora só cuns poucos segundos por diante de Prost. O Brabham e o Renault estaban igualados logo da parada, e a diferenza de Patrese con Prost mantíñase relativamente estable. Pero, só un par de voltas logo da súa parada, Patrese sufriu un fallo de motor, o que lle fixo trompear. Prost herdou unha cómoda vantaxe con de Angelis e con Piquet terceiro.
Con todo, o actual campión do mundo loitaba desde a súa parada en boxes, incapaz de achegarse aos líderes, estaba loitando para manterse por diante de Rosberg. Só un par de voltas logo da saída do seu compañeiro de equipo, Piquet retirouse cunha falla eléctrica. Libre do Brabham, Rosberg comezou achegándose a de Angelis, pouco apouco pero reducindo a brecha de 10 segundos. Prost, pola súa banda, parecía sereno coa súa vantaxe de medio minuto antes de sufrir un fallo mecánico a 5 voltas do final.
Isto deixou a de Angelis líder, listo para a súa primeira vitoria, pero Rosberg, que reducira a vantaxe de de Angelis a só uns segundos, parecía voar agora que a súa primeira vitoria parecía próxima, e o finlandés comezou a acercarse máis rapidamente. Na última volta, Rosberg reduciu á brecha a só 1,6 segundos. Acercouse rapidamente no último viraxe, de Angelis aparentemente sucumbía á presión, pero na última curva De Angelis defendeu con calma a liña interior, e Rosberg non puido coller a trazada. A súa axustada entrada na curva causou que de Angelis derrapara na saída, o que permitiu Rosberg intentalo polo interior na recta final, só para perder por só 0,050 segundos, ou menos da metade da lonxitude dun coche.
De Angelis celebrou con ledicia a súa primeira vitoria, mentres que Rosberg aumentaba as súas posibilidades no campionato malia perder a súa primeira vitoria por unha marxe mínima, pasando por diante de John Watson no segundo lugar no campionato, que realmente era o liderado, xa que o líder oficial do campionato Didier Pironi estaba fóra polo resto da tempada con lesións nas pernas. O Ligier de Jacques Laffite completou o podio, mentres que o Ferrari de Patrick Tambay, o McLaren de Niki Lauda e o Arrows de Mauro Baldi completaron os puntos.
A vitoria por De Angelis foi a última celebrada por Colin Chapman co famoso acto de lanzar a súa gorra de tea ao aire logo dunha vitoria de Lotus. Tamén sería a última vitoria dun Lotus construído por Chapman, e a última vitoria dun Lotus ata o Gran Premio de Portugal de 1985.
Clasificación editar
Cualificación editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 1:27.612 | — |
| 2 | 2 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 1:27.971 | +0.359 |
| 3 | 15 | Alain Prost
|
Renault | 1:28.864 | +1.252 |
| 4 | 27 | Patrick Tambay
|
Ferrari | 1:29.522 | +1.910 |
| 5 | 16 | René Arnoux
|
Renault | 1:30.261 | +2.649 |
| 6 | 6 | Keke Rosberg
|
Williams-Ford | 1:30.300 | +2.688 |
| 7 | 11 | Elio de Angelis
|
Lotus-Ford | 1:31.626 | +4.014 |
| 8 | 3 | Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford | 1:31.814 | +4.202 |
| 9 | 5 |  Derek Daly
|
Williams-Ford | 1:32.062 | +4.450 |
| 10 | 8 |  Niki Lauda
|
McLaren-Ford | 1:32.131 | +4.519 |
| 11 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo | 1:32.308 | +4.696 |
| 12 | 12 |  Nigel Mansell
|
Lotus-Ford | 1:32.881 | +5.269 |
| 13 | 23 | Bruno Giacomelli
|
Alfa Romeo | 1:32.950 | +5.338 |
| 14 | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Matra | 1:32.957 | +5.345 |
| 15 | 35 | Derek Warwick
|
Toleman-Hart | 1:33.208 | +5.596 |
| 16 | 14 |  Roberto Guerrero
|
