Flogopita
A flogopita é un tipo de mica de cor parda pouco frecuente, constituída fundamentalmente por silicatos de aluminio e potasio. É un mineral do grupo dos silicatos, subgrupo filosilicatos, onde se achan as micas. É bastante frecuente nos gneis preto de Santiago de Compostela, así como na localidade pontevedresa da Franqueira. Normalmente encóntrase en paquetes de láminas de cor castaña, ás veces de grandes dimensións.
| Flogopita | |
|---|---|
 | |
| Fórmula química | K(Mg,Fe,Mn)3Si3AlO10(F,OH)2) |
| Clase | Silicato |
| Subclase | Filosilicato |
| Sistema cristalino | Monoclínico |
| Cor | Pardo amarelada, vermella pardusca e verdosa |
| Brillo | De anacarado a vítreo |
| Dureza | 2 - 2,5 (escala de Mohs) |
| Fractura | Irregular |
| Exfoliación | Fácil |
| Raia | Branca |
| Densidade | 2,79 g/cm3 |
O seu nome provén do grego "phlogopos", que significa fogo, en alusión á súa cor.
É o extremo con magnesio dunha serie de solución sólida de micas, estando no outro extremo a biotita. Algúns dos minerais intermedios desta serie son fluorflogopita (rica en flúor), eastonita e hendricksita (rica en cinc). Por isto, ás veces recibe o sinónimo de mica magnésica ou ferroso-magnésica.
Ambiente de formación editar
A flogopita é un mineral de orixe neumatolítica. Aparece xeralmente en calcarios e dolomías graúdas, en xistos cristalinos afectadas por metamorfismo de contacto e algunhas serpentinitas.
É tamén común nas kimberlitas, onde forma grandes láminas, así como en pegmatitas de rochas ultramáficas.
A flogopita é un membro do grupo das micas moi común, que se observa especialmente en mármores dolomíticos (ricos en magnesio) asociado con espinela, diópsido, horneblenda, granates e minerais do grupo das condritas.
Localización editar
Existen importantes depósitos de flogopita en Ontario e Quebec (Canadá), en Rusia e en numerosas localizacións de Europa. En España encóntrase en finas escamas en gneises de Santiago de Compostela (Galiza), así como no mármore negro-azulado da Serra de Aracena (Huelva).
Uso editar
Emprégase industrialmente en láminas como illante eléctrico en dispositivos específico, como por exemplo o illante que levan as buxías do automóbil. A súa capacidade como illante é superior a da das outras micas. Tamén se usa moido en po como material de carga.
Véxase tamén editar
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Flogopita |
- Sitio sobre mineraloxía da UNEDArquivado 11 de setembro de 2010 en Wayback Machine. (en castelán)
- Datos sobre localización de flogopita (en inglés)
- Sitio web con datos de flogopita (en inglés)
- Galería de imaxes de flogopita en Internet: [1] [2] [3]