Escala de Mohs
A escala de Mohs é utilizada para medir a dureza das substancias sólidas. En xeoloxía utilízase para medir a dureza dos minerais. Foi proposta por Friedrich Mohs e baséase na resistencia dun mineral a ser raiado por outro. En mineraloxía a "dureza" non mide a resistencia do mineral a romper, senón a ser raiado.
Mohs, que era xeólogo, escolleu 10 minerais aos que atribuíu un determinado grao na súa escala comezando polo talco ao que lle deu o número 1 e rematando polo diamante ao que lle deu o 10.
A táboa é a seguinte:
| Dureza de Mohs | Mineral | Fórmula química | Dureza absoluta | Imaxe |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Talco | Mg3Si4O10(OH)2 | 1 | 
|
| 2 | Xeso | CaSO4·2H2O | 3 | 
|
| 3 | Calcita | CaCO3 | 9 | 
|
| 4 | Fluorita | CaF2 | 21 | 
|
| 5 | Apatita | Ca5(PO4)3(OH–,Cl–,F–) | 48 | 
|
| 6 | Ortosa (feldespato) | KAlSi3O8 | 72 | 
|
| 7 | Cuarzo | SiO2 | 100 | 
|
| 8 | Topacio | Al2SiO4(OH–,F–)2 | 200 | 
|
| 9 | Corindón | Al2O3 | 400 | 
|
| 10 | Diamante | C | 1600 | 
|
Por non gardar a mesma proporción entre intervalos, establecéronse outros métodos para medir a dureza das substancias sólidas (ver durezas absolutas na táboa), aínda que en xeoloxía aínda se segue a usar a escala de Mohs, por ser un método simple e efectivo.