Ensign-Ford | 1:33.555 | +5.943 |
| 17 | 36 | Teo Fabi
|
Toleman-Hart | 1:33.971 | +6.359 |
| 18 | 7 | .svg){kind=small} Reino Unido John Watson
|
McLaren-Ford | 1:34.164 | +6.554 |
| 19 | 4 | Brian Henton
|
Tyrrell-Ford | 1:34.184 | +6.572 |
| 20 | 20 | Chico Serra
|
Fittipaldi-Ford | 1:34.187 | +6.575 |
| 21 | 29 |  Marc Surer
|
Arrows-Ford | 1:34.422 | +6.810 |
| 22 | 25 |  Eddie Cheever
|
Ligier-Matra | 1:34.620 | +7.008 |
| 23 | 30 | Mauro Baldi
|
Arrows-Ford | 1:34.715 | +7.103 |
| 24 | 17 | Rupert Keegan
|
March-Ford | 1:34.770 | +7.158 |
| 25 | 9 |  Manfred Winkelhock
|
ATS-Ford | 1:34.984 | +7.372 |
| 26 | 33 | Tommy Byrne
|
Theodore-Ford | 1:34.985 | +7.373 |
| 27 | 18 | Raul Boesel
|
March-Ford | 1:35.149 | +7.537 |
| 28 | 31 | Jean-Pierre Jarier
|
Osella-Ford | 1:35.206 | +7.594 |
| 29 | 10 |  Eliseo Salazar
|
ATS-Ford | 1:35.271 | +7.659 |
Carreira editar
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 11 | Elio de Angelis
|
Lotus-Ford | 53 | 1:25:02.212 | 7 | 9 |
| 2 | 6 | Keke Rosberg
|
Williams-Ford | 53 | + 0.050 | 6 | 6 |
| 3 | 26 | Jacques Laffite
|
Ligier-Matra | 52 | + 1 volta | 14 | 4 |
| 4 | 27 | Patrick Tambay
|
Ferrari | 52 | + 1 volta | 4 | 3 |
| 5 | 8 | Niki Lauda
|
McLaren-Ford | 52 | +1 volta | 10 | 2 |
| 6 | 30 | Mauro Baldi
|
Arrows-Ford | 52 | +1 volta | 23 | 1 |
| 7 | 20 | Chico Serra
|
Fittipaldi-Ford | 51 | +2 voltas | 20 | |
| 8 | 15 | Alain Prost
|
Renault | 48 | Inxección | 3 | |
| 9 | 7 | John Watson
|
McLaren-Ford | 44 | Motor | 18 | |
| Ret | 4 | Brian Henton
|
Tyrrell-Ford | 32 | Motor | 19 | |
| Ret | 1 | Nelson Piquet
|
Brabham-BMW | 31 | Eléctrico | 1 | |
| Ret | 33 | Tommy Byrne
|
Theodore-Ford | 28 | Trompo | 26 | |
| Ret | 29 | Marc Surer
|
Arrows-Ford | 28 | Motor | 21 | |
| Ret | 2 | Riccardo Patrese
|
Brabham-BMW | 27 | Motor | 2 | |
| Ret | 25 | Eddie Cheever
|
Ligier-Matra | 22 | Motor | 22 | |
| Ret | 12 | Nigel Mansell
|
Lotus-Ford | 17 | Motor | 12 | |
| Ret | 16 | René Arnoux
|
Renault | 16 | Inxección | 5 | |
| Ret | 9 | Manfred Winkelhock
|
ATS-Ford | 15 | Trompo | 25 | |
| Ret | 35 | Derek Warwick
|
Toleman-Hart | 7 | Suspensión | 15 | |
| Ret | 36 | Teo Fabi
|
Toleman-Hart | 7 | Transmisión | 17 | |
| Ret | 14 | Roberto Guerrero
|
Ensign-Ford | 6 | Trompo | 16 | |
| Ret | 3 | Michele Alboreto
|
Tyrrell-Ford | 1 | Trompo | 8 | |
| Ret | 17 | Rupert Keegan
|
March-Ford | 1 | DirecciónSteering | 24 | |
| Ret | 5 | Derek Daly
|
Williams-Ford | 0 | Colisión | 9 | |
| Ret | 22 | Andrea de Cesaris
|
Alfa Romeo | 0 | Colisión | 11 | |
| Ret | 23 | Bruno Giacomelli
|
Alfa Romeo | 0 | Colisión | 13 | |
| NSC | 18 | Raul Boesel
|
March-Ford | ||||
| NSC | 31 | Jean-Pierre Jarier
|
Osella-Ford | ||||
| NSC | 10 | Eliseo Salazar
|
ATS-Ford |
Posicións logo da carreira editar
|
|
- Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1982 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1982 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Suíza de 1982 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Austria de 1981 |
Gran Premio de Austria | Carreira seguinte: Gran Premio de Austria de 1983 |
Notas editar
- Líderes por volta: Nelson Piquet 1 (1), Riccardo Patrese 26 (2-27), Alain Prost 21 (28-48), Elio de Angelis 5 (49-53)
- Primeira vitoria para: Elio de Angelis
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.
Ligazóns externas editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Austria de 1982 |
| A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |