Estaquiosa
A estaquiosa é un oligosacárido de catro unidades (tetrasacárido) formado por dúas unidades de α-D-galactosa, unha de α-D-glicosa, e outra de β-D-frutosa unidas secuencialmente polos enlaces O-glicosídicos gal(α1→6)gal(α1→6)glc(α1↔2β)fru. A estaquiosa atópase na natureza en numerosos vexetais, por exemplo, feixóns verdes ou fabas de soia. O nome procede da planta lamiácea Stachys tuberifera, propia de Asia oriental, que contén moita estaquiosa.
| Estaquiosa | |
|---|---|
 | |
(2R,3R,4S,5R,6R)-2-[(2S,3S,4S,5R)- 3,4-Dihidroxi-2,5-bis(hidroximetil) oxolan-2-il]oxi-6-[ [(2S,3R,4S,5R,6R)-3,4,5-trihidroxi-6-[ [(2S,3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihidroxi-6- (hidroximetil)oxan-2-il]oximetil] oxan-2-il]oximetil]oxano-3,4,5-triol | |
Outros nomes β-D-Frutofuranosil-O-α-D | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 470-55-3 |
| PubChem | 91455, 439531 |
| ChemSpider | 388624 |
| Número CE | 207-427-3 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C24H42O21 |
| Masa molecular | 666,578 g/mol |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A estaquiosa é menos doce ca a sacarosa, aproximadamente o 28% ca esta a igual peso. Úsase principalmente como un edulcorante [1] a granel polas súas propiedades funcionais como oligosacárido.[2] A estaquiosa non é completamente dixerible polos seres humanos e proporciona de 1,5 a 2,4 kcal/g (equivalentes a de 6 a 10 kJ/g); a maior parte chega ao colon, onde é fermentada polas bacterias, polo que pode producir gases.
Notas editar
- ↑ (en inglés) FAO (1997) Annex 2 - Background information - Carbohydrates in human nutrition. FAO Food and Nutrition Paper. Report of a Joint FAO/WHO Expert Consultation Rome, 14-18 April 1997. ISBN 92-5-104114-8
- ↑ Nakakuki, T. (2002). "Present status and future of functional oligosaccharide development in Japan" (PDF). Pure and Applied Chemistry 74 (7): 1245–1251. doi:10.1351/pac200274071245.