Faustino Vázquez Carril
Faustino Vázquez Carril, coñecido como Meana, nado en Monforte de Lemos o 18 de abril de 1914 e finado na Coruña o 10 de maio de 1937, foi un barbeiro e soldado galego[1].
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 18 de abril de 1914  Monforte de Lemos, España |
| Morte | 10 de maio de 1937 (23 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | barbeiro , militar |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Fillo de José Ramón Vázquez Gayoso, que chegou a ter unha pequena empresa de calzado, foi o sexto de nove irmáns. Criouse no barrio monfortino de Santa Clara, estudou no colexio dos Escolapios ata os 15 anos e ao deixar a escola traballou como barbeiro. Militou en equipos modestos de fútbol e colaborou co periódico El Eco Deportivo da Coruña. A situación económica levouno a ingresar no exército como forma máis segura de gañarse a vida. Sen vínculos políticos, simpatizaba con Manuel Azaña. Cando se produciu o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 estaba destinado no Parque Divisionario nº 8 de Galicia, foi detido en Monforte mentres estaba de permiso. Foi liberado e incorporouse ao exército sublevado quedando encadrado como soldado artilleiro, e participou coas columnas galegas na guerra en Galicia e no camiño a Asturias.
Coa morte do seu pai, seis días antes de iniciarse a guerra, Faustino iniciou un caderno de reflexións e apuntamentos que rematou chamando Apuntes de mi blok. Nel reflectiu canto vía e sentía, case todo relacionado coa fronte de guerra na que se encontraba. Os seus comentarios eran críticos contra algúns dos militares sublevados (Franco e Queipo de Llano entre eles) e admirativos cara a outros. O avance da guerra e as consecuencias desta, especialmente os fusilamentos, levárono a razoar contra a mesma e os seus causantes. Mostrouse especialmente duro cos falanxistas, aos que vía como "chulos de Cantones", en referencia ao lugar da Coruña onde acostumaban pasear.[2]
Ferido en combate, mentres se recuperaba nun hospital de campaña, os seus cadernos foron obxecto de exame por oficiais do exército. Detido e xulgado en consello de guerra na Coruña, foi condenado a morte o 15 de abril de 1937 e executado o 10 de maio en Punta Herminia.
Os cadernos, rescatados do expediente militar, foron publicados en 2011 por Emilio Grandío Seoane co título: Las columnas gallegas hacia Oviedo. Diario bélico de la Guerra Civil española 1936-1937.[3]
Notas editar
- ↑ Memoria íntima del Frente Norte
- ↑ Diario de una guerra, La Voz de Asturias, 15 de maio de 2011.
- ↑ Editan el diario de campaña por el que se fusiló a un monfortino en la Guerra Civil, La Voz de Galicia, 3 de xuño de 2011.