Fiandón
O fiandón, fía, fiada ou fiadeiro,[1] é unha reunión veciñal para fiar a la ou o liño, ao remate da mesma era habitual a realización dunha festa con canto e baile.
Características editar
As fiadas realizábanse á noitiña durante o período invernal, cando eran menos as horas para o traballo nos campos. Nelas contábanse contos, cantábase e realizábanse certos xogos populares ao tempo que se traballaba. As reunións adoitábanse facer ao redor do lar, cos participantes sentados en escanos ou bancadas. Ao remate era habitual a celebración dunha celebración con música e baile. Estas festas populares eran comúns en toda Galiza, recibindo diferentes denominacións dependendo das zonas xeográficas: seráns, foliadas, polavilas, etc.[2]
O fiandón séguese a practicar nalgúns puntos do occidente de León e Asturias e nas montañas orientais galegas. Desde o ano 2011 lévase a cabo anualmente en Merlán (A Ulloa) un fiandón popular. Tamén no concello de Lalín ten lugar unha fía tradicional na que se mostra o proceso de preparación do liño.[3]
Notas editar
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para fiandón.
- ↑ Souto, Miguel (2014). Xornadas de Baile Tradicional - Asociación de Gaiteiros Galegos. Youtube (Asociación de Gaiteiros Galegos). p. 1m. 25s.
- ↑ Hilado y tejido del lino en el Museo Casa do Patrón (en castelán)